Zgodnie z nowym badaniem, opublikowanym w czasopiśmie Plants, drzewa rosnące w okolicy zniszczonej elektrowni jądrowej Fukushima Daiichi, zachowują się w abnormalny sposób. Autorzy zauważyli, że nieprawidłowości, które odkryli, przypominały te znalezione na sosnach szkockich w Czarnobylskiej Strefie Wykluczenia.

 

Naukowcy z Włoch i Brazylii badali tak zwane spirale — węzły, w których liście, gałęzie lub inne części roślin wyrastają z centralnego punktu. Wówczas odkryli, że jodły wokół Fukushimy wykazywały zagadkowe wzory wzrostu. Naukowcy potwierdzili przypuszczenia, że tempo ich mutacji było „wprost proporcjonalne do dawki promieniowania jonizującego, na które wystawione zostały drzewa”.

Fotografie z 2015 roku.

Przyczyną dla takich mutacji, jest promieniowanie jonizujące, które usuwa elektrony z atomów z którymi styka się w powietrzu, cieczach i ciałach stałych. Warto zauważyć, że w ciągu 4 lat od pamiętnej awarii, przeprowadzono bardzo podobne badanie, w którym ustalono, że jodły na dotkniętym obszarze są karłowate i wykazują oznaki zmian morfologicznych. Mowa tu chociażby o rozszczepianiu łodygi zamiast standardowego przyrostu drzew.

 

Fakt, że drzewa dotknięte promieniowaniem jądrowym rosną w dziwacznych wzorach i nadal są dotknięte bliskością Fukushimy nawet po 10 latach, daje nam smutny obraz katastrofy z jaką zmierzyli się Japończycy. Artykuł dostarczył dalszych dowodów na to, że promieniowanie jonizujące, realnie zmienia strukturę drzew iglastych.

 

Władze Malezji planują jeszcze w tym roku przyjąć ustawę zakazującą sprzedaży papierosów i innych tego typu produktów dla osób urodzonych po 2005 roku. Z jednej strony mówi się o negatywnym wpływie palenia na zdrowie, lecz z drugiej taki zakaz bardzo szybko zapoczątkuje powstanie czarnego rynku.

 

 

Ustawę zapowiedział tamtejszy minister zdrowia Khairy Jamaluddin. Zakaz miałby obejmować sprzedaż papierosów, tytoniu, a nawet e-papierosów i dotyczyć mieszkańców, którzy aktualnie mają 17 lat lub mniej. Osoby te przez całe swoje życie nie mogłyby legalnie kupić papierosów w całej Malezji.

Podobne działania podejmie Nowa Zelandia. Tamtejszy rząd chce zakazać sprzedaży papierosów dla osób urodzonych po 2008 roku i zakłada, że do 2025 roku będzie "krajem bez palaczy". Dodatkowo władze ograniczą ilość nikotyny w papierosach i zmniejszą liczbę punktów sprzedaży wyrobów tytoniowych. Aktualnie około 8 tys. sklepów w Nowej Zelandii posiada licencję na sprzedaż papierosów, a gdy nowe przepisy wejdą w życie, liczba takich punktów wyniesie mniej niż 500.

 

Z jednej strony Malezja i Nowa Zelandia, zakazując dostępu do papierosów chcą ograniczyć choroby spowodowane paleniem. Takie rozwiązanie ma również swoich krytyków. Ograniczenie dostępu do papierosów i e-papierosów zapoczątkuje powstanie czarnego rynku. Zwalczenie uzależnienia jedną ustawą jest niemożliwe. Część palaczy w oczach rządu stanie się przestępcami.

 

Rosyjski influencer Alex Burkan, zapisał się niedawno w księdze rekordów Guinnesa jako autor pierwszego miecza świetlnego, z wysuwanym "ostrzem". Ostrze plazmowe może osiągnąć nawet 1 metr długości i osiąga temperaturę 2800 stopni Celsjusza. Wynalazek Rosjanina, może więc przecinać stal.

Na przestrzeni lat pojawiło się wiele prób odtworzenia słynnej broni z Gwiezdnych Wojen. Wart uwagi był chociażby projekt kanadyjskiej grupy Hacksmith Industries. Ich ostrze wyglądało jak prawdziwy miecz świetlny, ale do jego działania, konieczne było wykorzystanie małego plecaka z ciekłym propanem i tlenem co nie spełniało definicji tej słynnej broni. Ich dzieło jest dziś uważane za pierwszy chowany proto-miecz świetlny .

