Wciąż słyszymy o problemach takich jak globalne ocieplenie oraz zanik dziury ozonowej tymczasem naukowcy i ekolodzy biją na alarm sugerując, że znacznie bardziej niebezpieczny problem to lawinowy wzrost ilości obszarów pustynnych.

ONZ zwalcza pustynnienie już od 1977 roku. Problem jest, zatem dostrzegany i ludzie wiedzą, że albo uda się zatrzyma c ten proces albo dojdzie do znacznej redukcji areału zdolnego do wzrostu roślin uprawnych. Co roku około 40 milionów ludzi staje się uchodźcami ekologicznymi.  Starają się oni przenieść z obszarów suchych do takich o korzystnym klimacie.  Takie migracje obserwowano już wcześniej, ale w ostatnich latach stały się one sto razy bardziej częstsze. Według naukowców, w każdej minucie z powodu działań ludzi w pustynię zmienia się 23 hektary gruntów. 

Glebę rujnuje nie tylko górnictwo i rolnictwo, ale także brak odpowiedniej opieki, i planu jej odbudowy.  Na obecnym poziomie nauki człowiek jest w stanie poprawić sytuację, ale prawie tego nie robi. W obszarach pustynnych i półpustynnych jest dużo wilgoci zawartej w powietrzu. Wystarczyłoby jej, aby rozwiązać wszystkie problemy. 

Jednak struktura przekroju temperatur jest taka, że nie ma warunków do kondensacji wilgoci. W efekcie nie ma warunków do powstawania chmur. Ludzkość może jakoś sobie z tym poradzić.  I są już przykłady jak z tym walczyć. Dokonano tego w dawnych francuskich terytoriach zamorskich, takich jak na przykład Algieria. Pracują nad tym w Izraelu gdzie na pustyni Negew prowadzi się eksperymenty polegające na tworzenie sztucznych chmur.

Pustynnienie dotyka obecnie wielu regionów świata. Martwe miejsca zaczęły pojawiać się w USA i w Azji. Pustynnieje duża część Hiszpanii w Europie, ale najgorzej jest oczywiście w Afryce. Występowanie obszarów bezpłodnej gleby rośnie w lawinowym tempie. Sytuację pogarsza wysychanie naturalnych wód. Istnieje kilka projektów hydrologicznych, np. Jezioro Czad (w Afryce Środkowej), ale w większości pozostają na papierze.

Problem pustynnienia środowiska szybko z ekologicznego zmienia się w społeczny. Jeśli wzrost pustyni na terytorium Afryki Środkowej nadal będzie postępował to za jakiś czas kilka krajów będzie się składać tylko z martwej ziemi. Następnie przepływy uchodźców ekologicznych zaleją okoliczne granice. Trudno sobie wyobrazić jak drastyczne skutki może wywołać pustynnienie w najbliższej przyszłości.