NASA twierdzi, że koniec świata może nastąpić 5 lutego 2040 roku

Kategorie: 

Źródło: dreamstime.com

Naukowcy z NASA stwierdzili, że istnieje duże prawdopodobieństwo, iż już za 30 lat Ziemi może zagrozić zderzenie z asteroidą o sygnaturze 2011 AG5. Z jej oznaczenia wynika, że odkryto ją już przed trzema laty. Ze wstępnych obserwacji wynika, że jej rozmiar wynosi około 150 metrów.

 

Obecnie istnieje dosyć spora szansa, że dojdzie do zderzenia tego obiektu z naszą planetą. Ewentualna katastrofa według obecnych wyliczeń powinna nastąpić 5 lutego 2040 roku. Prawdopodobieństwo kolizji jest dosyć duże jak na taki obiekt, ponieważ wynosi aż 1 do 625.

 

Jak to zwykle bywa w przypadku takich obiektów, które są stosunkowo późno poznane, przepowiadanie tego gdzie dane ciało się znajdzie w przestrzeni za kilkanaście lat jest utrudnione ze względu na mnogość występowania innych źródeł grawitacyjnych wpływającym na trajektorie. Głównie z tego powodu dokłądne dane na temat orbity 2011 AG5 i możłiwości zderzenia z Ziemią są znane tylko z pewnym prawdopodobieństwem. Obserwacje astronomiczne wciąż trwają i naukowcy za kilka lat, będą w stanie potwierdzić, lub wykluczyć ewentualną kolizję.

 

Gdyby obiekt wielkości 2011 AG5 wpadł na naszą planetę mogłoby się to skończyć tragicznie. Skala zniszczenia zależałaby od miejsca upadku i paradoksalnie lepiej byłoby, gdyby asteroida spadła na ziemię, ponieważ upadek do oceanu będzie się wiązał z wystapieniem gigantycznego tsunami, które zniszczy większość wybrzeży. Na szczęście do czasu hipotetycznego upadku tego obiektu zostało jeszcze tyle czasu, że Ziemianie mogą spróbować przeprowadzić misję ratunkową.

 

 

 

 

Ocena: 

3
Średnio: 3 (1 vote)
Opublikował: admin
Portret użytkownika admin

Redaktor naczelny i założyciel portalu zmianynaziemi.pl a także innemedium.pl oraz wielu innych. Specjalizuje się w tematyce naukowej ze szczególnym uwzględnieniem zagrożeń dla świata. Zwolennik libertarianizmu co często wprost wynika z jego felietonów na tematy bieżące. Admina można również czytać na Twitterze   @lecterro


