Współczsna architektura bezpieczeństwa w postaci konwencji, traktatów i wynikajacych z nich ewentualnych sankcji mają za zadanie zniechęcić państwa do rozpętywania wojen. Agresja ma sie nie opłacać z uwagi na koszta polityczne i gospodarcze. Co jeśli jednak jakieś państwo zechce zaatakować i już dojdzie do wojny?

Pewien władca ze wschodu powiedział "sprawdzam". Okazało się ze świat w obliczu wojny jest tak samo bezsilny jak za Ligi Narodów. Cała architektura pokoju to zwykła wydmuszka. ONZ, OBWE, Rada Europy, sankcje, apele, protesty, rezolucje i wyroki trybunałów nie mają mocy by zakończyć wojny. Teraz jako remedium eksperci przedstawiają masowe zbrojenia, by potencjalny agresor wystraszył się i nie uderzył. Ma to zagwarantować pokój, choć prowadzi jednocześnie do nowej zimnej wojny, gdzie panuje atmosfera wrogości i psychozy atomowej. Co jeśli jednak i tym razem ktoś powie "sprawdzam"? Proponowałbym zastanowić się Panom ekspertom, jak to jest, że ludzie ruszają na wojny.

Aparat Państwowy 

Prezydent Zełeński pytał publicznie obywateli Rosji "o co walczycie?" Należałoby raczej zapytać nie o co, a dlaczego. Dlatego ze dostali wezwanie do wojska, a za odmowę jest kara więzienia, poza tym milicja odprowadza opornych do punktów mobilizacyjnych. Obywatele Ukrainy tak samo, zostali do walki zmuszeni wbrew własnej woli. Łańcuch winnych tej chorej sytuacji jest długi: politycy ustanawiający prawo o poborze do wojska, urzędnicy wysyłający wezwania do rezerwistów, listonosze czy inne osoby je dostarczający, protokolanci pracujący w komisjach poborowych, lekarze orzekający o zdolności do służby w wojsku, a faktycznie wydajacy wyroki śmierci, policjanci doprowadzający wezwanych do punktów poboru czy pracownicy zakładów zbrojeniowych. Wszyscy oni wymienieni mają krew na rękach.

Cywilizacja śmierci 

Świat nie kończy się na Rosji i Ukrainie. Mężczyźni są przymusowo wysyłani na wojny też w innych krajach: Izrael (również kobiety), Libia, Mali, Syria, Jemen, Republika Środkowoafrykańska. Ale w mediach temat poboru jeszcze niedawno był zbywany milczeniem. W telewizji (przed 24.02.2022) raz tylko trafiłem na ten wątek, ale też przy okazji innego tematu. 18 września 2015 roku w Wiadomościach na TVP1 był emitowany materiał o masowej migracji z krajów arabskich do Europy. Wypowiadał się mężczyzna który uciekł z Syrii, powiedział (cytuje z pamięci): "Dostałem wezwanie do wojska, ale nie chcę walczyć, nie chcę zabijać ludzi. Dlatego uciekłem do Europy". Przy okazji jest to jeden z powodów dlaczego to właśnie mężczyźni emigrowali do Europy, a nie kobiety. Gdyby kobiety były wcielane do armii to wówczas one by uciekały. 

Pomimo opresji ze strony państwa są ludzie, którzy na wojnie nie walczą. Kobiety w znacznej wiekszości państw świata mają ten przywilej ze nie są wcielane do armii. Przywilej ten dotyczy też emerytów, osób niepełnoletnich oraz osób uznanych za nieprzydatne w wojsku ze względów zdrowotnych. Księża i zakonnicy, katoliccy czy prawosławni, w części państw stosujących przymusowy pobór nie są wcielani do armii, choć nie rozumiem czemu duchowni mają taryfę ulgową. Rdzenna ludność w Rosji prowadząca tradycyjny styl życia zdala od cywilizacji, ma prawo do zwolnienia z przymusowej służby wojskowej. Na front nie trafiają też bezpaństwowcy (apartrydzi) czyli osoby nieposiadające żadnego obywatelstwa. Tłumaczyłoby to dlaczego ludziom nie wolno zrzec się obywatelstwa (poza przypadkiem podwójnego). Paradoksalnie obywatelom Ukrainy będacym pod rosyjską okupacją bezpieczniej jest zostać pod tą okupacją, gdyż nieposiadając obywatelstwa rosyjskiego nie są wcielani do armii rosyjskiej. Gdyby przedostali się na stronę kontrolowaną przez Kijów, zostaliby wcieleni do armii ukraińskiej. 

