Według specjalistów z Instytutu Fizyki Atmosfery, Rosyjskiej Akademii Nauk , w XXI wieku, od oceanów do atmosfery pójdzie średnio 350-600 mln ton metanu rocznie. Ocieplenie oceanów niszczy hydraty (inaczej wodziany) i uwalniania metan do atmosfery, co może mieć poważne konsekwencje klimatyczne.

Hydraty metanu to związki, w których cząsteczki metanu w komórkach są formowane przez cząsteczki wody. Tworzą się głęboko w osadzie, do którego nie dostaje się tlen reakcja przebiega w niskich temperaturach i wysokim ciśnieniu i w obecności wystarczającej ilości materii organicznej: martwe rośliny i szczątki istot żywych. 

Hydraty te są powszechne w obszarach wiecznej zmarzliny i osadach dennych oceanu wzdłuż szelfu kontynentalnego, gdzie są one na stabilnym poziomie dzięki aktualnym wartością temperatury i ciśnienia. Ale jeśli ocean i skały osadowe ocieplą się, hydraty metanu ulegną rozkładowi i uzyskamy znaczne ilości metanu do atmosfery.

Takie emisje zwiększają efekt cieplarniany, a nawet mogą przyspieszyć rozkład hydratów. Eksperci obawiają się, że przyspieszona emisja metanu może spowodować nagłe ocieplenie. W tej sytuacji staje się tym bardziej istotna ocena potencjalnych emisji metanu ze złóż hydratów metanu w trakcie ocieplenia i jej możliwego wpływu na zmiany klimatyczne.

Szacuje się, że destabilizacja hydratów oceanicznych występujących głównie w wysokich szerokościach geograficznych północnych do roku 2100 może rocznie uwalniać do atmosfery około 500 megaton metanu.

Jednak żaden model nie może uwzględniać wszystkich możliwych czynników. Na przykład, większość emisji metanu może być rozpuszczona w wodzie. Metan mogą też przetwarzać bakterie. Ponadto, modele nie biorą pod uwagę ewentualnych płytkich złóż hydratów na Szelfie Arktycznym . Ponad to obecność wiecznej zmarzliny od 200 m może kryć hydraty metanu w szelfie kontynentalnym i to na głębokości mniejszej niż 50 m.

Emisja metanu podczas rozkładu hydratów metanu miały już miejsce w historii Ziemi i doprowadziło to do znaczącej zmiany klimatu. Tak, więc, dramatyczne ocieplenie, które nastąpiło 55 mln lat temu (paleocen-eocen), zapewne wystąpiło z powodu uwolnienia hydratów metanu 1500 do 2000 Gt (Giga ton) metanu w ciągu kilku tysięcy lat. Z ekspansją hydratów metanu związane są też duże skoki temperatury podczas ostatniego zlodowacenia. Następne emisje metanu były spowodowane zmianami poziomu morza i zmienności hydratów metanu na stokach kontynentalnych.