Komentarze

Portret użytkownika benpo

Nasa może sobie bredzić do

Nasa może sobie bredzić do woli,bo żaden z ich scenariuszy się nie wypełni, ale tak jak to jest napisane w Starym i Nowym Testamencie, a opis końca tej zgniłej cywilizacji jest podany w Objawieniu od 10 rozdz. do 19 rozdz.Ludzie nie zdają sobie sprawy jak te opisane rzeczy są blisko. W 17 rozdz. jest opisany k.Katolicki co jego siedziba jest geograficznie podana, Watykan jest bowiem ulokowany na siedmiu wzgórzach, wyrok już dawno zapadł od Boga, a wykonanie wyroku jest coraz bliżej, egzekucję wykona obecna Rosja. Ktoś się zapyta: za co? ma Rzym z Watykanem być zniszczony? Kto zna historię ten wie za co, bo sobie na to zasłużył za wszystkie wojny krzyżowe i za inkwizycję (Swięte oficjum obecnie), i za wszystkie wojny światowe włącznie z tą rozpętaną przez Hitlera, żadne papieskie przeprosiny nic nie pomgą, no i za to że wpoili miliardom ludzi swoje religijne wymysły także, które morze ludzi skazuje na zatracenie a nie zbawienie. To zwierzę na którym siedzi ta kobieta(krk), to władze świeckie, czy nie widzicie jak większość politycznych głów jadą po radę do Watykanu?, i jaki mu pokłon biją? Zawsze ten koścół posługiwał się władzą świecką do podpalania stosów i do mordowania na światową skalę przeciwników religijnych i politycznych i do nawracania siłą. Poniżej podam przykład z 20 wieku. W 11 rozdz.Objawienia jest opis który mówi o 2 prorokach,którzy wystąpią w obecnym państwie Izrael,co się stanie gdy na całym globie przez trzy i pół roku nie spadnie deszcz? A teraz obszerny ale konieczny cytat papieskiego błogosławieństwa dla Hitlera i Ustaszowskich zbrodniarzy kierowanych przez wodzów w habitach:                                          „Po czynach ich - poznasz ich” Jezus Chrystus
http://www.youtube.com/watch?v=_lpYKVoNW3c
NACIŚNIJ LEWY KLAWISZ CTRL oraz KLIKNIJ POWYśEJ LINK..WEJDZIESZ NA 10 MINUTOWY FILM
LUDOBOJSTWO W CHORWACJI A PRYMAS CHORWACJI ALOJZIJE
S T E P I N A C
USTASZE-KSIADZ FRANCISZKANIN-FILOPOWICZ-RAZ JAKO KSIĄDZ-I RAZ JAKO KOMENDANT
OBOZU JOSENOVAC
USTASZE-PILA NA SZYJI
USTASZE-SIEKIERA NA SZYJI
2
Proszę o UCZCIWA WYPOWIEDZ na temat " Roli KOSCIOLA w LUDOBOJSTWIE
akcji katolickiej USTASCHI(USTASZE) w Chorwacji.
Za wiedzą i zgodą Watykanu, jego legata - Josipa Ramiry Marconego oraz arcybiskupa
Zagrzebia - Stepinaca, będącego od roku 1942 duszpasterzem armii ustaszów, rozpoczęło się
przymusowe nawracanie na katolicyzm prawosławnej ludności serbskiej.
W bluźnierczy i haniebny sposób akcję tę nazwano „dziełem boSym”.
Od roku 1941 Ante Pavelić i Pius XII regularnie składali sobie ,świadectwa uprzejmości.
Urzędnicy brytyjskiego ministerstwa spraw zagranicznych, obserwujący coraz częstsze
kontakty przedstawicieli Zagrzebia i Rzymu i oburzeni tym, iS papieS, jako najwySszy biskup
katolicki, przestawał z osławionym terrorystą i mordercą - nazywali go „największym
tchórzem naszego czasu”.
W maju 1943 roku Ante Pavelić poprosił o kolejną audiencję i dowiedział się, Se „Ojciec
święty” nie ma nic przeciwko temu, moSe go jednak przyjąć nie jako szefa państwa aby
uniknąć dalszych napięć z zachodnimi aliantami lecz jako osobę prywatną.
PapieS Pacelli ponownie zapewnił faszystowskiego mordercę o swej osobistej przychylności.
Według szacunków zawartych w aktach amerykańskich słuSb specjalnych w owym czasie juS
150 tysięcy prawosławnych Serbów padło ofiarą chorwackiego terroru. Ante Pavelić
pozostawał takSe w .ścisłych kontaktach z faszystowskimi przywódcami niemieckimi.
Podczas pewnego spotkania w Berlinie przechwalał się całkowitym rozwiązaniem kwestii
Sydowskiej w swym kraju.
O tym, jakich bestialstw dopuszczali się jego oprawcy, przekonał się pewien włoski reporter
wojenny, któremu Ante Pavelić wręczył wielką miskę wypełnioną, czymś przypominającym
ostrygi. Na pytanie Włocha, chorwacki führer odpowiedział, Se jest to prezent jego wiernych
ustaszów: 40 funtów serbskich oczu.
Centralny organ ustaszów „Hrvatski Narod” podał dnia 5 września 1943 roku, Se Pius XII
przyjął na specjalnej audiencji 110 chorwackich policjantów przebywających na szkoleniu we
Włoszech. Na poSegnanie kaSde z nich otrzymał od papieSa, jakiś upominek oraz
błogosławieństwo.
I gdy w roku 1945 faszyści chorwaccy złoSyli wizytę w Rzymie, Pacelli (papieS) zapewnił
ich, Se uSyje całego swego autorytetu, by zapobiec uwięzieniu Ante Pavelića, którego
.uwaSa za dobrego człowieka i dobrego katolika.. Pewnym jest takSe, Se Andrija
Artuković, minister spraw wewnętrznych Pavelića, wypowiedział takie oto zdanie:
„Kierowałem się zasadami moralnymi Kościoła katolickiego”.
Profesor Vladimir Dedijer - jugosłowiański historyk (zm. 1990 r.) przytacza dane, a
potwierdzają teS je i inne źródła, z których wynika, iS zorganizowane bandy Ante Pavelića
zamordowały, co najmniej!!!
750 tysięcy Serbów, 60 tysięcy śydów oraz 26 tysięcy Cyganów. To razem 836 tysięcy
zidentyfikowanych i policzonych trupów reSimu ustasze. Materiał dowodowy obejmuje
zeznania naocznych świadków, pamiętniki i blisko dziewięć tysięcy zdjęć dokumentacji.
3
Bombami zabijali ustasze i ich duchowni pomocnicy między innymi dzieci, które najpierw,
jeszcze Sywe, wrzucano do masowych grobów. Potem na to wrzucano ich zabitych rodziców,
którzy oglądali egzekucję swoich dzieci i zasypywano. Karabinów i broni maszynowej
uSywali do masowych egzekucji, przeprowadzanych z wyszukanym okrucieństwem. Strzelali
w nogi, potem w brzuchy, wreszcie w piersi.
Innym narzędziem mordu były noSe rzeźnickie, którymi przecinano szyje niewinnych ofiar,
odmawiających przyjęcia katolicyzmu. Toporami najczęściej mnisi i Sołnierze ćwiartowali
Cyganów (Romów). Rozcinali Cyganom głowy, brzuchy i klatki piersiowe. Posługiwali się
takSe, starając się nie wzbudzać wiele hałasu i rozgłosu, siekierami ciesielskimi, uSywając ich
do rozłupywania głów, łamania kręgosłupów i rozcinania arterii. Podczas masowych mordów
uSywali ponadto drewnianych młotków, tak, Se uderzane nimi wielokrotnie bezbronne ofiary
padały martwe. Tak zwane „ciche egzekucje” bandy morderców reSimu chorwackiego
wykonywały ze szczególną lubością.
Do zabijania dzieci i kobiet stosowały one takSe Selazne pręty, specjalnie w tym celu
produkowany w jednej z fabryk. Bito na oślep w głowy i tułowia, a takSe tymi prętami
gwałcono kobiety rozpruwając łona i brzuchy po ich normalnym wielokrotnym zgwałceniu
przez ustaszów. Ludzi chorych i starych zabijano kilkoma uderzeniami Selaznych młotków. A
wszystko za to, Se były prawosławne, Sydowskie lub cygańskie, za to, Se nie chciały
przymusowo się ochrzcić i przejść na katolicyzm rezygnując ze swej dobroczynnej wiary.
Pewien katolik, franciszkanin o nazwisku Filipović, zwany „szatanem”, ze szczególną pasją
uśmiercał dzieci i chorych, posługując się motyką.
Jedna z najstraszliwszych metod mordowania, słuSącą, przedłuSaniu męki ofiar, polegała na
deptaniu ofiar i skakaniu im po brzuchach aS do zmiaSdSenia wątroby i .śledziony. TakSe
skórzanymi batami fanatyczni i spragnieni krwi słudzy świętego Kościoła katolickiego
chłostali na śmierć niewierne dzieci, kobiety i męSczyzn. Powieszenie było aktem łaski. Te
zbrodnicze bandy piekły i paliły ludzi Sywcem jak za czasów inkwizycji, przybijały ich do
drzwi, wyłupywały oczy, rozcinały piersi, wyrywały języki.
Vladimir Dedijer, który w czasie wojny wyzwoleńczej, prowadzonej przeciw wojskom
okupacyjnym, przebywał w kwaterze armii partyzanckiej dowodzonej przez Józefa
Broz Tito, do swej ksiąSki o Jasenovacu dołączył rejestr zawierający nazwiska 5
arcybiskupów, 17 biskupów, 8 kardynałów, 119 księSy katolickich i 22 franciszkanów.
Na liście znajdują się takSe profesorowie teologii, katecheci, kanonicy, opaci i prałaci.
Sześć stron zajmuje spis rzymskokatolickich zbrodniarzy, odznaczonych orderami za
swe „zasługi dla państwa ustaszów”.
śyczliwość Stolicy Apostolskiej wobec ludobójców trwała nawet po II wojnie światowej.
Jeden z nielicznych, którzy stanęli przed sądem, arcybiskup Zagrzebia, Stepinac, został
skazany, jak informuje wydawca Jasenovaca, na szesnaście lat cięSkich robót.
Watykan zaprotestował przeciwko temu, i to ze skutkiem, gdyS juS po pięciu latach
Stepinac znalazł się na wolności, a nawet otrzymał godność kardynała. śaden z
uczestniczących w morderstwach „duchownych duszpasterzy” nie został przez Rzym!
Pociągnięty do odpowiedzialności ani ekskomunikowany. Ani frater Filipović, jeden z
4
komendantów obozu koncentracyjnego w Jasenovacu, ani przyjaciel Pavelića - niejaki
Draganović, teolog chorwacki.
O zakresie wpływów Kościoła rzymskiego moSe dać wyobraSenie fakt, iS owo ludobójstwo