Chyba niekażdy zdaje sobie sprawę, ale świat to beczka prochu. Ziemia jest podzielona na prawie 200 państw, z których większość ma możliwość prawną powołania obywateli pod broń. To pójdzie jak kostki domina, wystarczy ze państwa jedno za drugim będą ogłaszać przymusową mobilizację szerokich rzesz społeczeństwa. Faktycznie jesteśmy cywilizacją śmierci, tu nie trzeba wcale pandemii, wystarczy masowy pobór i ludzkość sama się wyrżnie. Stratedzy prowadzą gry sztabowe w celu wybrania najlepszej strategii obronnej. Oczywiście wojskowi z racji wykonywanego zawodu mają ograniczone pole myślowe tylko do strategii militarnych. Ja przeciwstawiam im inną, sprowadza się do tego, aby uznać żołnierzy poborowych armii atakującej za cywilów oraz ofiary niewolnictwa i udzielić im azylu. Biorąc pod uwagę, że zostali wysłani na wojnę wbrew własnej woli, strzelanie do takich osób jest niemoralne. Jeśli ktoś nie podziela tego stanowiska to istnieje inny logiczny argument. Skoro poborowi armii napastniczej będą masowo znajdować schronienie w innym kraju, to taka armia nie bedzie w stanie atakować, bo po po prostu zabraknie jej ludzi. Nazwijmy takie działania Strategią Azylu. 

Postulaty

Postulaty, które powinny znaleźć się w miedzynarodowej konwencji, względnie innym akcie prawnym: 
• Uznać prawnie pobór za pracę przymusową/niewolnictwo, a żołnierzy poborowych za pracowników przymusowych/niewolnikow, 
•. W związku z powyższym zabronić stosowania przymusowego poboru 
• Uznać żołnierzy poborowych za cywilów i traktować jak ludność cywilną. Obowiązkiem państwa broniącego oraz państw neutralnych powinno być udzielenie im azylu, 
• Właściwa jest zmiana stosowanego nazewnictwa na odpowiadające rzeczywistości. Żyjemy podobno w czasach poprawności politycznej. Media powinny pisać o "żołnierzach przymusowych", "osobach przymusowo wcielonych do wojska", "cywilach przymusowo wcielonych do wojska", ewentualnie wprost o "niewolnikach". Natomiast nazwanie "żołnierzem" osoby wcielonej przymusowo do wojska uznać za kłamstwo, 
• Uznać zastrzelenie żołnierza poborowego, który nikogo nie zabil, za zabójstwo niewinnego człowieka. 
• Zapewnić lekarzom możliwość odmowy pracy w komisji poborowej czy kwalifikacji wojskowej, na podstawie przysięgi lekarskiej: "Po pierwsze  nie szkodzić ", gdyz wydając orzeczenie o zdolności do służby wojskowej, bardzo szkodzą swoim pacjentom-poborowym, 
• Lekarzy z komisji poborowych, jeśli zgłosili sie do pracy dobrowolnie lub nieskorzystali z prawa do odmowy zasiadania w komisji uznać za zdrajców przysięgi Hipokratesa, 
• Listonosz, czy inna osoba dostarczająca wezwanie do wojska, wojskowej komendy uzupełnień, komisji poborowej czy kwalifikacji wojskowej powinna mieć prawo odmowy dostarczenia wezwania, 
• Zapewnić obywatelom prawo do zrzeczenia się obywatelstwa, tj. bycia apartrydą z wyboru, 
• Bezrobotnym przyznać prawo do odmowy pracy w przemysle zbrojeniowym proponowanej przez urząd pracy, 
• Pracownikom zapewnić prawo do odmowy wykonania pracy jeśli uzna, że jego praca może przyczyniać się do produkcji zbrojeniowej 
• policjanci czy inne osoby mające za zadanie doprowadzenie obywatela do komisji poborowej, kwalifikacji wojskowej czy na wojnę powinni mieć prawo do odmowy wykonania tego polecenia, 
• państwo stosujący przymusowy pobór uznać za niedemokratyczne, a wysyłające obywateli na wojnę wbrew ich własnej woli uznać za totalitarne, 
• państwo wysyłające na wojnę katolików/chrześcijan z bronią w ręku wbrew ich woli uznać za państwo prześladujące katolików/chrzescijan, 
• ustanowić Światowy Dzień przeciw przymusowej służbie wojskowej, względnie Dzień Obdżektora, 
• kapelan wojskowy nie powinien być funkcją wojskową tylko cywilną, nie powinien być żołnierzem tak jak kapelan szpitalny nie jest lekarzem 

