Nosił wilk razy kilka ponieśli i wilka, chciałoby się powiedzieć obserwując rozwój wypadków dotyczących katastrofy samolotu pasażerskiego Suchoj SuperJet, 100 do jakiej doszło 9 maja 2012 na terenie Indonezji. Samolot stanowiący nadzieję rosyjskiego przemysłu lotniczego miał być hitem eksportowym, ale jego lot demonstracyjny zakończył się katastrofą, w której wyniku zginęli wszyscy znajdujący się na pokładzie zaproszeni goście wraz załogą.

Gazeta Komsomolskaja Prawda przytoczyła wypowiedź anonimowego funkcjonariusza GRU (wywiad rosyjski), który zasugerował, że w okolicy miejsca katastrofy znajduje się baza wojskowa USA dysponująca sprzętem zdolnym do wywołania awarii pokładowych systemów nawigacyjnych.

Według źródeł gazety rozważana jest teoria wedle, której amerykańskie systemy oszukały urządzenia służące do kontroli wysokości lotu, przez co piloci zostali wprowadzeni w błąd, co do pozycji, w jakiej się znajdowali.

Rosjanie traktują tą hipotezę bardzo poważnie i nikt się tam nie naśmiewa ze sztucznej mgły czy meaconingu, jaki mógłby zostać użyty do sprowadzenia samolotu tam gdzie go być nie powinno. Rosja odrzuca również hipotezę błędu pilota sugerując, że na tym etapie śledztwa nie ma na to żadnych dowodów.

Ambasada USA odmówiła komentarza w sprawie oskarżeń Rosjan a przedstawiciele koncernu Suchoj stwierdzili, że firma koncentruje się wyłącznie na materiale indonezyjskiej komisji, w której pracach na równych prawach uczestniczy kilkunastu ekspertów z Rosji.

Jakże to różne podejście od tego, jakie tam sama Rosja przyjęła w stosunku do naszego samolotu rządowego, który uległ katastrofie w Smoleńsku.