właściwie aS do dnia dzisiejszego, do początków XXI wieku mogło pozostać pokryte
milczeniem.
Po zakończeniu II wojny światowej tenSe sam Draganović, którego ochraniał pewien
duchowny, pracujący w sekretariacie Piusa XII, zorganizował watykańską komisję
pomocy uchodźcom - Commissione Pontificia d'Assistenza. Nie tylko masa chorwackich
morderców, tropionych przez aliantów, ale takSe zbrodniarze wojenni z faszystowskich
Niemiec mogli, korzystając z usług tej organizacji, rozpłynąć się bez śladu. Jedną z
dobrze zorganizowanych tras ucieczki, nazwanych przez Aaronsa i Loftusa „ratlines”,
czyli „szczurzymi liniami”, zbiegł takSe sam Ante Pavelić, uchodząc słusznej
sprawiedliwości. Sieć przerzutu ludzi zaczynała się w Austrii i przez Triest oraz Wenecję
prowadziła do rzymskiego klasztoru San Girolamo przy via Tomacelli 132.
Tam znajdowała się centrala rozdzielcza, skąd Draganović i ów sekretarz papieSa
Pacellego kierowali całą akcją. Dziesiątki tysięcy ludzi, jak zapewniają Aarons i Loftus,
powołują się na dobrze zorientowanych .świadków, skorzystało z pomocy Watykanu i
uciekło do Ameryki Południowej, Północnej i Australii.
Amerykańskie i angielskie słuSby specjalne bez większych rezultatów czy raczej bez
zaangaSowania tropiły Ante Pavelića. Udało im się jednak ustalić, co następuje: w styczniu
1946 roku opuścił on, prawdopodobnie w przebraniu zakonnika, klasztor w Klagenfurcie. Po
przebyciu Austrii znalazł schronienie w rzymskim kolegium przy via Giacomo Belli.
W maju 1946 roku - o czym wiadomo z poufnych źródeł przebywał po części na
eksterytorialnym terenie Watykanu, po części w rezydencji Castel Gandolfo, gdzie wielekroć
spotykał się z papieskim sekretarzem. Opuścił teren państwa watykańskiego korzystając z
samochodu jednego z urzędników watykańskich, opatrzonego numerami korpusu
dyplomatycznego, co chroniło go przed oczyma słuSb specjalnych. Gdy jednak sekretariat
stanu otrzymał informacje z Londynu, ParySa i Waszyngtonu o bliskim aresztowaniu Ante
Pavelića, do sprawy włączył się ponownie papieski sekretarz, uniemoSliwiając planowaną
akcję.
Dnia 13 września 1947 roku, Pavelić pod nazwiskiem Pablo Aranyos opuścił Włochy, a 6
listopada przybył statkiem do Buenos Aires w Argentynie. Po jego śmierci, która
nastąpiła w Madrycie w roku 1959, ręce spleciono mu - według zeznań naocznych
świadków - róSańcem otrzymanym przezeń od PapieSa Piusa XII tj. Pacellego podczas
pierwszej audiencji w Watykanie.
Umierającemu zbrodniarzowi błogosławieństwo przesłał następca Pacellego(Piusa XII),
kolejny papieS - Giuseppe Roncalli.
JAKA BYLA POSTAWA PAPIEZA JANA PAWLA II WOBEC prymasa ALOJZIJE'A
STEPINACA..??
5
FAKTY NIE KŁAMIĄ, KATOLICKI OBÓZ KONCENTRACYJNY W
JASENOVACU (Chorwacja)
Duchowni katoliccy mordowali ludzi własnymi rękami. Według historyków, aS 953
duchownych katolickich brało czynny udział w rzeziach! Katoliccy księSa i mnisi przewodzili
wielu bandom ustaszowskich morderców, a franciszkański zakonnik Miroslaw Filipowić
został komendantem obozu zagłady w Jasenovacu - bałkańskim Oświęcimiu'. Do
prześladowań kler katolicki nawoływał Chorwatów z ambon. Minister oświaty Budak jawnie
głosił: Część Serbów wybijemy, część wygnamy, a resztę, która musi przyjąć religię
katolicką, włączymy do narodu chorwackiego... Wszystkie nasze poczynania wynikają z
wierności wobec religii i Kościoła katolickiego.
Wymordowali w niewielkiej Chorwacji około 600 tys. Serbów, 60 tys. śydów i 27 tys.
Cyganów. Zburzyli lub ograbili setki cerkwi i klasztorów, w wielu z nich urządzili sale tortur,
uSywając najbardziej wymyślnych narzędzi. Nie oszczędzili
nikogo: kobiet, dzieci ani starców. Furia morderców była tak wściekła, Se zdarzało się, iS
nawet Niemcy rozbrajali oddziały ustaszów, a przeraSeni Włosi ratowali w swojej strefie
cywilów, nawet śydów.
6
Kalendarium Zbrodni Ustasze
· 1934 - w Marsylii, wspólnie z Wewnętrzną Macedońską Organizacją
Rewolucyjną, dokonali zamachu na króla Jugosławii Aleksandra I.
Śmierć ponieśli – król i minister spraw zagranicznych Francji, J.L.
Barthou.
· 1941 - w czasie najazdu Niemiec i ich sojuszników na Jugosławię, Ante
Pavelić proklamował powstanie NiezaleSnego Państwa Chorwackiego
(Nezavisna Država Hrvatska). Liczyło ono ok. 6,3 mln ludności i miało
powierzchnię 92,5 tysięcy km2. W państwie tym, poza Chorwacją,
znalazły się Bośnia i Hercegowina oraz Srem (Syrmia).
· 1941 – 1945 – w okresie II wojny światowej współpracowali z III Rzeszą i
Włochami. Wprowadzili rasistowskie legislacje na wzór ustaw
norymberskich, uznając niektóre mniejszości narodowe jak Serbów,
śydów i Cyganów, za niSsze rasowo od Chorwatów, mających wywodzić
się rzekomo od germańskich Gotów. Ustasze stosowali wobec tych
trzech narodowości politykę eksterminacji, wskutek której zginęło ponad
600 tysięcy prawosławnych Serbów, 60 tysięcy śydów i 26 tysięcy
Cyganów. Tylko w jednym obozie (Jasenovac) zamordowano około 120
tysięcy ludzi. Okrucieństwo Ustaszów przeraSało nawet hitlerowskich
Niemców, którzy - zdarzało się - rozbrajali chorwackie oddziały. Czasami
teS Włosi (sojusznicy) na swoim terytorium pomagali nawet śydom, aby
ci nie wpadli w ręce Ustaszów.
· Dnia 28 kwietnia 1941 roku ustaszowski oddział napadł na kilka
prawosławnych wiosek w rejonie Bjelovaru, uprowadzając 250 osób.
Ofiary musiały wykopać sobie grób, po czym zostały skrępowane
7
drutem i spalone Sywcem. Tego samego dnia przywódca chorwackiego
kleru, arcybiskup Zagrzebia Stepinac wydaje list pasterski, w którym
pisze: „KtóS mógłby nam czynić zarzut z tego, Se jako duszpasterze
podzielamy radość i entuzjazm narodu, wyraSając głęboką
wdzięczność BoSemu majestatowi. Mimo Se aktualne wydarzenia,
tak wielkiej wagi, są bardzo zawikłane, łatwo jednak dostrzec w tym
dziele rękę Boga. Ab domino factum est istud et est mirabile in
oculis nostris. (Przez Pana się to stało, I to jest cudowne w oczach
naszych; psalm 117, 23.). Dlatego usłuchacie naszego apelu i tak
przyczynicie się do zachowania i rozwoju niepodległej Chorwacji.
Znamy tych ludzi, którzy dziś mają w swoich rękach los narodu
chorwackiego, i jesteśmy niezbicie przekonani, iS Kościół będzie
mógł w odrodzonym państwie chorwackim całkiem swobodnie
głosić słuszne pryncypia prawdy i wiecznej sprawiedliwości (…)”.
· Kilka dni później juS w maju 1941 roku w Ostacu wyłapano 331
prawosławnych Serbów. Znów musieli kopać grób dla siebie.
Następnie katoliccy ustasze zarąbali wszystkich siekierami i wrzucili
do dołów. Popa Branko Dobrosavljevicia i jego syna zostawiono na
koniec: rąbiąc dziecko na kawałki kazali ojcu odmawiać modlitwę za
zmarłych. Po tym poddali go straszliwym torturom, wydarli włosy z
głowy i brody, wyłupili oczy i obdarli Sywcem ze skóry. W Mliniąte,
okręgu Glamoč, były członek parlamentu Luka Avramović został po
rzymsku ukrzySowany Sywcem wraz z synem.
· W Banja Luce „podkuto jak konia” 81-letniego prawosławnego biskupa
Platova i zmuszono by chodził z podkowami, aS stracił przytomność.
Później wykłuto mu oczy, przypalono piersi, obcięto nos, uszy, by
wreszcie dobić. Tak wygląda katolickie państwo narodowe, czyste
rasowo i wynaniowo, w wydaniu skrajnej, faszystowskiej prawicy
katolickiej, której nie naleSy mylić z katolikami normalnymi, tymi co
ponoć nawet miłują wrogów swoich.
8
· Dnia 14 maja 1941 roku w Glinie kilkaset prawosławnych Serbów
zapędzono do cerkwi. Do tego kościoła prawosławnego wpadli
ustasze z siekierami i noSami. Ci, którzy nie okazali zaświadczeń o
przejściu na katolicyzm, a miały je dwie osoby zostali w kościele
zarSnięci. „Krwawa łaźnia trwała od godziny 10 wieczorem do 4 rano i
przez osiem następnych dni. Rzeźnicy musieli zmieniać mundury, tak
były przesiąknięte krwią. Znajdowano później wbite na pal
prawosławne dzieci z członkami powykręcanymi od bólu”. Inicjatorami
tego byli minister sprawiedliwości dr Mirko Puk i przeor katolickiego
klasztoru franciszkańskiego w Čuntić, Hermenegildo, a właściwie
Častimir Hermann.
· Po tej masakrze, 18 maja 1941 roku, Ante Pavelić został uroczyście
przyjęty przez papieSa Piusa XII, który w czasie tej audiencji udzielił mu
błogosławieństwa dla dalszego ludobójstwa, czyli budowy państwa
narodowo-katolickiego. Tym samym Watykan wyraził poparcie dla
nowego chorwackiego państwa faszystowskiego. Warto w tym miejscu
wspomnieć, iS Ante Pavelić był wcześniej skazany zaocznie przez sąd
państwowy na karę śmierci za morderstwa, m.in. za zamach na króla
Aleksandra, jednak nie przeszkadzało to papieSowi, jednak, kiedy w roku
1938 przybył do Rzymu oficjalnie polski szef MSZ, Józef Beck, papieS
