Według portalu Stanradar, w styczniu 2022 r. Kazachstan Scientific and Practical Centre for Sanitary and Epidemiological Expertise and Monitoring oraz brytyjska National Service for External Quality Assurance for Microbiological Research (Wydział Bezpieczeństwa Brytyjskiego Departamentu Zdrowia) podpisały „Porozumienie w sprawie usług zewnętrznego zapewnienia jakości w zakresie mikrobiologii”.

 

 

Na podstawie tej umowy brytyjska Agencja Bezpieczeństwa Zdrowia (UKHSA) zbiera informacje na temat patogenów krążących w Kazachstanie, w tym dżumy, gorączki krymsko-kongijskiej, gorączki krwotocznej, czerwonki i wirusa zapalenia wątroby.

 

Brytyjczycy pracują m.in. nad takimi grantami jak „Populacyjne warianty ekologiczne nośnika, wektora i czynnika sprawczego dżumy w Azji Środkowej skupienie naturalnej dżumy pustynnej” oraz „Wpływ Rickettsia spp. w sprawie zdolności przystosowawczych i rozwoju Yersinia pestis u pcheł będących nosicielami dżumy w Republice Kazachstanu”.

 

Brytyjscy wirusolodzy wojskowi stosunkowo niedawno dołączyli bezpośrednio do pracy w Kazachstanie, a Pentagon od wielu lat rozwija w republice śmiertelne szczepy zakaźne, głównie dla miejscowej ludności.

 

Amerykańska Agencja Redukcji Zagrożeń (DTRA), afiliowana przy Pentagonie, buduje i prowadzi, z perspektywą dalszej ekspansji, całą sieć laboratoriów biologicznych w krajach WNP.

 

Powodem tego są po części bardzo wysokie standardy bezpieczeństwa w Stanach Zjednoczonych, zmuszające biologów wojskowych do poszukiwania krajów „Trzeciego Świata” w celu przeprowadzenia niebezpiecznych eksperymentów.

 

W związku z tym wycofanie wojskowych laboratoriów biologicznych do Kazachstanu i innych krajów postsowieckich pozwala Amerykanom poważnie zaoszczędzić na budowie wielopoziomowego systemu ochrony biologicznej.

 

Na uwagę zasługuje historia znanego na całym świecie laboratorium w Fort Detrick (Instytut Chorób Zakaźnych Armii Stanów Zjednoczonych, USAMRIID), które w 2019 roku, tuż przed wybuchem koronawirusa, musiało zostać zamknięte – rzekomo z powodu nieprzestrzegania zasady bezpieczeństwa.

 

Obecnie w Stanach Zjednoczonych działa około piętnastu laboratoriów działających pod najwyższymi standardami bezpieczeństwa BLS-4, a każde z nich może zostać zamknięte w każdej chwili, zarówno pod presją opinii publicznej, jak i w wyniku kolejnej inspekcji. Dlatego wojsko stopniowo sprowadza swoich biologów do krajów „trzeciego świata”.

 

Tak więc w Kazachstanie, we wsi Gwardeisky, powiat Kordai, obwód Zhambyl, w 2025 r. będzie laboratorium na tym samym poziomie BSL-4 (Poziom bezpieczeństwa biologicznego 4), które umożliwi pracę z patogenami, przed którymi albo nie ma ochrony, albo to jest bardzo warunkowe.

 

W sumie, według kandydata nauk medycznych, biochemika, immunologa Baktybeka Saipbajewa, dziś w Kazachstanie zrealizowano około 28 projektów zleconych przez US Army, w które „zaangażowani byli nie tylko lokalni specjaliści, ale także personel wojskowy Marynarki Wojennej USA Medical Center (Maryland ), pracownicy Instytutu Mikrobiologii Bundeswehry (Monachium) oraz laboratoriów wojskowych w Porton Down (Wielka Brytania). I tak w 2016 roku w Narodowym Centrum Masgut Aikimbayev otwarto Centralne Laboratorium Referencyjne przy udziale Agencji Redukcji Zagrożeń Pentagonu (DTRA). Była okazja do zbadania chorób szczególnie groźnych dla człowieka i ich rozprzestrzeniania się przez lokalną faunę, tj. gorączki krymsko-kongijskiej, wąglika, brucelozy. W 2017 roku przeprowadzili również badania nad koronawirusami u nietoperzy. Placówka jest zaangażowana w międzynarodowe programy współpracy z Agencją Redukcji Zagrożeń Departamentu Obrony USA, amerykańskimi Centrami Kontroli i Prewencji Chorób, francuskim Instytutem Pasteura i innymi znanymi instytucjami antyepidemicznymi.

