Just Eat, duński startup zajmujący się hodowlą sztucznego mięsa w laboratoriach, zawarł pierwszą umowę na dostawę kurczaka do singapurskiej Restauracji 1880. Futurism pisze, że pojawienie się sztucznego mięsa w menu restauracji to pierwszy raz nie tylko w Azji Południowo - Wschodniej, ale na całym świecie.

Ważne jest, aby zwrócić uwagi, że chodzi o produkty z komórek prawdziwych zwierząt, a nie o bardziej powszechną alternatywę opartą na roślinach.

„To wydarzenie przybliża nas do świata, w którym jedzenie mięsa nie wymaga wylesiania, zmiany siedlisk zwierząt, czy stosowania nawet kropli antybiotyków” - powiedział Josh Tetrick, dyrektor generalny Eat Just, podczas ceremonii otwarcia menu restauracji.

W przeciwieństwie do mięs pochodzenia roślinnego, takich jak burgery wegetariańskie czy produkty Beyond Meat, Eat Just Chicken Bites składa się z tych samych błonników, co prawdziwe. Startup hoduje mięso w postaci komórek wewnątrz bioreaktorów, w których te komórki rosną razem z innymi składnikami roślinnymi. Sam producent podkreśla, że zbiór komórek do produkcji mięsa Eat Just odbywa się bez uboju.

Przedstawiciele startupu i restauracji zapowiedzieli, że mięso Eat Just będzie serwowane w trzech odmianach, z których jedna jest już znana, tj. grubo panierowane nuggetsy z kurczaka. Każde danie restauracyjne będzie oparte na jednej z trzech kultur kulinarnych, tj. chińskiej, brazylijskiej i amerykańskiej. Najpierw mięso pojawi się wyłącznie w Restauracji 1880, po czym Eat Just rozpocznie stopniową ekspansję do 5, 10, 15 lokali i za kilka lat przejdzie do sprzedaży detalicznej.

Pojawienie się sztucznego mięsa Eat Just w Singapurze wynika z niedawnej ustawy rządowej zatwierdzonej na początku tego miesiąca. Nowe rozporządzenie zobowiązuje firmy i start-upy zajmujące się uprawą alternatywnych rodzajów żywności do przejścia szeregu testów i uzyskania certyfikatu na sprzedaż „czystego mięsa”. Te ostatnie muszą być uprawiane bez uboju i muszą być zgodne z singapurskimi przepisami zdrowotnymi. W tej chwili Eat Just jest jedyną firmą, która pomyślnie przeszła certyfikację.

Udowodniono, że wirusy grypowe i koronawirusy są w stanie „wędrować” po systemach wentylacyjnych w ramach kamienic i blokowisk. Zasada działania tego mechanizmu została opisana w artykule naukowym, którego autorzy przeanalizowali przykłady zakażeń z Korei Południowej.

Badacze dowiedzieli się, że w Seulu ludzie mieszkający na różnych piętrach budynku mieszkalnego i nie mający ze sobą kontaktu zostali w jakiś sposób zarażeni. Najpierw wirusa wykryto u kobiety z szóstego piętra, następnie mąż i córka Koreanki zachorowali w tej samej rodzinie. Potem zachorowało dziecko z piątego piętra.

Diagnoza chłopca została potwierdzona, gdy był hospitalizowany z powodu choroby urologicznej, a jego matka również została zarażona COVID-19. Kiedy wirus został znaleziony u kobiety z czwartego piętra i u lokatorów z pięter 10-11, badacze zajęli się badaniem tego przypadku. Po sprawdzeniu wszystkich 437 mieszkańców budynku i porównaniu z faktem, że mieszkania zakażonych koronawirusem znajdowały się w tej samej linii, stwierdzili, że infekcja przenoszona była przez otwór wentylacyjny w łazience.

Już wcześniej udowodniono, że wirus wywołujący COVID-19 jest przenoszony nie tylko przez unoszące się w powietrzu kropelki, ale także przez kanalizację, która może być źródłem infekcji. Do tego pojawiają się sugestie, że wirusa może przenosić smog oraz pyłki drzew, krzewów i traw.