Przykłady

Istnieje już międzynarodowy dokument o założeniach nieco podobnych do strategii azylu. Konwencja genewska o traktowaniu jeńców wojennych stanowi, że kapelani i medycy jako żołnierze nie mający prawa do noszenia broni, nie mają przyznanego statusu jeńców wojennych. Nie wolno do nich strzelać w czasie walki, a w niewoli nie mogą być zmuszani do pracy fizycznej. Należałoby poprostu objąć takim postępowaniem wszystkich poborowych wysłanych na wojnę wbrew własnej woli. 

Słyszałem słowa wdzięczności pod adresem Ukrainy, że zabijając rosyjskich poborowych zmniejsza ryzyko inwazji na Europę. Nie potrafię się z tym zgodzić. W ponad dwa lata armia ukraińska zabiła ponad pół miliona obywateli Rosji, samej ponosząc niewiele mniejsze straty. Zanim padną słowa uznania, należy spojrzeć na takie kraje jak Armenia, Kazachstan, Gruzja i Izrael. Do tych państw do końca 2023 roku uciekło minimum 344 tysiące rezerwistow armii rosyjskiej. Te 4 państwa uszczupliły armię Putina o około 350 tysięcy żołnierzy i to bez ani jedego wystrzału. To jest osiagnięcie godne uznania. Łącznie z Rosji uratowalo się ucieczką minimum 670 tysięcy rezerwistów, do tego trzeba dodać nielegalną migrację. Polska też ma w tym swój skromny udział, od 24 lutego 2022 nasz kraj udzielił azylu 2,5 tys. rezerwistów, a innym umożliwił ucieczkę dalej na Zachód. 

W Rosji i Bialorusi mężczyźni, którzy nie są wcielani do armii i tak podlegają przymusowej kwalifikacji wojskowej. Niemal kazdy opozycjonista czy dziennikarz, który uciekł do Polski w poprzednich latach to rezerwista lub żołnierz rezerwy. Fakt niby oczywisty, ale nikt na głos tego nie powie. Kraje europejskie, USA oraz Kanada udzielając schronienia dziennikarzom i opozycjonistom uciekającymi przed prześladowaniami, udzielają tym samym schronienia rezerwistom i żołnierzom rezerwy armii białoruskiej i rosyjskiej. Gdy jesienią 2022 roku z Rosji zaczęli ewakuować się poborowi, Europa zamykała przejścia graniczne i odmówiła wydawania wiz. W mediach głównego nurtu powszechna była narracja, że nie należy udzielać schronienia obywatelom Rosji, bo powinni walczyć z Putinem (ciekawe w jaki sposób). Prawdę mówiąc Polska i inne kraje odmawiając wydawania wiz pomogły Rosji w kontynuowaniu wojny. Nie wpuszczając poborowych na terytorium Unii Europejskiej podarowaliśmy Putinowi wspaniały prezent - zwiększenie liczebności armii rosyjskiej.

Ukraina ogłosila że rosyjscy żołnierze przymusowi mają prawo oddać się do niewoli. Prezydent Zełeński mowił, że strzelanie do osób wysłanych przymusowo na wojnę, ma negatywnie na ukraińskich obrońców. Uruchomiono specjalną linię telefoniczną gdzie mogli uzyskać informacje w kwestii poddania się. Jednak wbrew przekazom medialnym nie jest to tak wspaniałomyślna inicjatywa na jaką wygląda. Prawda jest taka, że żołnierze przymusowi armii ukraińskiej też poddają się stronie rosyjskiej. Co jakiś czas dochodzi do wymiany jeńców między obiema stronami. Także niewolnicy z armii rosyjskiej owszem poddają się, ale po czasie są przekazywani stronie rosyjskiej i znowu trafiają na front. To samo dotyczy niewolników z armii ukraińskiej. 