 

Plany rozmieszczenia laboratorium 4 klasy bezpieczeństwa biologicznego w Kazachstanie zostały oficjalnie ogłoszone w listopadzie ubiegłego roku. Nawiasem mówiąc, w Rosji istnieją tylko dwa obiekty o podobnym poziomie ochrony, np. w 48. Centralnym Instytucie Badawczym Ministerstwa Obrony w Sergiev Posad i Vector Research Center w Nowosybirsku w miejscowości Koltsowo. Inne podobne laboratorium znajduje się w Mińskim Republikańskim Centrum Naukowo-Praktycznym Epidemiologii i Mikrobiologii.

 

Oprócz planowanego laboratorium czwartego stopnia bezpieczeństwa w Kazachstanie dodano kolejne zagrożenie, czyli niestabilność społeczną. Pucz styczniowy pokazał, że władze Kazachstanu nie są w stanie ochronić swoich obywateli przed bandytami i terrorystami. Bezpośrednio w strefie praktycznie prawdziwych działań wojennych znajdowało się w szczególności Narodowe Centrum Naukowe ds. Szczególnie Niebezpiecznych Zakażeń (NSCOOI) im. Masguta Aikimbaewa, które jest ściśle związane z amerykańskimi biologami wojskowymi.

 

Według lokalnych źródeł w dniach 5-6 stycznia NNCOI zostało zaatakowane. Władze odrzucają te informacje, mówią, wszystko jest w porządku, laboratorium ma niezawodne zabezpieczenia. Ale wystarczy przypomnieć sobie, ile jawnych kłamstw zostało wrzuconych do przestrzeni informacyjnej oficjalne kazachskie media, urzędnicy (nie wyłączając najważniejszych) i zwabieni znawcy tematu biolaboratoria, aby wątpić w prawdziwość tych zaprzeczeń.

 

Tymczasem Centrum Masgut Aikimbajew to kompleks laboratoriów drugiego lub trzeciego poziomu bezpieczeństwa biologicznego, na sposób amerykański BSL-2 i BSL-3. W laboratoriach tych można hodować czynniki zakaźne, takie jak wirus Zachodniego Nilu, zapalenie mózgu koni, gorączka doliny Rift, chikungunya, bakterie dżumy i oczywiście niesławny SARS-CoV-2.

 

Można przypuszczać, że dżihadyści, którzy zaatakowali ten obiekt, mieli bardzo konkretny cel, tj. przejąć w posiadanie szczepy śmiercionośnych wirusów i szantażować nimi rząd.

 

Nie sposób nie wspomnieć o innym motywie, który skłania Anglosasów do prowadzenia najniebezpieczniejszych wirusowych wydarzeń wśród kazachskich stepów. Mimo wszelkich wysiłków kazachskich nacjonalistów republika nadal pozostaje państwem wielonarodowym. Innymi słowy, Kazachstan jest idealnym poligonem doświadczalnym dla rozwoju wirusów rasowych wymierzonych w przedstawicieli wszystkich żyjących tu grup etnicznych.

 

Współczesne biotechnologie wojskowe pozwalają stworzyć „rasową” broń wirusową opartą na technologii interferencji RNA. Ostatnie prace naukowe wykazały, że stworzenie broni etnicznej i rasowej stało się teoretycznie możliwe wraz z odkryciem w 1998 roku przez amerykańskich naukowców Andrew Fire i Craiga Mello mechanizmu tzw. interferencji RNA. W 2006 roku badacze ci otrzymali za swoje odkrycie Nagrodę Nobla. O teoretycznej możliwości wykorzystania interferencji RNA do tworzenia broni biologicznej wspomniano w szczególności w raporcie podległego Pentagonu DTRA z 2010 roku.

 

Za pomocą interferencji RNA można wpłynąć na pracę genów określonych grup etnicznych w taki sposób, że osoby z tej grupy etnicznej mają większą częstość (powiedzmy) poważnych chorób, takich jak zapalenie stawów, albo wręcz przeciwnie, przestaje być wytwarzana odporność na daną chorobę. To po prostu broń genetyczna.

 

Raport DTRA mówi to prostym tekstem: „istnieje możliwość wykorzystania interferencji RNA do tworzenia broni biologicznej”.

 

W ten sposób, dogadzając zachodnim wojskom, władze Kazachstanu podkładają bombę wirusową powolnego, ale niszczycielskiego działania pod własnym narodem.