odmówił mu audiencji, poniewaS miał nieuregulowane kościelnie sprawy
małSeńskie.
· 1943 - Zwierzchnik starokatolickiego kościoła katolickiego w Chorwacji
Ks. Anton Donković zmarł zakatowany w 1943 roku w jednym z
ustaszowskich obozów koncentracyjnych. Zlikwidowano łącznie trzy
małe parafie starokatolików w Chorwacji.
9
· 1945 - w maju komunistyczne oddziały partyzanckie Josipa Broz Tito
połoSyły kres istnieniu faszystowskiego NiezaleSnego Państwa
Chorwackiego. Faszystowscy Ustasze byli odwetowo represjonowani po
1945 roku w Jugosławii, zginęło około 50 tysięcy ich zwolenników,
głównie wykonawców ludobójczych rzezi. Pokazuje to jak mała ilość
osób posiadających władzę potrafi dokonywać ludobójczych rzezi na
duSą skalę.
· Faszystowscy Ustasze w lipcu 1956 roku odtworzyli swoją organizację
na emigracji pod nazwą Chorwacki Ruch Wyzwoleńczy, w oparciu o
diasporę argentyńską, amerykańską, austriacką, niemiecką.
· W latach 60-tych i 70-tych ustasze dokonali kilkunastu zamachów na
dyplomatów jugosłowiańskich - w tym m.in. w marcu 1971 roku w
Sztokholmie zamordowali ambasadora Jugosławii.
· 26 stycznia 1972 - w samolocie jugosłowiańskich linii lotniczych JAT
wybucha bomba, zabijając 27 z 28 osób na pokładzie. Ocalała jakimś
cudem tylko jedna osoba - 22-letnia stewardessa Vesna Vulović, która
przeSyła upadek z 10.160 m.
· Lata 90-te XX wieku - powstanie organizacji odwołujących się do
faszystowskiego ruchu Ustaszy, co było związane z rozpadem, a
następnie wojną domową w Jugosławii. Jeszcze przed wybuchem wojny
wzywali do krwawej rozprawy z ludnością serbską.
10
· 1991-1995 wojna domowa w Bośni i Hercegowinie, obozy
koncentracyjne i mordy to w duSej mierze dzieło odrodzonych ustaszy.
Powtórka z historii.
To, co wyczyniali ustasze była to ślepa furia i szaleństwo. Fotografie tych
zbrodni pokazują zdjęcia kobiet z odciętymi piersiami, wyłupione oczy,
których sam Ante Pavelić był kolekcjonerem, odcięte genitalia, dzieci
wbijane na pal, setki narzędzi zbrodni: noSy, toporów, haków na mięso, itd.
Włosi sfotografowali ustasza, który miał na szyi „naszyjnik" z ludzkich
języków i oczu. Dnia 17 lutego 1942 roku szef Sicherheitspolizei i słuSb
specjalnych, donosi Reichsführerowi SS: "Liczbę prawosławnych, których
Chorwaci wymordowali i przy uSyciu najbardziej sadystycznych metod
zamęczyli na śmierć, trzeba oszacować mniej więcej na 300 tysięcy ludzi.
NaleSy przy tym zauwaSyć, Se Kościół katolicki, ze względu na środki,
jakie stosuje przy nawracaniu, i na swój przymus nawracania, forsował w
ostatnich czasach potworności popełniane przez ustaszów, posługując się
nimi równieS w swoich akcjach nawracania. Faktem jest, Se mieszkający w
Chorwacji Serbowie, którzy przyznali się do Kościoła katolickiego, mogą
nadal Syć nienagabywani. Widać z tego, Se napięcie chorwacko-serbskie
polega w istotnej mierze na walce, jaką Kościół katolicki prowadzi przeciw
Kościołowi prawosławnemu".
11
OSTRZEśENIE: Artykuł zawiera trochę relacji z makabrycznych rzezi
ludobójczych, które dla niektórych osób mogą być wstrząsające jak
scenki z horroru! Jeśli nie uczyli cię w szkole, Se faszyzm był
zbrodniczy moSesz przeSyć lekki lub cięSki szok. Wszystko zaleSy od
stopnia twojej wraSliwości, takSe religijnej. Odradzam czytanie
osobom, które mają tak zwane uraźliwe uczucia religijne, bo mowa tu
takSe o zbrodniach popełnionych w imię wiary religijnej, tyle, Se wiary
moim zdaniem wypaczonej i bardzo źle pojętej...
FASZYZM - Zbrodnicza Ideologia
Foto: Faszystowski KrzyS Matki w Niemczech 1933
Faszyzm, z włoskiego
fascio – wiązka, związek, to skrajny kierunek polityczny powstały po I wojnie światowej,
jako generalnie opozycyjny wobec działalności socjalistów i komunistów. Głoszący hasła
skrajnie nacjonalistyczne, antydemokratyczne i antyliberalne, zmierzający do stworzenia
państwa totalitarnego i monopartyjnego oraz często monoreligijnego. Skupiał w swoich
szeregach nie tylko tzw. warstwy średnie jak średnia burSuazja miejska i wiejska,
drobnomieszczaństwo, drobni kupcy, byli wojskowi, ale takSe najbardziej zacofane grupy
klasy robotniczej zwłaszcza w Niemczech. Faszyzm powstał na podstawie ogólnego
kryzysu kapitalizmu, kiedy wzrost fali rewolucyjnej zagroził bezpośrednio panowaniu
burSuazji, wśród której zarysowała się tendencja do przejścia od form ustrojowych
demokracji parlamentarnej do jawnej dyktatury terrorystycznej. Faszyzm przybierał
specyficzne formy, wynikające ze społeczno-gospodarczej i wyznaniowej struktury danego
kraju. We Włoszech związany głównie z kapitałem finansowym, w Niemczech z
przedstawicielami przemysłu cięSkiego, w Hiszpanii ze sferami feudalno-obszarniczymi.
Poza Niemcami i Włochami faszyzm jako zorganizowana formacja pojawił się w 1933 w
Hiszpanii (Falanga), gdzie po zwycięstwie rebeliantów wojskowych pod dowództwem
12
generała F. Franco, doszedł do władzy. Partie i ruchy faszyzujące pojawiły się w tym czasie
takSe i w innych krajach Europy: w Rumunii (śelazna Gwardia), na Węgrzech
(Złamane Strzały), we Francji (Croix de Feu), w Belgii (reksiści), w Wielkiej Brytanii
(Czarne Koszule), w Polsce (Obóz Narodowo-Radykalny), w Chorwacji (Ustasze).
Grupy katolicko-totalitarne określa się często jako klerykofaszyzm lub katofaszyzm (np.
Front Ojczyźniany w Austrii, 1934–1938), pokrewne mu cechy wykazywał reSim A. Salazara
w Portugalii od 1932 roku. Ruchy faszystowskie były stosunkowo silne takSe w Ameryce
Łacińskiej, np. w Argentynie, Pragwaju czy Chile.
Ideologia faszyzmu nie stanowiła jednolitego systemu światopoglądowego, lecz była
połączeniem róSnych, czasem lekko wykluczających się elementów czerpanych z filozofii
irracjonalistycznych XIX wieku, nacjonalistycznych doktryn solidaryzmu społecznego i
antydemokratycznych teorii socjologicznych, które miały teoretycznie uzasadniać idee
etnocentryzmu, elitaryzmu i rasizmu. Łącząc te elementy ideologowie faszyści
tworzyli całkowicie nierealny pogląd na świat, oparty na micie "misji dziejowej",
wySszości własnego narodu nad wrogiem, sprawcą wszelkiego zła społecznego. Wróg ten w
kaSdym kraju jawił się inaczej, dla faszyzmu włoskiego był to "zgniły liberalizm", dla
faszyzmu niemieckiego "twór Sydowski" (zarówno komunizm, jak i "międzynarodowa
plutokracja"), dla faszyzmu chorwackiego byli to głównie "bracia odłączeni", czyli
wyznawcy prawosławia. Owa misja dziejowa własnego narodu miała uzasadniać pełną
instytucjonalizację Sycia społecznego i całkowite podporządkowanie jednostki interesowi
państwa, mit wroga stanowił uzasadnienie ciągłego terroru państwowego.
W tych warunkach uzasadniony stawał się faszystowski kodeks moralny, głoszący
zasadę bezwzględnej wierności i posłuszeństwa wodzowi, którego wola wyznaczała granice
obowiązujących norm etycznych. Na tym fundamencie niszczenia urojonego
"wroga" rozwijały się idee państwa totalitarnego, prowadzące do utoSsamiania narodu z
państwem, państwa z rządem, rządu z jego szefem, a szefa z wodzem faszystowskim.
Metodę oddziaływania propagandowo- ideologicznego faszyzmu stanowiła demagogia
13
społeczna w najszerszym rozumieniu, podsycając rozczarowanie rządami demokratycznoparlamentarnymi,
niezadowolenie mas ukierunkowano zwykle na antysemityzm i
antykomunizm, odwracając je od prawdziwych przyczyn nędzy i pauperyzacji
społeczeństwa. Faszyści dochodzili do władzy róSnymi drogami, zaleSnie od warunków
wewnętrznych poszczególnych krajów, albo siłą (Hiszpania, Włochy), albo na drodze
legalnego ustanowienia dyktatury (Niemcy). Partie faszystowskie zdobywały silne wpływy
jeszcze przed zdobyciem władzy. Z chwilą jej przejęcia podporządkowywały sobie aparat
państwowy, a ich bojówki tworzyły trzon nowych organów terroru i ucisku. Ustanowienie
dyktatury faszystowskiej w miejsce systemu wielopartyjnego wprowadzało system
monopartyjny, władza wykonawcza i ustawodawcza przechodziła w ręce wodza partii,
którego gabinet stawał się jedynym ośrodkiem dyspozycyjnym. Wszystkie stanowiska
obsadzano faszystami, a organa władzy państwowej podporządkowywano odpowiednim
ogniwom aparatu partyjnego, poddając jego kontroli.
ANTE PAVELIĆ -
Faszystowski Wódz
Ante Pavelić (ur. 14 lipca 1889, zm. 28 grudnia 1959) – chorwacki polityk
faszystowski, przywódca ustaszy, z wykształcenia prawnik. Współorganizator zamachu
(1934), w którym zginęli król Jugosławii Aleksander I i minister spraw zagranicznych
Francji L. Barthou. Szef (poglavnik) Niepodległego Państwa Chorwackiego
(1941-1945), odpowiedzialny za ludobójstwo na Serbach, śydach i Cyganach. Po wojnie
uciekł za granicę. Ante Pavelić urodził się w Bradinie, małej wsi w pobliSu miasta
