Wody Oceanu Arktycznego, do 82 stopnia szerokości geograficznej północnej, są jednymi z naturalnych fabryk metanu. Dodatkowo obszar ten rozszerza się w wyniku topnienia lodu, do którego dochodzi na skutek zmian klimatu. Może to doprowadzić do nieprzewidywalnych skutków twierdzą ekolodzy w artykule opublikowanym w czasopiśmie Nature Geoscience.

Metan jest jednym jeden z najistotniejszych gazów cieplarnianych, które wpływają na klimat Ziemi. Jego wpływ jest znacznie większy niż dwutlenku węgla.  W przeciwieństwie do aksjomatu "antropogenicznego" CO2, głównym producent tej substancji jest natura począwszy od mikroorganizmów żyjących na bagnach czy żołądków przeżuwaczy aż do pól ryżowych.  Ponadto topniejąca wieczna zmarzlina w arktycznej tundrze uwalnia "zamrożone" gruntowe rezerwy metanu.

Grupa ekologów pod przewodnictwem Erica Korta z NASA Jet Propulsion Laboratory w Pasadenie postanowiła oszacować, ile metanu może być emitowane przez nowo odkryte źródła tego gazu znajdujące się na wodach Oceanu Arktycznego.

Aby to zrobić, naukowcy podjęli kilka wypraw między innymi w styczniu i listopadzie 2009 oraz w kwietniu i marcu 2010 roku.  Podczas lotów na pokładzie specjalnego samolotu monitorowali stężenie tlenku metanu, ozonu i tlenku węgla w ciągu wód arktycznych na otwartym oceanie i u wybrzeża Alaski, w Arktyce Kanadyjskiej oraz na Grenlandii.

Naukowcy odkryli wysokie stężenie metanu i innych gazów cieplarnianych na wszystkich możliwych wysokościach podczas każdej z misji. Wierzą oni, że metan w górnej troposferze, prawdopodobnie był wynikiem działalności człowieka, podczas gdy nad otwartym oceanem wszystkie rezerwy węglowodorów powstały w inny sposób.

Według naukowców, stężenie metanu było najwyższe w momencie, gdy lód był najniższy, czyli w kwietniu i listopadzie.  W marcu, gdy rozmiar czap lodowych były najwyższe metanu w niższych warstwach atmosfery było znacznie mniej.