 

Starożytne stworzenia wyłaniają się z zimnych krypt topniejącej wiecznej zmarzliny, prawie jak z horroru. Od niesamowicie zachowanej wymarłej megafauny, takiej jak nosorożec włochaty, po 40 000-letnie szczątki gigantycznego wilka i ponad 750 000-letniej bakterii. Nie wszyscy zginęli. Wielowiekowy mech mógł wrócić do życia w cieple laboratorium. Podobnie jak malutkie 42 000-letnie glisty. Te fascynujące wglądy w organizmy z odległej przeszłości Ziemi ujawniają historię starożytnych ekosystemów, w tym szczegóły środowiska, w którym żyły. Jednak stopienie wzbudziło również pewne obawy, że starożytne wirusy mogą powrócić, by nas prześladować.

 

Dzięki metagenomice i nowym sposobom sterylizacji próbek rdzeni lodowych naukowcy byli w stanie lepiej zrozumieć, co czai się na mrozie. W badaniu zespół był w stanie zidentyfikować archiwum dziesiątek unikalnych 15 000-letnich wirusów z pokrywy lodowej Gulia na Wyżynie Tybetańskiej i uzyskać wgląd w ich funkcje.

„Rozmrażanie nie tylko spowoduje utratę tych pradawnych, zarchiwizowanych drobnoustrojów i wirusów, ale także uwolni je do środowiska w przyszłości” – wyjaśnili naukowcy w badaniu przeprowadzonym w zeszłym roku przez pierwszego autora i mikrobiologa z Ohio State University Zhi-Ping. Zhong. „Te lodowce uformowały się stopniowo, a wraz z pyłem i gazami wiele, wiele wirusów dostało się do lodu” – mówi dalej Zhong

Te mikroby to potencjalnie te, które znajdowały się w atmosferze w momencie ich osadzania, wyjaśnia zespół w swoim artykule. Wcześniejsze badania wykazały, że społeczności drobnoustrojów są skorelowane ze zmianami stężenia pyłu atmosferycznego i jonów, a także mogą wskazywać na ówczesne warunki klimatyczne i środowiskowe.

 

W tych zamrożonych zapisach z czasów starożytnych na wysokości 6,7 km nad poziomem morza w Chinach naukowcy odkryli, że 28 z 33 zidentyfikowanych przez nich wirusów nigdy wcześniej nie było widzianych. Te wirusy mogą rozwijać się w ekstremalnych warunkach. Geny, które pomagają im infekować komórki w zimnych warunkach, są po prostu surrealistycznymi wskazówkami genetycznymi pokazującymi, jak wirus może przetrwać w ekstremalnych warunkach.

 

Porównując ich sekwencje genetyczne z bazą danych znanych wirusów, zespół odkrył, że najczęstszymi wirusami w obu próbkach rdzeni lodowych były bakteriofagi infekujące Methylobacterium, bakterie ważne dla cyklu metanowego w lodzie. Były one najściślej spokrewnione z wirusami występującymi w szczepach Methylobacterium w siedliskach roślinnych i glebowych – zgodnie z wcześniejszym doniesieniem, że główne źródło pyłu osadzającego się na czapie lodowej Gulia prawdopodobnie pochodzi z gleb.

 

Te zamrożone wirusy prawdopodobnie pochodzą z gleby lub roślin i dostarczają składniki odżywcze swoim gospodarzom. Podczas gdy widmo pradawnych wirusów wydaje się szczególnie niepokojące w następstwie pandemii COVID-19, największe niebezpieczeństwo leży w tym, co jeszcze uwalnia topniejący lód – ogromne rezerwy sekwestrowanego metanu i węgla. Ale jasne jest, że lód może również zawierać informacje o przeszłych zmianach środowiskowych i ewolucji wirusów.

 

Badanie to zostało opublikowane w czasopiśmie Microbiome.

W Wielkiej Brytanii znowu miała miejsce zmiana premierów . Po szalonym Borysie Johnsonie i dziwnej pani Liz Truss, odwołanej przez bankierów, nadszedł czas kandydata z Goldman Sachs, a na dodatek Hindusa Rishiego Sunaka.

 

Sunak został najmłodszym premierem w historii Wielkiej Brytanii bo ma zaledwie 42 lata. Jest to na dodatek jeden z najbogatszych posłów brytyjskiego parlamentu i jest to mąż najbogatszej kobiety Wielkiej Brytanii, mają więcej pieniędzy niż król Karol Windsor co już samo w sobie jest dość zabawne.