W Korei Południowej zakażenie koronawirusem przez cały czas trwania pandemii stwierdzono u 54 tys. osób, z czego 773 zmarło. W tym samym czasie w ciągu ostatniego dnia, od 24 do 25 grudnia, odnotowano rekordową liczbę rozpoznań zakażeń - 1241. 

Rok 2020 obfitował w liczne kataklizmy. Ostatnio nasilają się liczne erupcje największych wulkanów na świecie. Duże wzmożenie tego zjawiska nastąpiło szczególnie w ostatnich tygodniach roku.

Na przykład 22 grudnia nastąpiła erupcja europejskiego wulkanu Etna znajdującego się na Sycylii we Włoszech. Liczący ponad 3 kilometry gigant wyrzucił z siebie fontannę lawy, która rozświetliła nocne sycylijskie niebo, aby po chwili zakryć je pyłem wulkanicznym.

Tego samego dnia eksplodował wulkan Szywiełucz w Rosji. Około południa, lokalnego czasu, wyniósł on pył wulkaniczny na wysokość prawie 5 kilometrów. Druga erupcja nastąpiła wieczorem, tego samego dnia. Tym razem, chmura pyłu uniosła się na wysokość 8,5 km.

Kolejna erupcja tego samego dnia miała miejsce w Japonii. Był to wulkan Suwanosejima. Jest to jeden z najbardziej aktywnych wulkanów na świecie, do erupcji dochodzi niemal cały czas (do 89 razy na dobę). Gęste chmury pyłu wulkanicznego zostały wyrzucony na wysokość około kilometra, a kawałki lawy spadły nawet 800 m z dala od krateru.
 

:Pod koniec grudnia doszło też do erupcji wulkanu Kilauea, który znajduje się na Hawajach. Wystąpiła ona po długim okresie aktywności sejsmicznej, która - jak się okazało- zapowiadała trwającą nadal fazę aktywności wulkanicznej.

Wzmagającą się aktywność sejsmiczną zauważono również pod wulkanem Hudsona w Chile. Ostatnia jego erupcja miała miejsce w 2011 roku, jednak niedawno stanowi żółty stan zagrożenia erupcją. Podobna sytuacja jest z wulkanem Ruapheu w Nowej Zelandii.

Aktywność sejsmiczna oraz wulkaniczna wzrasta na całym świecie, a wulkany zachowują się niemal jak fajerwerki w Sylwestra. Bardzo możliwe, że ten nagły wzrost ilości erupcji wulkanów ma jakiś związek z aktualnym układem planet. Od dawna wiadomo, że Jowisz swą silną grawitacją, przy określonych położeniach w przestrzeni oddziałuje na pływy plazmy na Słońcu. W związku z tym można założyć, że ostatnia koniunkcja Jowisza i Saturna mogła dać impuls do zdarzeń sejsmicznych i wulkanicznych na Ziemi.

Kilka dni temu nad Chinami obserwowano spektakularne jasne ciało niebieskie, które weszło w ziemską atmosferę. Szczątków tego dziwnego obiektu nie odnaleziono. Chińscy naukowcy twierdzą, że był to meteor o wadze 10 ton i średnicy metra. Mimo, że miejsce upadku było znane, nigdy oficjalnie nie znaleziono meteorytów. Na niebie zaobserwowano za to dziwną anomalię. 

Meteor, o którym mowa, 23 grudnia wszedł w gęste warstwy ziemskiej atmosfery po dość łagodnej trajektorii. Sugeruje to, że obiekt wszedł w atmosferę ziemską w sposób kontrolowany, a nie spadł.

Na nagraniu wideo wykonanym przez naocznych świadków wyraźnie widać, że po przejściu przez gęste warstwy atmosfery, którym towarzyszą odblaski i spalanie, obiekt nie zapadł się, nie wybuchł, ale leciał dalej po łagodnej trajektorii ze stałym spadkiem. Może to oznaczać, że mieliśmy do czynienia z deorbitacją jakiegoś statku kosmicznego. Sądząc po miejscu lądowania, którym był poligon jądrowy, obiekt mógł należeć do chińskiej armii.