Hadžići w Bośni i Hercegowinie (wówczas w Austro-Węgrzech). Studiował prawo w
Zagrzebiu i w tym mieście wstąpił do nacjonalistycznej Chorwackiej Partii Prawa. W
1920 roku został członkiem rady miejskiej Zagrzebia. W latach 1927-1929 był posłem do
Skupsztiny (federalnego parlamentu). Sprzeciwiał się dominacji Serbów w Królestwie SHS
14
od 1929 w Jugosławii, choć potrafił negocjować nawet ze swoimi wrogami politycznymi z
Partii Radykalnej.
W roku 1929, po zawieszeniu konstytucji przez Aleksandra I Karadziordziewicia, Pavelić
uciekł do Włoch, gdzie załoSył faszystowską organizację ustaszów. Opowiadał się za
niepodległą, katolicką Chorwacją. Jego kadrowa organizacja była odpowiedzialna za
kilkanaście zamachów bombowych w jugosłowiańskich pociągach oraz wybuch
nieudanego powstania w Velebicie. Paveliciowi pomogło wsparcie logistyczne wrogów
Jugosławii – Włoch, Węgier i Bułgarii oraz najstarszej organizacji terrorystycznej w Europie
– Wewnętrznej Macedońskiej Organizacji Rewolucyjnej WMRO. W 1934 roku
współorganizował wraz z macedońską WMRO zamach w Marsylii, w którym zginęli król
Jugosławii Aleksander I i minister spraw zagranicznych Francji Louis Barthou. Pavelić
otrzymał za to dwa zaoczne wyroki śmierci, we Francji i w Jugosławii. Ante Pavelić kierował
aktami ludobójstwa na terenie Chorwacji pod hasłami przyłączania "braci
odłączonych" czyli wyznawców prawosławia do jedynej prawdziwej, katolickiej wiary.
Odpowiada teS za etniczno-wyznaniowe czystki na śydach i Cyganach (Romach), a takSe
innych mniej licznych ówczesnych mniejszościach wyznaniowych.
Niepodległe Państwo Chorwackie
Kiedy 6 kwietnia 1941 roku państwa Osi najechały na Jugosławię, Ante Pavelić przebywał na
emigracji we Włoszech. Jeszcze przed kapitulacją Jugosławii chorwaccy ustasze utworzyli 10
kwietnia Niepodległe Państwo Chorwackie (NDH), zaleSne od faszystowskich
Niemiec i Włoch. Przywódcą nowego państwa został Ante Pavelić, który 15 kwietnia
przybył do Zagrzebia, a dwa dni później mianował swój pierwszy gabinet. Dnia 25 kwietnia
1941 roku osobistym dekretem zakazał wszelkich publikacji uSywaną przez Serbów
cyrylicą. Polityka Ante Pavelicia zyskała poparcie katolickiego duchowieństwa – prymas
Chorwacji, arcybiskup Alojzije Stepinac oświadczył, Se w przemianach w kraju
dostrzega "rękę Boga". Dnia 18 maja 1941 poglavnik został przyjęty na audiencji w
Watykanie przez papieSa Piusa XII, który udzielił mu błogosławieństwa.
W dniu 6 czerwca 1941 roku Ante Pavelić spotkał się z Adolfem Hitlerem, z którym
omawiał moSliwość wysiedlenia większości Serbów z Chorwacji i zastąpienia ich
Chorwatami i Słoweńcami, mieszkającymi na terenach okupowanych przez III Rzeszę. Do
końca wojny Ante Pavelić realizował swój program wyrugowania z NDH mniejszości
zarówno narodowych, jak i religijnych i stosował wobec nich politykę ludobójstwa.
Jest odpowiedzialny za zbrodnie wojenne, głównie za masowe mordy na
prawosławnych Serbach, śydach i Cyganach. Z jego rozkazu
zamordowano kilkaset tysięcy osób, często stosując takie metody, jak
wyłupywanie oczu, odcinanie kończyn, wyrywanie z ciała jelit i innych
organów. Podcinano gardła specjalnymi noSami, rozbijano głowy młotkami i
prętami. Wiele osób spalono Sywcem. Opisanymi brytalnymi metodami faszystowscy ustasze
mordowali dzieci na oczach rodziców, a dopiero po oprawieniu dzieci mordowali
rodziców.
Ucieczka i Pomoc Kościoła
15
W maju 1945 roku Pavelić uciekł z NDH. Skutecznie ukrywał się, dzięki pomocy kleru
chorwackiego (Krunoslav Draganović) oraz administracji watykańskiej. Najpierw schronił się
w austriackich klasztorach w Bad Ischl i w Sankt Gilgen, a następnie w przebraniu
zakonnika dotarł do Włoch. W maju 1946 roku amerykański kontrwywiad (CIC) wykrył, Se
były poglavnik mieszka "w pobliSu Rzymu, w budynku pod jurysdykcją Watykanu". Ante
Pavelić bywał równieS w Castel Gandolfo, gdzie mieści się letnia rezydencja papieSa.
Zmieniał miejsca pobytu, np. mieszkał na Via Giacomo Venezian w budynku będącym
własnością Kościoła katolickiego, gdzie dzielił pokój ze słynnym bułgarskim terrorystą
Iwanem Michajłowem, z którym w 1934 roku wspólnie organizował zamach na króla
Jugosławii. Gdy wyjeSdSał z domu, korzystał z samochodu z watykańską rejestracją.
Według CIC, Ante Pavelić często spotykał się z watykańskim podsekretarzem stanu
Giovannim Montinim, późniejszym papieSem Pawłem VI.
Jesienią 1947 roku poglavnik Ante Pavelić uciekł z Europy, w czym pomagły mu
fałszywe dokumenty, otrzymane od watykańskiego biskupa Aloisa Hudala. Biskup
Alois Hudal otwarcie przyznawał, Se pomógł wielu nazistowskim
zbrodniarzom, którzy, jego zdaniem, "często byli całkowicie niewinni". W swoich
dziennikach pisał: "dzięki fałszywym dokumentom wielu z nich uratowałem. Mogli się
wymknąć prześladowcom i uciec do szczęśliwszych krajów". - Alois C. Hudal, Römische
Tagebücher. Lebensbeichte eines alten Bischofs, Leopold Stocker 1976, s. 21, cytowane w:
Daniel J. Goldhagen, Niedokończony rozrachunek, Wydawnictwo Sic! 2005, s. 185. Pod
przybranym nazwiskiem jako Pablo Aranyos na pokładzie włoskiego statku dotarł do
faszystowskiej Argentyny. W Buenos Aires w lipcu 1956 roku załoSył skrajnie
antykomunistyczny, skrajnie prawicowy i antyjugosłowiański Chorwacki Ruch
Wyzwoleńczy. W Argentynie mieszkał nie niepokojony do czasu, gdy w kwietniu 1957 roku
został postrzelony w Buenos Aires przez nieznanego sprawcę. Zamach ten przypisuje się
jugosłowiańskim słuSbom bezpieczeństwa UDBA. ZagroSony ekstradycją do Jugosławii,
przeniósł się do Madrytu, gdzie zmarł, opatrzony błogosławieństwem papieSa Jana XXIII.
USTASZE - Religijni Rzeźnicy
Ustasze to potoczne określenie członków chorwackiej skrajnie nacjonalistyczno i
proniemieckiej organizacji terrorystycznej Ustaša (serb.-chorw. Ustaše – powstańcy,
buntownicy). Organizację załoSył 7 stycznia 1929 we Włoszech Ante Pavelić, zbiegły z
Królestwa SHS po objęciu władzy przez króla Aleksandra I. Celem ustaszy była
niepodległość Chorwacji, wyodrębnionej ze zdominowanej przez Serbów Jugosławii, ale
takSe stworzenie państwa narodowo-katolickiego. Działając z terytoriów Włoch, Węgier i
Austrii przeprowadzili wiele katolickich akcji terrorystycznych. Represjonowani po 1945 w
Jugosławii, odtworzyli swoją organizację na emigracji. W latach 60-tych i 70-tych XX wieku
dokonali kilku zamachów na dyplomatów jugosłowiańskich, m.in. w marcu 1971 w
Sztokholmie zamordowali ambasadora Jugosławii. Ustasze pojęcie z serbsko-chorwackiego
ustaše — “powstańcy”, “buntownicy”, to potoczna nazwa członków chorwackiej narodowokatolickiej
tajnej organizacji Ustaša - Hrvatski Oslobodilački Pokret, utworzonej we
Włoszech 7 stycznia 1929 przez Ante Pavelicia, mającej na celu secesję Chorwacji ze
zdominowanej przez Serbów Jugosławii. Ustasze przeprowadzali liczne akcje terrorystyczne,
m.in. w 1934 dokonali zabójstwa króla Jugosławii Aleksandra I w Marsylii. W okresie II
wojny światowej współpracowali z nazistowską III Rzeszą i faszystowskimi Włochami. W
16
roku 1941 Ante Pavelić proklamował powstanie NiezaleSnego Państwa Chorwackiego.
Ustasze brali czynny udział w eksterminacji mniejszości narodowych, religijnych i
komunistów.
Za wiedzą i zgodą Watykanu, jego legata - Josipa Ramiry Marconego oraz arcybiskupa
Zagrzebia - Stepinaca, będącego od roku 1942 duszpasterzem armii ustaszów,
rozpoczęło się przymusowe nawracanie na katolicyzm prawosławnej ludności
serbskiej. W bluźnierczy i haniebny sposób akcję tę nazwano „dziełem boSym”. Od roku
1941 Ante Pavelić i Pius XII regularnie składali sobie świadectwa uprzejmości.
Urzędnicy brytyjskiego ministerstwa spraw zagranicznych, obserwujący coraz częstsze
kontakty przedstawicieli Zagrzebia i Rzymu i oburzeni tym, iS papieS, jako najwySszy biskup
katolicki, przestawał z osławionym terrorystą i mordercą - nazywali go „największym
tchórzem naszego czasu”.
W maju 1943 roku Ante Pavelić poprosił o kolejną audiencję i dowiedział się, Se „ojciec
święty” nie ma nic przeciwko temu, moSe go jednak przyjąć nie jako szefa państwa aby
uniknąć dalszych napięć z zachodnimi aliantami lecz jako osobę prywatną. PapieS Pacelli
ponownie zapewnił faszystowskiego mordercę o swej osobistej przychylności.
Według szacunków zawartych w aktach amerykańskich słuSb specjalnych w owym czasie juS
150 tysięcy prawosławnych Serbów padło ofiarą chorwackiego terroru. Ante
Pavelić pozostawał takSe w ścisłych kontaktach z faszystowskimi przywódcami niemieckimi.
Podczas pewnego spotkania w Berlinie przechwalał się całkowitym rozwiązaniem
kwestii Sydowskiej w swym kraju. O tym, jakich bestialstw dopuszczali się jego