Samozwańczy kalifat ISIS zmuszał porwanych obywateli Iraku i Syrii do przeprowadzania zamachów samobójczych. ISIS faktycznie przeprowadził pobór do wojska, a osoby porwane były de facto żołnierzami poborowymi wojska kalifatu. Z relacji żołnierzy amerykańskich wynika że do takich osób nie strzelano (przynajmniej w niektórych sytuacjach).  Nastoletni chłopcy szkoleni do detonowania pasów szahida byli odbijani lub wykupywani. Faktycznie zastosowano strategię azylu, udzielono schronienia ludziom wcielonym do wrogiej armii. Stało sie tak gdyż nie uznano ISIS jako państwa, ale jako organizację terrorystyczną. W efekcie uznano tych ludzi za zakladnikow, a nie żołnierzy i udzielono schronienia. Prawdopodobnie gdyby uznano państwowość kalifatu, to ludzie ci zostaliby zabici przez siły Koalicji tak jak byli zabijani poborowi armii irackiej w 2003 roku. 

Do kogo pisać 

Wyszedłem z założenia, że każda osoba która kiedykolwiek została przymusowo wcielona do wojska, zgodzi się z powyższymi założeniami. Kto popiera proszę pisać do niżej wymienionych:
• Organizacje pozarządowe broniące praw człowieka
• Organizacje pozarządowe broniące praw mężczyzn
• Stowarzyszenia pacyfistyczne
• Politycy zasiadający w parlamentarnych komisjach praw człowieka
• Międzynarodowe organy broniące praw człowieka (Europejski Komisarz Praw Człowieka, Komisja Praw Człowieka ONZ, Komisja Paw Człowieka Rady Europy) 
• Kościół katolicki (parafie, biskupi, episkopaty Krajowe, episkopat UE, Stolica Apostolska,) oraz inne kościoły i związki wyznaniowe
• stowarzyszenia chrzescijańskie 
• Media 
• Władze samorządowe, państwowe, międzynarodowe 
• Instytuty badań nad nad pokojem 
Ważne jest aby przekaz medialny faktycznie odpowiadał rzeczywistośc oraz żeby nagłośnić taką inicjatywę. Gdyby organizacje broniące praw człowieka biły na swoich stronach internetowych że pobór to niewolnictwo, pociągnęłoby to za sobą zmianę nastawienia społeczeństwa. Wyobraźmy sobie, że w telewizji podano informację: "Obrońcy zniszczyli czołg agresora. Spłonęły w nim trzy osoby wcielone przymusowo do wojska." Widz wpada w konsternację, wojna nie wydaje się już taka czarno-biała. Kościół mógłby ogłosić potrzebę przyjmowania katolików wysyłanych na wojnę, zarówno obronną jak i agresywną. Przecież przymusowy pobór jest zabroniony przez punkt 2311 Katechizmu, a przykazanie "Nie zabijaj" obowiązuje rownież na wojnie obronnej. Rada Europy mogłaby domagać się zniesienia poboru i zabijania ludzi przymusowo wysłanych na wojnę, w końcu niezbywalnymi prawami każdego człowieka jest prawo do pokoju oraz prawo do życia. Można zamawiać msze święte w intencji zakończenia przymusowego poboru przez Rosję i Ukrainę. Jak jesteście niewierzący to też możecie, choćby dla efektu informacyjnego.

Uwagi

Przyjmowanie migrantów wojennych może powodować obawy, ale przeprowadzone rozsądnie nie będzie powodować niebezpieczeństwa. Azylantom można by przyznać obywatelstwo państwa udzielającego schronienia, pod warunkiem ze zrzekną się dotychczasowego. W takim wypadku powinni zadelarować narodowość kraju udzielającego schronienia. Należałoby też uczyć ich języka urzędowego i rozproszyć po całym kraju bez tworzenia izolowanych gett. W celu uniknięcia nastrojów separatystycznych uniemożliwić im mieszkanie w strefach przygranicznych. 

Bartosz W. Pietrzak

Napięcie na granicy libańsko-izraelskiej osiągnęło punkt krytyczny w wyniku bezprecedensowego ataku przeprowadzonego przez Hezbollah na terytorium Izraela. To dramatyczne wydarzenie, które może mieć daleko idące konsekwencje dla całego regionu Bliskiego Wschodu, nastąpiło w odpowiedzi na wcześniejsze działania izraelskich sił zbrojnych.