Tymczasem, dzieło rosyjskiego Youtubera, opiera się na potężnym palniku na wodór i tlen, który mieści się w uchwycie. Alex był w stanie dostosować palnik aby nadać płonącym gazom stosowny kształt i długość.

„Kluczowym elementem mojego miecza świetlnego jest elektrolizer. Elektrolizer to urządzenie, które może generować ogromne ilości wodoru i tlenu oraz sprężać gaz do dowolnego ciśnienia bez użycia kompresora mechanicznego”.

Alex planuje ulepszenie swojego prototypu, poprzez unowocześnienie dyszy i zmianę zbiornika paliwowego. Sprawę komplikuje fakt, że wszystko musi być na tyle kompaktowe, aby wielkością zbliżyć się do wersji filmowej. Rekordzista jest jednak pewien, że nowe odkrycia naukowe, pozwolą mu osiągnąć ten cel.

Nowe badania przeprowadzone przez międzynarodowy zespół naukowców z Niemiec, Chile i Cypru umożliwiły wyjaśnienie obserwowanych od dawna różnic w zachowaniu chmur stratus na różnych półkulach. 

 

Okazało się, że wznoszące się prądy ciepłego powietrza mają decydujący wpływ na ich zachowanie, co w rzeczywistości prowadzi do kondensacji i powstawania chmur. Na półkuli południowej chmury mają inny kształt i mają znacznie niższy współczynnik odbicia w porównaniu z chmurami na półkuli północnej. Artykuł na ten temat został opublikowany w czasopiśmie Atmospheric Chemistry and Physics.

 

W badaniu wykorzystano trzyletnie dane za lata 2018-2021 zebrane w ramach projektu DACAPO-PESO. Stężenie kryształków lodu w chmurach oszacowano za pomocą laserowego lidaru na podczerwień, a obłoki monitorowano za pomocą radaru mikrofalowego. Uzyskane dane obejmują obszary wokół Lipska w Niemczech, Limassol na Cyprze i Punta Arenas w Chile – w tym ostatnim przypadku był to najszerszy zbiór danych o aerozolach, chmurach i opadach, jakie kiedykolwiek zebrano w tym regionie.

Większość półkuli południowej jest oceaniczna, a nie lądowa, więc powietrze jest ogólnie czystsze, z mniejszą liczbą cząstek aerozolu, wokół których mogą tworzyć się kropelki i kryształy chmur, tworząc jaśniejsze chmury. Chmury na średnich szerokościach geograficznych półkuli południowej zawierają znacznie mniej kryształków lodu i więcej ciekłej wody w tych samych temperaturach. Oznacza to, że mają inny wpływ na przechodzące przez nie światło słoneczne, a także na promieniowanie cieplne emitowane z powierzchni Ziemi, niż te na północy.

 

Badanie wykazało, że różnice były najbardziej widoczne w wolnej troposferze na dużych wysokościach, gdzie warstwy powietrza są mniej narażone na lokalne zanieczyszczenia. W temperaturach od –24°C do –8°C chmury nad Punta Arenas tworzyły lód średnio o 10-40% rzadziej niż chmury nad Lipskiem.

Nowy obraz wnętrza Drogi Mlecznej ujawnia tajemnicze struktury, których nigdy wcześniej nie widziano.

Zdjęcia wykonane ultraczułym radioteleskopem MeerKAT w Afryce Południowej i pokazują prawie 1000 pasm włókien magnetycznych o długości do 150 lat świetlnych, ułożonych niezwykle regularnie. To 10 razy więcej niż liczba takich włókien, o których wcześniej wiedzieliśmy, co pozostaje tajemnicą od czasu ich odkrycia w latach 80. XX wieku.

Centrum Galaktyki - Źródło: I. Heywood, SARAO, Rodos/ SWNS

Przez długi czas badano tylko włókna które można było dostrzec. Teraz pozzyskano duży obraz – panoramiczny widok wypełniony mnóstwem włókien. Po przestudiowaniu zaledwie kilku z nich trudno jest wyciągnąć jakiekolwiek realne wnioski na temat tego, czym one są i skąd pochodzą. To przełomowy moment w pogłębienie naszego rozumienia tych struktur.