oprawcy, przekonał się pewien włoski reporter wojenny, któremu Ante Pavelić wręczył
wielką miskę wypełnioną czymś przypominającym ostrygi. Na pytanie Włocha chorwacki
führer odpowiedział, Se jest to prezent jego wiernych ustaszów: 40 funtów serbskich
oczu.
Centralny organ ustaszów — „Hrvatski Narod” — podał dnia 5 września 1943 roku, Se Pius
XII przyjął na specjalnej audiencji 110 chorwackich policjantów przebywających na
szkoleniu we Włoszech. Na poSegnanie kaSdy z nich otrzymał od papieSa jakiś upominek
oraz błogosławieństwo. I gdy w roku 1945 faszyści chorwaccy złoSyli wizytę w
Rzymie, Pacelli (papieS) zapewnił ich, Se uSyje całego swego autorytetu, by zapobiec
uwięzieniu Ante Pavelića, którego „uwaSa za dobrego człowieka i dobrego
katolika”. Pewnym jest takSe, Se Andrija Artuković, minister spraw wewnętrznych
Pavelića, wypowiedział takie oto zdanie: „Kierowałem się zasadami moralnymi
Kościoła katolickiego”. Profesor Vladimir Dedijer - jugosłowiański historyk (zm. 1990
r.) przytacza dane, a potwierdzają teS je i inne źródła, z których wynika, iS
zorganizowane bandy Ante Pavelića zamordowały co najmniej 750 tysięcy
Serbów, 60 tysięcy śydów oraz 26 tysięcy Cyganów. To razem 836 tysięcy
zidentyfikowanych i policzonych trupów reSimu ustaszy. Materiał dowodowy obejmuje
zeznania naocznych świadków, pamiętniki i blisko dziewięć tysięcy zdjęć dokumentacji.
Bombami zabijali ustasze i ich duchowni pomocnicy między innymi dzieci, które
najpierw, jeszcze Sywe, wrzucano do masowych grobów. Potem na to wrzucano ich zabitych
rodziców, którzy oglądali egzekucję swoich dzieci i zasypywano. Karabinów i broni
maszynowej uSywali do masowych egzekucji, przeprowadzanych z wyszukanym
17
okrucieństwem. Strzelali w nogi, potem w brzuchy, wreszcie w piersi. Innym narzędziem
mordu były noSe rzeźnickie, którymi przecinano szyje niewinnych ofiar,
odmawiających przyjęcia katolicyzmu. Toporami najczęściej mnisi i Sołnierze
ćwiartowali Cyganów (Romów). Rozcinali Cyganom głowy, brzuchy i klatki
piersiowe. Posługiwali się takSe, starając się nie wzbudzać wiele hałasu i rozgłosu,
siekierami ciesielskimi, uSywając ich do rozłupywania głów, łamania
kręgosłupów i rozcinania arterii. Podczas masowych mordów uSywali ponadto
drewnianych młotków, tak Se uderzane nimi wielokrotnie bezbronne ofiary padały
martwe. Tak zwane „ciche egzekucje” bandy morderców reSimu chorwackiego
wykonywały ze szczególną lubością. Do zabijania dzieci i kobiet stosowały one takSe
Selazne pręty, specjalnie w tym celu produkowane w jednej z fabryk. Bito na oślep w
głowy i tułowia, a takSe tymi prętami gwałcono kobiety ropruwając łona i brzuchy
po ich normalnym wielokrotnym zgwałceniu przez ustaszów. Ludzi chorych i starych
zabijano kilkoma uderzeniami Selaznych młotków. A wszystko za to, Se były prawosławne,
Sydowskie lub cygańskie, za to, Se nie chciały przymusowo się ochrzcić i przejść na
katolicyzm rezygnując ze swej dobroczynnej wiary.
Pewien katolik, franciszkanin o nazwisku Filipović, zwany „szatanem”, ze szczególną pasją
uśmiercał dzieci i chorych, posługując się motyką. Jedna z najstraszliwszych
metod mordowania, słuSąca przedłuSaniu męki ofiar, polegała na deptaniu ofiar i
skakaniu im po brzuchach aS do zmiaSdSenia wątroby i śledziony. TakSe
skórzanymi batami fanatyczni i spragnieni krwi słudzy „świętego” Kościoła
katolickiego chłostali na śmierć „niewierne” dzieci, kobiety i męSczyzn.
Powieszenie było aktem łaski. Te zbrodnicze bandy piekły i paliły ludzi Sywcem jak
za czasów inkwizycji, przybijały ich do drzwi, wyłupywały oczy, rozcinały piersi, wyrywały
języki.
Vladimir Dedijer, który w czasie wojny wyzwoleńczej, prowadzonej przeciw wojskom
okupacyjnym, przebywał w kwaterze armii partyzanckiej dowodzonej przez Józefa Broz Tito,
do swej ksiąSki o Jasenovacu dołączył rejestr zawierający nazwiska 5 arcybiskupów, 17
biskupów, 8 kardynałów, 119 księSy katolickich i 22 franciszkanów. Na liście znajdują się
takSe profesorowie teologii, katecheci, kanonicy, opaci i prałaci. Sześć stron zajmuje spis
rzymskokatolickich zbrodniarzy, odznaczonych orderami za swe „zasługi dla państwa
ustaszów”.
śyczliwość Stolicy Apostolskiej wobec ludobójców trwała nawet po II wojnie światowej.
Jeden z nielicznych, którzy stanęli przed sądem, arcybiskup Zagrzebia, Stepinac,
został skazany, jak informuje wydawca Jasenovaca, na szesnaście lat cięSkich robót.
Watykan zaprotestował przeciwko temu, i to ze skutkiem, gdyS juS po pięciu latach Stepinac
znalazł się na wolności, a nawet otrzymał godność kardynała. śaden z uczestniczących w
morderstwach „duchownych duszpasterzy” nie został przez Rzym pociągnięty do
odpowiedzialności ani ekskomunikowany. Ani frater Filipović, jeden z komendantów
obozu koncentracyjnego w Jasenovacu, ani przyjaciel Pavelića - niejaki Draganović,
teolog chorwacki. O zakresie wpływów Kościoła rzymskiego moSe dać wyobraSenie fakt, iS
owo ludobójstwo właściwie aS do dnia dzisiejszego, do poczatków XXI wieku mogło
pozostać pokryte milczeniem.
18
Po zakończeniu II wojny światowej tenSe sam Draganović, którego ochraniał pewien
duchowny, pracujący w sekretariacie Piusa XII, zorganizował watykańską komisję pomocy
uchodźcom - Commissione Pontificia d'Assistenza. Nie tylko masa chorwackich morderców,
tropionych przez aliantów, ale takSe zbrodniarze wojenni z faszystowskich Niemiec mogli,
korzystając z usług tej organizacji, rozpłynąć się bez śladu. Jedną z dobrze zorganizowanych
tras ucieczki, nazwanych przez Aaronsa i Loftusa „ratlines”, czyli „szczurzymi liniami”,
zbiegł takSe sam Ante Pavelić, uchodząc słusznej sprawiedliwości. Sieć przerzutu ludzi
zaczynała się w Austrii i przez Triest oraz Wenecję prowadziła do rzymskiego klasztoru
San Girolamo przy via Tomacelli 132. Tam znajdowała się centrala rozdzielcza,
skąd Draganović i ów sekretarz papieSa Pacellego kierowali całą akcją. Dziesiątki tysięcy
ludzi, jak zapewniają Aarons i Loftus, powołując się na dobrze zorientowanych świadków,
skorzystało z pomocy Watykanu i uciekło do Ameryki Południowej, Północnej i Australii.
Amerykańskie i angielskie słuSby specjalne bez większych rezultatów czy raczej bez
zaangaSowania tropiły Ante Pavelića. Udało im się jednak ustalić, co następuje: w styczniu
1946 roku opuścił on, prawdopodobnie w przebraniu zakonnika, klasztor w Klagenfurcie. Po
przebyciu Austrii znalazł schronienie w rzymskim kolegium przy via Giacomo Belli. W maju
1946 roku - o czym wiadomo z poufnych źródeł przebywał po części na eksterytorialnym
terenie Watykanu, po części w rezydencji Castel Gandolfo, gdzie wielekroć spotykał się z
papieskim sekretarzem. Opuścił teren państwa watykańskiego korzystając z samochodu
jednego z urzędników watykańskich, opatrzonego numerami korpusu
dyplomatycznego, co chroniło go przed oczyma słuSb specjalnych. Gdy jednak
sekretariat stanu otrzymał informacje z Londynu, ParySa i Waszyngtonu o bliskim
aresztowaniu Ante Pavelića, do sprawy włączył się ponownie papieski sekretarz,
uniemoSliwiając planowaną akcję. Dnia 13 września 1947 roku Pavelić pod nazwiskiem
Pablo Aranyos opuścił Włochy, a 6 listopada przybył statkiem do Buenos Aires w
Argentynie. Po jego śmierci, która nastąpiła w Madrycie w roku 1959, ręce spleciono mu -
według zeznań naocznych świadków - róSańcem otrzymanym przezeń od Pacellego
podczas pierwszej audiencji w Watykanie. Umierającemu zbrodniarzowi błogosławieństwo
przesłał następca Pacellego, kolejny papieS - Giuseppe
19
Roncalli. TRUPY pomordowanych przez ustaszy
nad rzeką Sava...
Kalendarium Zbrodni Ustasze
• 1934 - w Marsylii, wspólnie z Wewnętrzną Macedońską Organizacją Rewolucyjną,
dokonali zamachu na króla Jugosławii Aleksandra I. Śmierć ponieśli – król i minister spraw
zagranicznych Francji, J.L. Barthou.
• 1941 - w czasie najazdu Niemiec i ich sojuszników na Jugosławię, Ante Pavelić
proklamował powstanie NiezaleSnego Państwa Chorwackiego (Nezavisna Država
Hrvatska). Liczyło ono ok. 6,3 mln ludności i miało powierzchnię 92,5 tysięcy km2. W
państwie tym, poza Chorwacją, znalazły się Bośnia i Hercegowina oraz Srem (Syrmia).
• 1941 – 1945 – w okresie II wojny światowej współpracowali z III Rzeszą i Włochami.
Wprowadzili rasistowskie legislacje na wzór ustaw norymberskich, uznając niektóre
mniejszości narodowe jak Serbów, śydów i Cyganów, za niSsze rasowo od Chorwatów,
mających wywodzić się rzekomo od germańskich Gotów. Ustasze stosowali wobec tych
trzech narodowości politykę eksterminacji, wskutek której zginęło ponad 600 tysięcy
prawosławnych Serbów, 60 tysięcy śydów i 26 tysięcy Cyganów. Tylko w jednym obozie