Kula ognia pojawiła się nad głowami mieszkańców prowincji Nangqian i Yusu a szczątki spadły najprawdopodobniej w rejonie miasta Yushu, w którym mieszka ponad 400 tys. osób.  Ale lokalni mieszkańcy nie zgłosili eksplozji, upadku ani innych anomalii, które notowano by, gdyby był to meteor.

Tego samego dnia, po upadku tego obiektu, zaobserwowano dziwną niezidentyfikowaną czerwonawą chmurę, które pojawiło się na niebie i zostało zarejestrowana przez kierowców jadących autostradą Delingha w prowincji Qinghai. Ogromna różowa kula pozostawała widoczna przez około 40 minut. Naoczni świadkowie sfilmowali wideo tej „różowej kuli” i można założyć, że ta niezwykła różowa poświata ma jakiś związek z tym upadkiem ciała niebieskiego.

Zapotrzebowanie na infrastrukturę sieciową o dużej przepustowości stale rośnie, podobnie jak ilość danych konsumowanych, generowanych przez ludzkość. Technologie nie stoją w miejscu, a programiści rozwijają dotychczasowe osiągnięcia i tworzą coś nowego. Japońscy naukowcy z Instytutu Badań Systemów Sieciowych Narodowego Instytutu Technologii Informacyjno - Komunikacyjnych (NICT) w Japonii byli w stanie przesyłać dane jednym światłowodem wielomodowym z prędkością 1 Pbit / s.

Długość linii wynosiła 23 km, a do eksperymentu twórcy wykorzystali piętnastomodowy światłowód z multiplekserami do multipleksowania przebiegów. Multipleksery są nowego typu, a ich działanie opiera się na wielopłaszczyznowym procesie konwersji światła, tzn. 15 sygnałów wejściowych jest wielokrotnie odbijanych od płytki fazowej.

Jest to konieczne, aby dopasować tryby transmisji odpowiedniego włókna. Wspomniany światłowód pochodzi z firmy Prysmian, a multipleksery z Bell Labs. Na potrzeby eksperymentu Japończycy stworzyli szerokopasmowy nadajnik - odbiornik, który może przetwarzać jednocześnie kilkaset kanałów WDM, zapewniając niezmiennie wysoką jakość sygnału.

W konwencjonalnym światłowodzie wielomodowym, wraz ze wzrostem liczby modów, opóźnienie modalne zaczyna rosnąć z powodu dużego obciążenia przetwarzania. Tworząc nowe włókno, naukowcy zminimalizowali ten problem. Podczas eksperymentu udało się zademonstrować transmisję 382 kanałów z modulacją 64-QAM.

Generalnie do produkcji światłowodów wykorzystano istniejące technologie tworzenia światłowodów wielomodowych. System został również zoptymalizowany do pracy szerokopasmowej. Osiągnięty wynik 1 Pbit / s przewyższył poprzednie rekordy 2,5-krotnie.

Oczywiście rekord ustanowiony w warunkach laboratoryjnych to nie wszystko. Teraz naukowcy mają dużo do zrobienia, aby skomercjalizować technologię. Rozpoczęcie masowej produkcji wymaga, że nowa technologia musi być niedroga i łatwo skalowalna.

Nawiasem mówiąc, w zeszłym roku NICT osiągnął już prędkość przesyłu danych 1 Pbit / s, ale potem udało się to osiągnąć dzięki całemu klasterowi światłowodowemu, którego podstawą są 22 włókna oraz kontroler sygnału MEMS z systemem multipleksowania dla połączeń trójrdzeniowych i siedmiordzeniowych.