W centrum obrazu znajduje się pozostałość po supernowej SNR G359.1-0.5. Po lewej stronie znajduje się uciekający pulsar uformowany i wyrzucony przez supernową. W prawym górnym rogu znajduje się jeden z najdłuższych i najbardziej znanych włókien magnetycznych znane jako Snake. (Źródło: I. Heywood, SARAO, Rhodes/ SWNS)

Chociaż centrum Drogi Mlecznej znajduje się zaledwie około 25 tysięcy lat świetlnych od nas - co nie jest dużą odległością w kategoriach kosmicznych - bardzo trudno jest je zobaczyć gdyż spowijają je gęste obłoki pyłu i gazu, które blokują niektóre długości fal światła, w tym zakres optyczny. Ale możemy użyć innych technologii, aby dostroić naszą wizję do niewidzialnych długości fal.

MeerKAT, obsługiwany przez South African Radio Astronomy Observatory (SARAO), jest jednym z najbardziej zaawansowanych radioteleskopów na świecie, a odkąd rozpoczął operacje w 2016 roku, daje nam niezrównany widok na centrum galaktyki. Jego najnowszy obraz przyciąga wzrok. Został stworzony z 200 godzin danych obserwacyjnych zebranych przez trzy lata i pokazuje nam region w falach radiowych z niezrównaną jasnością i głębią.

 

Wykorzystano następnie technikę usunięcia tła z obrazu, pokazującą struny magnetyczne rozmieszczone w gromadach wokół centrum galaktyki. Nie jest jasne, czym one są ani jak się pojawiły. Wiadomo jedynie, że zawierają elektrony promieniowania kosmicznego, wirujące w nitkach pól magnetycznych z prędkością bliską prędkości światła.

 

Nowe obrazy pozwoliły naukowcom dowiedzieć się nieco więcej o włóknach, przybliżając nas o krok do ich zrozumienia. Teraz wiemy, że pola magnetyczne są wzmacniane na całej długości wszystkich włókien. Nowe dane ujawniły również nieznaną wcześniej pozostałość po supernowej; jej promieniowanie różni się od promieniowania włókien. Oznacza to, że można wykluczyć pozostałości po supernowych jako prawdopodobnych protoplastów włókien.

Rzadka, prawie idealna sferyczna pozostałość po supernowej - źródło: I. Heywood, SARAO

W 2019 roku poprzednie dane MeerKAT wykazały istnienie gigantycznych bąbelków radiowych rozciągających się powyżej i poniżej płaszczyzny galaktycznej, oddzielonych od promieniowania gamma z bąbelków Fermiego odkrytych w 2010 roku. Możliwe, że włókna są powiązane z tymi bąbelkami radiowymi, ale ta możliwość powinna zostać zbadana w przyszłych pracach.

 

Nowe dane ujawniły również nową tajemnicę. Włókna są rozmieszczone w grupach lub klastrach, a wewnątrz tych klastrów są ułożone bardzo równomiernie - jak struny harfy. Nie wiadomo dlaczego się skupiają albo rozdzielają, i nie wiadomo jak powstają te regularne odstępy między nimi. Nie znamy również mechanizmu, który przyspiesza elektrony wewnątrz włókien magnetycznych. 

 

Wyniki badania zostały opublikowane przez The Astrophysical Journal Letters.

 

Naukowcy z Królewskiego Instytutu Technologii w Melbourne opracowali nowy sposób przechwytywania dwutlenku węgla i przekształcania go w węgiel do postaci stałej. Rozwiązanie jest na tyle ciekawe, że można je zastosować przy źródle CO2, aby nie dopuścić do emisji gazu do atmosfery.

 

Technologia opracowana przez australijskich naukowców może zostać zintegrowana z istniejącymi procesami przemysłowymi. Dwutlenek węgla może zostać natychmiast przechwycony i przekształcony do postaci węgla.

 

Metoda opiera się na wykorzystaniu ciekłych metali, podgrzanych do temperatury 100-120 stopni Celsjusza. Dwutlenek węgla po przepuszczeniu przez podgrzane metale rozpada się na tlen i płatki stałego węgla. Cała reakcja trwa zaledwie ułamek sekundy i to dzięki szybkości, nową technologię można wykorzystać do celów komercyjnych.

Rozwiązanie australijskich naukowców opiera się na wcześniejszych eksperymentach, jednak tym razem może zostać wykorzystane na większą skalę, a sama przemiana CO2 w węgiel zachodzi znacznie szybciej. Proces nie wymaga bardzo wysokich temperatur, a więc mógłby być zasilany energią odnawialną.

 

Kolejnym etapem badań jest skonstruowanie urządzenia wielkości kontenera wysyłkowego. Naukowcy podejmą się współpracy z firmą ABR, która twierdzi, że węgiel powstały w wyniku przemiany CO2 można wykorzystać do produkcji mieszanek cementowych nowej generacji.