(Jasenovac) zamordowano około 120 tysięcy ludzi. Okrucieństwo Ustaszów przeraSało
nawet hitlerowskich Niemców, którzy - zdarzało się - rozbrajali chorwackie oddziały.
Czasami teS Włosi (sojusznicy) na swoim terytorium pomagali nawet śydom, aby ci nie
wpadli w ręce Ustaszów.
• Dnia 28 kwietnia 1941 roku ustaszowski oddział napadł na kilka prawosławnych
wiosek w rejonie Bjelovaru, uprowadzając 250 osób. Ofiary musiały wykopać sobie grób,
po czym zostały skrępowane drutem i spalone Sywcem. Tego samego dnia przywódca
chorwackiego kleru, arcybiskup Zagrzebia Stepinac wydaje list pasterski, w którym pisze:
„KtóS mógłby nam czynić zarzut z tego, Se jako duszpasterze podzielamy radość i
entuzjazm narodu, wyraSając głęboką wdzięczność BoSemu majestatowi. Mimo Se
aktualne wydarzenia, tak wielkiej wagi, są bardzo zawikłane, łatwo jednak dostrzec w tym
20
dziele rękę Boga. Ab domino factum est istud et est mirabile in oculis nostris. (Przez Pana
się to stało, I to jest cudowne w oczach naszych; psalm 117, 23.). Dlatego usłuchacie
naszego apelu i tak przyczynicie się do zachowania i rozwoju niepodległej Chorwacji.
Znamy tych ludzi, którzy dziś mają w swoich rękach los narodu chorwackiego, i jesteśmy
niezbicie przekonani, iS Kościół będzie mógł w odrodzonym państwie chorwackim całkiem
swobodnie głosić słuszne pryncypia prawdy i wiecznej sprawiedliwości (…)”.
• Kilka dni później juS w maju 1941 roku w Ostacu wyłapano 331 prawosławnych
Serbów. Znów musieli kopać grób dla siebie. Następnie katoliccy ustasze zarąbali
wszystkich siekierami i wrzucili do dołów. Popa Branko Dobrosavljevicia i jego syna
zostawiono na koniec: rąbiąc dziecko na kawałki kazali ojcu odmawiać modlitwę za
zmarłych. Po tym poddali go straszliwym torturom, wydarli włosy z głowy i brody, wyłupili
oczy i obdarli Sywcem ze skóry. W Mliniąte, okręgu Glamoč, były członek parlamentu Luka
Avramović został po rzymsku ukrzySowany Sywcem wraz z synem.
• W Banja Luce „podkuto jak konia” 81-letniego prawosławnego biskupa Platova i
zmuszono by chodził z podkowami, aS stracił przytomność. Później wykłuto mu oczy,
przypalono piersi, obcięto nos, uszy, by wreszcie dobić. Tak wygląda katolickie państwo
narodowe, czyste rasowo i wynaniowo, w wydaniu skrajnej, faszystowskiej prawicy
katolickiej, której nie naleSy mylić z katolikami normalnymi, tymi co ponoć nawet miłują
wrogów swoich.
• Dnia 14 maja 1941 roku w Glinie kilkaset prawosławnych Serbów zapędzono do
cerkwi. Do tego kościoła prawosławnego wpadli ustasze z siekierami i noSami. Ci, którzy
nie okazali zaświadczeń o przejściu na katolicyzm, a miały je dwie osoby zostali w kościele
zarSnięci. „Krwawa łaźnia trwała od godziny 10 wieczorem do 4 rano i przez osiem
następnych dni. Rzeźnicy musieli zmieniać mundury, tak były przesiąknięte krwią.
Znajdowano później wbite na pal prawosławne dzieci z członkami powykręcanymi od
bólu”. Inicjatorami tego byli minister sprawiedliwości dr Mirko Puk i przeor katolickiego
klasztoru franciszkańskiego w Čuntić, Hermenegildo, a właściwie Častimir Hermann.
• Po tej masakrze, 18 maja 1941 roku, Ante Pavelić został uroczyście przyjęty przez
papieSa Piusa XII, który w czasie tej audiencji udzielił mu błogosławieństwa dla dalszego
ludobójstwa, czyli budowy państwa narodowo-katolickiego. Tym samym Watykan wyraził
poparcie dla nowego chorwackiego państwa faszystowskiego. Warto w tym miejscu
wspomnieć, iS Ante Pavelić był wcześniej skazany zaocznie przez sąd państwowy na karę
śmierci za morderstwa, m.in. za zamach na króla Aleksandra, jednak nie przeszkadzało to
papieSowi, jednak, kiedy w roku 1938 przybył do Rzymu oficjalnie polski szef MSZ, Józef
Beck, papieS odmówił mu audiencji, poniewaS miał nieuregulowane kościelnie sprawy
małSeńskie.
• 1943 - Zwierzchnik starokatolickiego kościoła katolickiego w Chorwacji Ks. Anton
Donković zmarł zakatowany w 1943 roku w jednym z ustaszowskich obozów
koncentracyjnych. Zlikwidowano łącznie trzy małe parafie starokatolików w Chorwacji.
• 1945 - w maju komunistyczne oddziały partyzanckie Josipa Broz Tito połoSyły kres
istnieniu faszystowskiego NiezaleSnego Państwa Chorwackiego. Faszystowscy Ustasze
byli odwetowo represjonowani po 1945 roku w Jugosławii, zginęło około 50 tysięcy ich
zwolenników, głównie wykonawców ludobójczych rzezi. Pokazuje to jak mała ilość osób
posiadających władzę potrafi dokonywać ludobójczych rzezi na duSą skalę.
• Faszystowscy Ustasze w lipcu 1956 roku odtworzyli swoją organizację na emigracji
pod nazwą Chorwacki Ruch Wyzwoleńczy, w oparciu o diasporę argentyńską,
amerykańską, austriacką, niemiecką.
21
• W latach 60-tych i 70-tych ustasze dokonali kilkunastu zamachów na dyplomatów
jugosłowiańskich - w tym m.in. w marcu 1971 roku w Sztokholmie zamordowali
ambasadora Jugosławii.
• 26 stycznia 1972 - w samolocie jugosłowiańskich linii lotniczych JAT wybucha
bomba, zabijając 27 z 28 osób na pokładzie. Ocalała jakimś cudem tylko jedna osoba - 22-
letnia stewardessa Vesna Vulović, która przeSyła upadek z 10.160 m.
• Lata 90-te XX wieku - powstanie organizacji odwołujących się do faszystowskiego
ruchu Ustaszy, co było związane z rozpadem, a następnie wojną domową w Jugosławii.
Jeszcze przed wybuchem wojny wzywali do krwawej rozprawy z ludnością serbską.
• 1991-1995 wojna domowa w Bośni i Hercegowinie, obozy koncentracyjne i mordy
to w duSej mierze dzieło odrodzonych ustaszy. Powtórka z historii.
To, co wyczyniali ustasze była to ślepa furia i szaleństwo. Fotografie tych zbrodni
pokazują zdjęcia kobiet z odciętymi piersiami, wyłupione oczy, których sam Ante Pavelić
był kolekcjonerem, odcięte genitalia, dzieci wbijane na pal, setki narzędzi zbrodni: noSy,
toporów, haków na mięso, itd. Włosi sfotografowali ustasza, który miał na szyi „naszyjnik"
z ludzkich języków i oczu. Dnia 17 lutego 1942 roku szef Sicherheitspolizei i słuSb
specjalnych, donosi Reichsführerowi SS: "Liczbę prawosławnych, których Chorwaci
wymordowali i przy uSyciu najbardziej sadystycznych metod zamęczyli na śmierć, trzeba
oszacować mniej więcej na 300 tysięcy ludzi.
NaleSy przy tym zauwaSyć, Se Kościół katolicki, ze względu na środki, jakie stosuje przy
nawracaniu, i na swój przymus nawracania, forsował w ostatnich czasach potworności
popełniane przez ustaszów, posługując się nimi równieS w swoich akcjach nawracania.
Faktem jest, Se mieszkający w Chorwacji Serbowie, którzy przyznali się do Kościoła
katolickiego, mogą nadal Syć nienagabywani. Widać z tego, Se napięcie chorwackoserbskie
polega w istotnej mierze na walce, jaką Kościół katolicki prowadzi przeciw
Kościołowi prawosławnemu".
Niepodległe Państwo Chorwackie
NiezaleSne Państwo Chorwackie (Nezavisna Država Hrvatska - NDH) to państwo
utworzone przez ustaszów w 1941 roku w wyniku zajęcia Królestwa Jugosławii przez siły
państw faszystowskiej Osi i ich sojuszników. Dominującą religią w Chorwacji był
katolicyzm, a ustasze prowadzili politykę eksterminacji ludności niekatolickiej mordując
wszystkich, którzy odmawiali nawrócenia się na katolicyzm. Po klęsce Jugosławii, w
kwietniu 1941 roku, zwycięskie faszystowskie Niemcy i Włochy zezwoliły przywódcy
ustaszów, Ante Paveliciowi, na proklamowanie NiezaleSnego Państwa Chorwackiego. JuS 18
maja 1941 Benito Mussolini pozbawił złudzeń chorwackich polityków, gdy narzucił traktat
rzymski. Włochy miały dominować w Chorwacji, którą dodatkowo pozbawiły jeszcze
części Dalmacji. Państwo to w 1941 roku liczyło około 6,3 mln ludności i zajmowało łączny
obszar 92,5 tysiąca km kwadratowych. W skład nowego państwa, oprócz Chorwacji, weszły
Bośnia i Hercegowina oraz Srem. W kraju nasilił się terror skierowany głównie
przeciwko prawosławnym Serbom oraz śydom i Cyganom. W trakcie masowych
eksterminacji, a na terenie NDH istniały obozy koncentracyjne, w czasie II wojny światowej,
na terenie NDH zginęło blisko 850 tysięcy ludzi z czego prawie 700 tysięcy było Serbami.
Jakieś 350 tysięcy osób w tym 300 tysięcy prawosławnych zginęło w samych obozach
koncentracyjnych. Często ta liczba jest podawana jako liczba ofiar klero-narodowego reSimu
ustaszy, ale jest ona zaniSona, bo nieuwzględnia mordowanych poza obozami
22
koncentracyjnymi (łagrami). W maju 1945 roku oddziały Josipa Broza Tity połoSyły kres
istnieniu zbrodniczego, faszystowskiego, tzw. NiezaleSnego Państwa Chorwackiego.
Foto: Ustasze w dole z zamordowanymi przez siebie trupami...
Chorwacki Ruch Wyzwoleńczy
Chorwacki Ruch Wyzwoleńczy po chorwacku (kroatsku) Hrvatski Oslobodilački
Pokret, HOP to chorwacka emigracyjna organizacja formalnie antykomunistyczna działająca