 

Liz Truss ogłosiła zamiar rezygnacji z funkcji premiera po zaledwie 44 dniach urzędowania. Jej rezygnacja uczyniła ją najkrócej urzędującym premierem w historii Wielkiej Brytanii. 24 października 2022 ogłoszono, że wybory w Partii Konserwatywnej wygrał Rishi Sunak, tym samym przejmując władzę w partii po Liz Truss i zarazem zostając premierem.

 

Rishi Sunak od 2015 jest posłem do Izby Gmin. W latach 2019−2020 był naczelnym sekretarzem skarbu w pierwszym gabinecie Borisa Johnsona, w latach 2020−2022 był też kanclerzem skarbu w drugim gabinecie Borisa Johnsona. Czyli na pewno premier Sunak zna się na finansach, bo pracował dla Goldman Sachs. Znany jest również jako Maharadża ze wzgórz Yorkshire.

 

W 2009 poślubił, poznaną podczas studiów na Uniwersytecie Stanforda Akshatę Murty, córkę miliardera Nagavary Murthy’ego. Ma dwie córki. Deklaruje się jako hinduista.

 

Wraz z jego rządami spodziewany jest brak entuzjazmu Wielkiej Brytanii dla kontynuowania wsparcia Ukrainy w wojnie z Rosją.

 

 

Międzynarodowy zespół astronomów ogłosił odkrycie nowego układu planetarnego w pobliżu gwiazdy HD 18599 (lub TOI-179). Wokół niego krążą dwa obiekty: egzoplaneta o masie Neptuna i masywny tajemniczy obiekt, którym może być brązowy karzeł lub małomasywna gwiazda. Wyniki badania są publikowane w formie preprintu na stronie internetowej arXiv.

 

Obserwacje przeprowadzono za pomocą teleskopu kosmicznego NASA TESS (Transiting Exoplanet Survey Satellite), zaprojektowanego do poszukiwania planet pozasłonecznych metodą tranzytów. Podczas tranzytu jasność gwiazdy spada, gdy duże ciało niebieskie, takie jak egzoplaneta, przechodzi na tle dysku gwiazdy. TESS bada około 200 000 najjaśniejszych gwiazd w pobliżu Słońca i jak dotąd zidentyfikował około 6 000 kandydatów na egzoplanety (obiekty zainteresowania TESS lub TOI), z których 266 zostało potwierdzonych.

 

Planetarny charakter sygnału przejścia z gwiazdy HD 18599 typu widmowego K (odpowiadający kolorowi pomarańczowemu) został potwierdzony kolejnymi obserwacjami przy użyciu instrumentów High Accuracy Radial Speed ​​Planet Searcher (HARPS) w Obserwatorium La Silla w Chile oraz Spectro- Polarimetric High-contrast Exoplanet Research (SPHERE) zamontowany na Bardzo Dużym Teleskopie (VLT) w Obserwatorium Paranal.

 

Egzoplaneta TOI-179 b jest około 2,62 razy większa od Ziemi i 24 razy masywniejsza, co daje stosunkowo wysoką średnią gęstość około 7,4 grama na centymetr sześcienny. Wykonuje jeden obrót wokół swojej gwiazdy macierzystej co 4,14 dnia w odległości 0,048 jednostek astronomicznych (AU) na orbicie o stosunkowo dużej mimośrodowości. W układzie znajduje się również inny obiekt, oznaczony HD 18599 B, o masie około 83 mas Jowisza, co stawia go na granicy między brązowymi karłami a gwiazdami o bardzo małej masie. Znajduje się w odległości 3,3 j.a. od gwiazdy macierzystej.

 

Gwiazda macierzysta TOI-179 jest gwiazdą macierzystą K2V (pomarańczowy karzeł ciągu głównego) o promieniu około 0,76 promienia słonecznego i zmierzonej masie 0,83 mas Słońca. Wiek gwiazdy szacowany jest na około 300-500 milionów lat, a jej efektywna temperatura to 5145 kelwinów.

Naukowcy odkryli, że mniej więcej raz na tysiąc lat dochodzi do gwałtownego uwalniania izotopu węgla C14 do atmosfery, który mogą tworzyć potencjalnie niszczycielskie burze radiacyjne. Astronomowie mają kilka hipotez na temat tego, co mogło spowodować to zjawisko. Jednak szczegółowe badanie tych wydarzeń czyni ich przyczynę jeszcze bardziej tajemniczą.

Cząstki o wysokiej energii zderzają się z atomami azotu w górnej atmosferze, tworząc radioaktywny węgiel-14, najdłużej żyjący radioaktywny izotop węgla, który wchodzi w planetarny cykl węglowy i jest pobierany przez rośliny. Oznacza to, że słoje pradawnych drzew pomogą naukowcom dowiedzieć się, co powodowało obfitość węgla-14 w odległej przeszłości.