Każdy z rdzeni w poprzednim eksperymencie zapewniał przepustowość 245 Gb / s. Razem dało to 1 Pbit / s. Podczas zeszłorocznego eksperymentu użyto jednocześnie 202 różnych długości fal. Wszystko to jest interesujące, ale fajnie byłoby, aby technologia znalazła praktyczne zastosowanie w najbliższej przyszłości, a nie pozostała abstrakcyjnym wynikiem laboratoryjnym.

Geofizycy obserwują z uwagą pęknięcie, które podzieliło na dwie części górę Hochvogel w Alpach. Grozi to ogromnym kataklizmem w postaci zawalenia się góry do doliny Hornbach w Austrii.

Szczyt Hochvogel to góra o wysokości 2592 metrów, położona w Alpach Allgäu. Niedawno zauważono, że przecina ją na pół ogromna szczelina, której szerokość w niektórych miejscach sięga pięciu metrów. Pęknięcie nadal rozprzestrzenia się w tempie około pięciu milimetrów rocznie.

Niedawno ujawniono pewne wzorce w jej ruchach tektonicznych. W tym celu wykorzystano sprzęt sejsmiczny, który rejestrował częstotliwość drgań skał. Wyniki badań zostały opublikowane w czasopiśmie Earth Surface Processes and Landforms.

Warto zauważyć, że na szczycie góry Hochvogel przebiega granica między Niemcami a Austrią. Naukowcy przewidują, że w pewnym momencie, część austriacka, nieuchronnie się zawali i 260 tysięcy metrów sześciennych skały wapiennej zsunie się do doliny Hornbach w Austrii. Ale obecnie trudno powiedzieć kiedy to się stanie.

Naukowcy z Centrum im. Helmholtza w Poczdamie opracowali technikę obserwacji wytrzymałości skał za pomocą sejsmicznych instrumentów wibracyjnych. Zainstalowali na górze sześć sejsmometrów w odległości 30-40 metrów od siebie. Przez kilka miesięcy czujniki rejestrowały częstotliwość drgań góry wywołanych wiatrem, zmianami temperatury, naprężeniami lub osłabieniem skał, a także licznymi niewielkimi trzęsieniami ziemi.

Autorzy przeanalizowali drgania rezonansowe występujące w skałach podczas inicjacji lub uwalniania naprężeń - procesów, które zdaniem naukowców mogą być zwiastunami nadchodzących dużych ruchów. Innowacyjne podejście polega na tym, że pomiary były wykonywane bezpośrednio na miejscu w trybie ciągłym. Wcześniej długoterminowy monitoring góry był prowadzony wyłącznie za pomocą teledetekcji lub jednorazowych pomiarów. Żadne z tych podejść nie było w stanie ujawnić z wystarczającymi czasowymi i przestrzennymi szczegółami wzorców procesów zachodzących wewnątrz góry.

Nowa metoda umożliwiła skonstruowanie cyklicznego wykresu częstotliwości oscylacji objętości skały. W ciągu pięciu do siedmiu dni ich amplituda wzrosła z 26 do 29 Hz, a następnie powróciła do pierwotnej wartości w mniej niż dwa dni. Naukowcy odkryli, że wzrost częstotliwości jest związany ze wzrostem naprężeń w górotworze, przy którym zwykle następuje pęknięcie. A także fakt, że tuż przed przerwą cykle stają się krótsze. Autorzy zidentyfikowali to jako ważny wskaźnik niebezpieczeństwa rychłego upadku.

Dzięki podejściu sejsmicznemu po raz pierwszy można było rejestrować te cykliczne zjawiska w sposób ciągły i prawie w czasie rzeczywistym. Zaobserwowana ostatnio zwiększona aktywność tektoniczna na wielu szczytach Alp wymaga dokładniejszych obserwacji. Przez kolejne dwa lata naukowcy będą obserwować wahania dobowe i sezonowe, a także cykle zamarzania wody w pęknięciach podczas mroźnych zim i nocy.

Autorzy zauważają, że nawet jeśli skała się rozpadnie, sądząc po obliczonej przez nich trajektorii skały, osadom w dolinie Hornbach raczej nie grozi niebezpieczeństwo.