Hezbollah, libańska organizacja polityczno-militarna, przeprowadził zmasowany atak na cele w północnym Izraelu, wykorzystując ponad 320 rakiet typu Katjusza oraz liczne drony bojowe. Celem ataku były strategiczne pozycje wojskowe, w tym bazy izraelskiej armii oraz stanowiska systemu obrony przeciwrakietowej Iron Dome. Organizacja ogłosiła, że atak był odwetem za śmierć jednego z jej wysokich rangą dowódców, Fuada Szukra, który został zabity przez Izrael miesiąc wcześniej.

Reakcja Izraela na ten bezprecedensowy atak była natychmiastowa i zdecydowana. Władze izraelskie ogłosiły 48-godzinny stan wyjątkowy na obszarach północnych kraju, co świadczy o powadze sytuacji. Równocześnie izraelskie siły powietrzne przeprowadziły szeroko zakrojone naloty na pozycje Hezbollahu w południowym Libanie. Według izraelskich źródeł wojskowych, celem tych działań było zneutralizowanie zagrożenia ze strony Hezbollahu i zapobieżenie kolejnym atakom rakietowym.

Izraelskie Siły Obronne (IDF) poinformowały o skutecznym przechwyceniu i zestrzeleniu kilku dronów Hezbollahu, które przekroczyły granicę izraelską. Jednocześnie IDF przeprowadziło największy od lat atak lotniczy na pozycje Hezbollahu w południowym Libanie. W operacji tej uczestniczyło około 100 izraelskich myśliwców, które zbombardowały tysiące wyrzutni rakietowych należących do organizacji. Według IDF, te wyrzutnie były przygotowane do odpalenia rakiet w kierunku północnego i centralnego Izraela, w tym na Tel Awiw.

Hezbollah z kolei ogłosił sukces swojej operacji, zaprzeczając twierdzeniom Izraela o skutecznym przeciwdziałaniu ich atakowi. Organizacja określiła izraelskie oświadczenia jako "puste twierdzenia" i ogłosiła zakończenie pierwszej fazy operacji. Ta retoryka sugeruje, że Hezbollah może planować kolejne ataki w najbliższej przyszłości.

Eskalacja konfliktu między Izraelem a Hezbollahem budzi poważne obawy społeczności międzynarodowej. Istnieje realne ryzyko, że wzajemne ataki mogą doprowadzić do szerszego konfliktu regionalnego. Zarówno Izrael, jak i Hezbollah mają potężnych sojuszników, co zwiększa prawdopodobieństwo zaangażowania się innych państw w ten konflikt. Stany Zjednoczone już zadeklarowały swoje "niezachwiane" poparcie dla Izraela, co podkreśla, jak poważnie traktowane są te incydenty na arenie międzynarodowej.

Sytuacja w regionie pozostaje niezwykle napięta, z potencjałem do dalszej eskalacji. Bliski Wschód, już i tak obciążony licznymi konfliktami i kryzysami humanitarnymi, stoi w obliczu kolejnego poważnego wyzwania dla stabilności i bezpieczeństwa. Najbliższe dni będą kluczowe dla określenia dalszego przebiegu wydarzeń.

Warto zauważyć, że obecna eskalacja nie jest wydarzeniem izolowanym, ale raczej kulminacją długotrwałych napięć między Izraelem a Hezbollahem. Obie strony od lat pozostają w stanie konfliktu, z okresowymi wybuchami przemocy. Jednakże skala i intensywność obecnych ataków sugerują, że mamy do czynienia z nowym, potencjalnie bardziej niebezpiecznym etapem tego konfliktu.

Społeczność międzynarodowa z niepokojem obserwuje rozwój sytuacji. Dyplomaci z różnych krajów apelują o powściągliwość i deeskalację napięć. Jednakże, biorąc pod uwagę historię konfliktu i głęboko zakorzenioną wrogość między stronami, osiągnięcie trwałego rozwiązania pokojowego wydaje się być odległą perspektywą.

Konsekwencje tej eskalacji mogą być daleko idące nie tylko dla bezpośrednio zaangażowanych stron, ale także dla całego regionu Bliskiego Wschodu. Istnieje ryzyko, że konflikt może się rozprzestrzenić na sąsiednie kraje, destabilizując i tak już niestabilny region. Ponadto, kryzys ten może mieć poważne implikacje dla globalnej gospodarki, szczególnie w kontekście cen ropy naftowej i bezpieczeństwa energetycznego.