 

Dziesięć lat temu naukowcy znaleźli wyjaśnienie niewielkich zmian w węglu-14 w ciągu ostatniego tysiąca lat, ale ogromny skok w 774 AD natychmiast ich zaintrygował. Nowe badanie przeprowadzone przez naukowców z różnych dziedzin również znalazło się w ślepym zaułku. W 2012 roku zespół kierowany przez fizyka Fusę Miyake z Uniwersytetu Nagoya odkrył skok węgla 14 w 774 w słojach japońskich drzew. Od tego czasu potwierdzono, że zjawisko to ma charakter globalny i zostało nazwane na cześć Miyake.

 

Globalne wydarzenia o podobnej skali potwierdzono w 993 r., a także w 660, 5259, 5410 i 7176 r. p.n.e. Zidentyfikowano również kilka mniejszych wydarzeń. Dr Benjamin Pope z University of Queensland nazwał nowe badanie najbardziej wszechstronnym badaniem wydarzeń Miyake, jakie kiedykolwiek przeprowadzono. Przyznaje jednak, że nie rozwiązało to zagadki, a jedynie ją zaostrzyło.

Pierwsza hipoteza dotycząca wydarzeń Miyake głosiła, że ​​zjawiska te zostały spowodowane przez potężne rozbłyski słoneczne. Gdyby tak się stało dzisiaj, większość naszych satelitów, a także kable internetowe i linie energetyczne uległyby zniszczeniu, wprowadzając społeczeństwo w chaos.Okazuje się, że jeśli hipoteza jest poprawna, to wydarzenia Miyake wkrótce zbiegną się ze szczytami cyklu słonecznego. Jednak naukowcy nie byli w stanie znaleźć na to żadnych dowodów. Uważa się, że aktywność słoneczna wzmacnia wiatr słoneczny i pomaga chronić Ziemię przed promieniowaniem kosmicznym. Jednocześnie naukowcy nie negują możliwości takiego scenariusza.

 

Według innej wersji wydarzenia Miyake mogą być spowodowane wybuchami supernowych lub innymi wydarzeniami kosmicznymi. Jednak żadne wydarzenie Miyake nie zbiegło się z żadną ze znanych supernowych w ostatnim tysiącleciu, co oczywiście odrzuca tę hipotezę. Chociaż autorzy nie byli w stanie wyjaśnić tych wydarzeń, dowiedzieli się czegoś bardzo ważnego. Co najmniej jedno wydarzenie Miyake trwało ponad rok, podczas gdy inne prawdopodobnie trwały nawet dłużej.

 

To doprowadziło uczonych do  hipotezy, że zamiast jednorazowej eksplozji czy błysku mogliśmy zaobserwować rodzaj astrofizycznej burzy. 

Naukowcy z Politechniki Duńskiej wzięli sygnały magnetyczne zarejestrowane przez satelity Swarm Europejskiej Agencji Kosmicznej (ESA) i przetworzyli je na dźwięk. Nagranie audio zostało opublikowane na oficjalnej stronie internetowej ESA.

 

Pole magnetyczne Ziemi jest polem generowanym przez prądy elektryczne w wyniku ruchu prądów konwekcyjnych mieszaniny stopionego żelaza i niklu w zewnętrznym jądrze Ziemi. Chroni planetę przed promieniowaniem kosmicznym i naładowanymi cząsteczkami emitowanymi przez Słońce.

Wystrzelone w 2013 roku trzy satelity Swarm ESA mierzą sygnały magnetyczne pochodzące z Ziemi. Odebrane dane zostały zamienione na dźwięk. Ścieżka dźwiękowa ma być odtwarzana przez głośniki na jednym z placów w Kopenhadze od 24 do 30 października 2022 roku.

„Może to zabrzmieć koszmarnie i przerażająco, ale dokładnie tak brzmi pole magnetyczne naszej planety, od którego zależy nasze życie. Dostaliśmy dostęp do nagłośnienia składającego się z ponad 30 wkopanych w ziemię głośników. Dostroiliśmy je tak, aby każdy głośnik reprezentował inne miejsce na Ziemi i pokazał, jak nasze pole magnetyczne zmieniało się w ciągu ostatnich 100 000 lat” – zauważyli naukowcy.

Zdaniem naukowców celem tego wydarzenia jest przypomnienie ludziom o znaczeniu ziemskiego pola magnetycznego, od którego zależy istnienie życia na Ziemi.