W najbliższych dniach kluczowe będzie monitorowanie reakcji innych państw regionu oraz mocarstw światowych. Ich stanowisko i ewentualne działania mogą mieć decydujący wpływ na dalszy przebieg konfliktu. Jednocześnie, społeczność międzynarodowa musi zintensyfikować wysiłki dyplomatyczne, aby zapobiec dalszej eskalacji i znaleźć pokojowe rozwiązanie tego niebezpiecznego kryzysu.

Niezależnie od rozwoju sytuacji, jedno jest pewne - obecna eskalacja konfliktu między Izraelem a Hezbollahem stanowi poważne zagrożenie dla pokoju i stabilności na Bliskim Wschodzie. Świat z zapartym tchem obserwuje rozwój wydarzeń, oczekując nieuchronnego włączenia się do walki Iranu.

W świecie, gdzie antybiotykooporność staje się coraz poważniejszym zagrożeniem dla zdrowia publicznego, najnowsze badania rzucają nowe światło na nieoczekiwane źródło rozprzestrzeniania się superbakterii. Międzynarodowy zespół naukowców z Wielkiej Brytanii, Chile i Szwecji dokonał szokującego odkrycia - miejskie ptaki mogą być aktywnym wektorem przenoszenia bakterii odpornych na antybiotyki.

Badanie, opublikowane w prestiżowym czasopiśmie naukowym Current Biology, analizowało genomy bakterii znalezione w 700 próbkach ptasich odchodów, pochodzących od 30 gatunków dzikiego ptactwa z ośmiu krajów: Kanady, Finlandii, Włoch, Litwy, Japonii, Szwecji, Wielkiej Brytanii i Stanów Zjednoczonych. Ta szeroka geograficznie próba pozwoliła naukowcom na uzyskanie kompleksowego obrazu problemu w skali globalnej.

Szczególną uwagę badaczy przykuły różne szczepy bakterii Campylobacter jejuni. Ten drobnoustrój, powszechnie występujący u ptaków jako naturalna część ich mikrobiomu jelitowego, jest jednocześnie głównym winowajcą zapalenia żołądka i jelit u ludzi. Odkrycie to stawia w nowym świetle rolę dzikich ptaków w rozprzestrzenianiu się chorób odzwierzęcych.

Naukowcy zauważyli fascynującą prawidłowość: podczas gdy każdy dziki ptak może być nosicielem jednego, specyficznego dla swojego gatunku szczepu C. jejuni, ptaki żyjące w środowiskach miejskich okazały się być siedliskiem znacznie większej liczby szczepów tej bakterii. To odkrycie sugeruje, że bliskość ludzkiej cywilizacji ma bezpośredni wpływ na różnorodność bakteryjną u dzikich ptaków.

Jednak to, co naprawdę zaniepokoiło badaczy, to fakt, że szczepy występujące u gatunków miejskich zawierały około trzy razy więcej genów odpowiedzialnych za oporność na szeroką gamę środków przeciwdrobnoustrojowych. Innymi słowy, miejskie ptaki nie tylko przenoszą więcej rodzajów potencjalnie niebezpiecznych bakterii, ale te bakterie są również znacznie trudniejsze do zwalczenia.

Jak to możliwe, że dzikie ptaki stają się nosicielami tak niebezpiecznych mikroorganizmów? Autorzy badania sugerują kilka potencjalnych dróg. Jedną z nich są wysypiska śmieci, gdzie ptaki mogą mieć kontakt z odpadami zawierającymi pozostałości antybiotyków. Inną są zanieczyszczone zbiorniki wodne, szczególnie te zawierające stojącą wodę, które mogą być rezerwuarem opornych bakterii.

To odkrycie ma poważne implikacje dla zdrowia publicznego. Miejskie ptaki, takie jak gołębie, wrony czy mewy, żyją w bliskim sąsiedztwie ludzi. Ich odchody mogą zanieczyszczać przestrzeń publiczną, parki, place zabaw czy zbiorniki wodne, stwarzając potencjalne ryzyko zakażenia dla ludzi.

Jednocześnie badanie to podkreśla, jak głęboko działalność człowieka wpływa na środowisko naturalne. Nasze miasta, z ich odpadami i zanieczyszczeniami, stają się nieświadomie inkubatorami superbakterii, zmieniając ekologię mikroorganizmów u dzikich zwierząt.

Co możemy zrobić w obliczu tego zagrożenia? Naukowcy podkreślają potrzebę dalszych badań, które pozwoliłyby lepiej zrozumieć mechanizmy nabywania oporności na antybiotyki przez bakterie u dzikich ptaków. Konieczne jest również opracowanie strategii minimalizujących ryzyko przenoszenia tych bakterii na ludzi.

Jednym z kluczowych elementów walki z tym problemem może być lepsza gospodarka odpadami w miastach, szczególnie w kontekście utylizacji leków i innych produktów zawierających antybiotyki. Ważne jest również edukowanie społeczeństwa na temat właściwego obchodzenia się z dzikimi ptakami i ich odchodami w przestrzeni miejskiej.

To odkrycie jest kolejnym dowodem na to, jak ściśle zdrowie ludzi, zwierząt i środowiska jest ze sobą powiązane. Podkreśla ono potrzebę holistycznego podejścia do zdrowia publicznego, znanego jako "Jedno Zdrowie" (One Health), które uwzględnia te wzajemne zależności.

W obliczu rosnącego zagrożenia antybiotykoopornością, każde nowe odkrycie dotyczące rozprzestrzeniania się superbakterii jest na wagę złota. Badanie to nie tylko rzuca nowe światło na rolę dzikich ptaków w tym procesie, ale także podkreśla, jak nasze miasta, wbrew intencjom, mogą stać się wylęgarnią potencjalnie niebezpiecznych mikroorganizmów.

Neuralink, firma założona przez Elona Muska, po raz kolejny zwróciła uwagę świata swoimi przełomowymi osiągnięciami w dziedzinie interfejsów mózg-komputer. Tym razem bohaterem medialnych doniesień jest Alex, drugi pacjent, który otrzymał implant Neuralink i już zdążył zadziwić, grając w popularną grę Counter-Strike 2 jedynie za pomocą myśli.

Alex, który po poważnym urazie rdzenia kręgowego stracił kontrolę nad swoimi kończynami, dzięki implantowi Neuralink odzyskał zdolność interakcji z komputerem na niespotykaną dotąd skalę. Zaledwie miesiąc po operacji, przeprowadzonej w Barrow Neurological Institute, Alex jest w stanie kontrolować postać w grze poprzez myślenie, bez użycia tradycyjnych urządzeń takich jak klawiatura czy myszka.

Zanim Alex otrzymał implant, korzystał z urządzenia o nazwie Quadstick – joysticka sterowanego ustami, co umożliwiało mu ograniczone poruszanie się po świecie gry. Jednak nowy interfejs Neuralink otworzył przed nim zupełnie nowe możliwości. Teraz, zamiast przełączać się między ruchami a celowaniem, może robić obie te rzeczy jednocześnie, myśląc jedynie o kierunku, w którym chce się poruszać. Dla Alexa, możliwość „biegnięcia i rozglądania się” jednocześnie to zupełnie nowe, niesamowite doświadczenie w porównaniu do wcześniejszych ograniczeń.

Neuralink nie tylko umożliwia Alexowi grę w gry komputerowe. Firma dąży również do rozwinięcia funkcji implantu, aby umożliwić kontrolowanie robotycznych ramion i wózków inwalidzkich, co mogłoby znacząco zwiększyć niezależność osób z ciężkimi urazami neurologicznymi. Alex już teraz wykorzystuje implant do projektowania obiektów 3D przy pomocy oprogramowania CAD, co pokazuje potencjał tej technologii w szerokim spektrum zastosowań.

Pomimo tych imponujących osiągnięć, Neuralink nie jest wolny od wyzwań. Wcześniejszy pacjent, Noland Arbaugh, doświadczył problemu zwanego „retraktem nici”, co spowodowało tymczasowe obniżenie wydajności implantu. Aby uniknąć podobnych problemów u Alexa, Neuralink wprowadził szereg usprawnień technicznych, które jak dotąd zapobiegły powtórzeniu się tego zjawiska.

Elon Musk i jego zespół nadal pracują nad doskonaleniem tej technologii, z nadzieją na jeszcze większą poprawę jakości życia osób z poważnymi schorzeniami neurologicznymi. Neuralink planuje dalsze rozszerzenie funkcji implantu, aby umożliwić pełną kontrolę nad komputerami i urządzeniami cyfrowymi oraz potencjalnie przywrócić zdolność do interakcji ze światem fizycznym za pomocą myśli.

Rozwój tej technologii budzi zarówno entuzjazm, jak i liczne pytania etyczne i techniczne. Jednak jedno jest pewne: Neuralink zbliża nas do przyszłości, w której granice między człowiekiem a maszyną stają się coraz bardziej płynne.