od 1956 roku. Organizacja powstała w lipcu 1956 roku w Buenos Aires z inicjatywy
przywódców chorwackich ustaszy czyli faszystów na emigracji. Na jej czele stanął zbrodniarz
Ante Pavelić, a w skład kierownictwa weszli Džaferbeg Kulenović, Vjekoslav
Vrančić, Ivica Frković, Ivan Kordić, Stjepan Hefer, Stipe Matijević,
Josip Marković. Wszyscy oni pełnili wysokie stanowiska we władzach NiezaleSnego
Państwa Chorwackiego (NDH) w okresie II wojny światowej, po zakończeniu której zbiegli
na Zachód ścigani za ludobójstwo. Ruch HOP nawiązywał do katolickich tradycji ruchu
ustaszy i NDH, był skrajnie narodowo-katolicki, czyli fazytowski. Był najbadziej radykalną i
morderczą organizacją chorwackiej emigracji. Głosił hasła skrajnie katolickie,
antykomunistyczne, skrajnie prawicowe i antyjugosłowiańskie. Wszedł w skład
Antybolszewickiego Bloku Narodów, w sumie na fali potępienia dla stalinizmu i
jego podobnych do faszymu metod represji.
Chorwacki Ruch Wyzwoleńczy działał głównie w Republice Federalnej Niemiec,
frankistowskiej Hiszpanii, USA, Kanadzie, Australii, Argentynie, Chile, co pokazuje jakie
kraje tolerują faszyzm i swoją polityką popierają ludobójców. Wydawał liczne
pisma, jak "Hrvatska" w Argentynie, "Spremnost" w Australii, "NDH" w Kanadzie, czy
"Hrvatska sloboda" w RFN. Faszystowski HOP prowadził typową działalność
terrorystyczną i bojówkarską, jak podkładanie ładunków wybuchowych pod
jugosłowiańskie instytucje w róSnych państwach, zabicia polityków jugosłowiańskich,
uprowadzenia samolotów itp. Do najbardziej znanych akcji naleSało zabicie w 1971 roku w
Sztokholmie jugosłowiańskiego ambasadora Vladimira Rolovicia oraz wysadzenie w
powietrze w 1972 roku samolotu pasaSerskiego jugosłowiańskich linii lotniczych JAT. W
1991 roku w niepodległej Chorwacji HOP zarejestrował się jako nacjonalistyczna narodowo23
katolicka partia polityczna. Na jej czele stoi neo-faszysta Mirko Brekalo, piewca rzeźniczego
ludobójstwa na innowiercach z czasów Pavelića. Odtąd startuje w kolejnych wyborach
parlamentarnych, mając jednak jak na razie znikome poparcie społeczne.
ALOJZIJE STEPINAC - abp Nicopsis
Alojzije (Alojzy) Kardynał Stepinac (ur. 8 maja 1898 - zm. 10 lutego 1960) - duchowny
katolicki, prymas Chorwacji i błogosławiony katolicki. Arcybiskup Zagrzebia (1937-1960),
wikariusz wojskowy faszystowskiego reSimu ustaszów (1942-1945),
członek parlamentu NDH (1943-1945). W 1946 roku skazany przez sąd w Zagrzebiu na 16
lat więzienia i cięSkich robót za współpracę z ustaszami i współudział w przymusowym
nawracaniu prawosławnych Serbów na katolicyzm oraz ich mordowaniu za odmowę zmiany
wiary. Po pięciu latach zwolniony z więzienia, a karę zamieniono na zakaz opuszczania
parafii w Krašiciu. W 1952 roku został kardynałem. W 1998 roku papieS Jan Paweł II za
udział w ludobójstwie ogłosił go męczennikiem i beatyfikował.
Ksiądz Aloj Stepinac urodził się w chłopskiej rodzinie we wsi Brezarić koło Krašicia w
Chorwacji - wówczas w Austro-Węgrzech. W 1916 roku ukończył gimnazjum w Zagrzebiu.
Brał udział w I wojnie światowej, a tuS przed osiemnastymi urodzinami powołano go do
austro-węgierskiej armii, gdzie na froncie został ranny i spędził pięć miesięcy we włoskiej
niewoli. Po wojnie rozpoczął studia rolnicze na Uniwersytecie w Zagrzebiu, ale po
pierwszym semestrze wrócił na wieś, Seby pomagać ojcu. W 1924 roku wstąpił do
seminarium duchownego, skąd wysłano go do Rzymu, gdzie ukończył filozofię i teologię na
Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim. Wyświęcony na księdza w 1930 roku,
sprawował kościelne urzędy w Zagrzebiu. Wyznaczony w 1934 roku na biskupa koadiutora
archidiecezji zagrzebskiej, objął ją trzy lata później, zostając jednym z najmłodszych
arcybiskupów w historii Kościoła.
24
Poparcie Państwa Ustaszów
W dniu 28 marca 1941 roku ksiądz arcybiskup Aloj Stepinac zanotował w swoim dzienniku:
„Chorwaci i Serbowie to dwa światy, jak biegun północny i południowy. Nigdy nie będą w
stanie Syć razem, chyba Se za sprawą boskiego cudu”. O prawosławiu pisał
oszczerczo, Se nie ma w nim „ani moralności, ani zasad, ani prawdy, ani sprawiedliwości,
ani uczciwości”. Dnia 6 kwietnia 1941 roku państwa Osi zaatakowały Jugosławię, która
skapitulowała po dwunastu dniach walk. Biskup Aloj Stepinac poparł utworzone przez
ustaszów Niepodległe Państwo Chorwackie, zaleSne od faszystowskich Niemiec i Włoch.
Nowy faszystowski reSim, na czele którego stał poglavnik Ante Pavelić, deklarował wierność
religii katolickiej i prowadził politykę eksterminacji mniejszości wyznaniowych w celu
stworzenia państwa jednolitego religijnie. Minister religii Mile Budak oświadczył:
„Jedną trzecią Serbów zabijemy, jedną trzecią wypędzimy, jedną
trzecią nawrócimy na katolicyzm”.
Dnia 16 kwietnia 1941 roku Aloj Stepinac złoSył wizytę Ante Paveliciowi, zapisując po niej
w dzienniku, Se nowy przywódca „nie będzie tolerował cerkwi prawosławnej”. Na tej
podstawie arcybiskup ocenił, Se poglavnik jest „szczerym katolikiem”. Dnia 28
kwietnia w kościołach odczytano list arcybiskupa Aloj Stepinaca, wzywający księSy i
wiernych do poparcia nowej faszystowskiej władzy. Kiedy 26 czerwca Ante Pavelić spotkał
się z chorwackim episkopatem, Aloj Stepinac obiecał mu „oddaną i wierną współpracę dla jak
najbardziej promiennej przyszłości naszej ojczyzny”. Równie lojalnej współpracy z ustaszami
Aloj Stepinac wymagał od episkopatu; nakazał teS uroczyste świętowanie rocznicy
proklamowania Niepodległego Państwa Chorwackiego i dnia urodzin Pavelicia. Dnia
6 czerwca 1941 roku zbrodniarz Ante Pavelić otrzymał błogosławieństwo Piusa XII podczas
audiencji w Watykanie. Faszysta Ante Pavelić zapewnił papieSa, Se Naród Chorwacki zawsze
pozostanie wierny „Świętemu Apostołowi Piotrowi i jego następcom”, i Se naród ten,
przepojony prawem Ewangelii „stanie się Państwem BoSym”. - Carlo Falconi, Silence of Pius
XII, Faber 1970, s. 394. Na przykładzie Chorwacji Ustaszy najlepiej moSna się zorientować
jak wygląda budowanie państwa katolicko-narodowego przez rządy ultra-katolickich
polityków naszości pospołu ze skrajnym klerem watykańskim.
Nawracanie na Katolicyzm Przemocą
W dniu 15 maja 1941 roku Katolicki "List", oficjalny organ kurii arcybiskupiej w Zagrzebiu
wspiera ideę „czystki etnicznej”, a okólnik urzędu Aloj Stepinaca uznaje Serbów za
„renegatów Kościoła katolickiego” i akceptuje uSycie przemocy przy
nawracaniu prawosławnych na katolicyzm. Dnia 31 lipca Katolicki "List" domaga
się „przyspieszenia procesu nawracania siłą”. Arcybiskup Aloj Stepinac wiedział zatem o
przemocy towarzyszącej przymusowym konwersjom na katolicyzm, a kontrolowana przez
niego gazeta popierała tę przemoc. Zbrodnie dokonywane na tych, którzy nie chcieli się
nawrócić, przybrały skalę ludobójstwa - w ciągu czterech lat zamordowano w Chorwacji
kilkaset tysięcy osób. W zbrodniach uczestniczyło wielu katolickich duchownych, zwłaszcza
franciszkanów, i były one znane księdzu Aloj Stepinacowi. Katoliccy zakonnicy lub
25
księSa kierowali prawie połową spośród 22 wielkich chorwackich obozów
koncentracyjnych. Dnia 16 lutego 1942 londyńskie radio BBC informowało: „Do
najgorszych okrucieństw dochodzi w diecezji arcybiskupa Zagrzebia
(Stepinaca). Bratnia krew płynie tam strumieniami. Prawosławnych
siłą nawraca się na katolicyzm i nie słychać głosu oburzenia ze strony
hierarchy”. Ponadto ksiądz Aloj Stepinac nie unikał przejmowania własności cerkwi
prawosławnej na rzecz Kościoła katolickiego - wysłał np. specjalną petycję do Ante Pavelicia,
prosząc o przekazanie trapistom serbskiego klasztoru w Orahovicy. Ksiądz Aloj Stepinac
ewidentnie wspierał ludobójstwo i zagrabianie majątku kościoła prawosławnego w
Chorwacji.
Wahania czy Polityka
W kazaniach Aloj Stepinaca po 1942 roku zaczęły pojawiać się rzekomo zawoalowane
protesty przeciwko drastycznym metodom, stosowanym przez ustaszów wobec Serbów,
zwłaszcza jeśli te metody były niezgodne z kościelną doktryną. Arcybiskup podawał w
wątpliwość szczerość masowych nawróceń, dokonywanych pod lufami karabinów. Później
osobiście angaSował się w ochronę wybranych prawosławnych i śydów, co skłoniło Ante
Pavelicia do wysłania tajnej noty do Watykanu z prośbą o usunięcie księdza Aloj Stepinaca z
urzędu. Poglavnik nie stracił jednak całkowicie zaufania do arcybiskupa, bo kiedy w 1945
roku uciekał z kraju, zaproponował duchownemu, by stanął na czele rządu tymczasowego.
Aloj Stepinac odmówił, ale przyjął depozyt ustaszów - archiwa mordów i część zrabowanych
kosztowności. Zachowanie Aloj Stepinaca wynikały z doraźnych potrzeb
kamuflowania swojej faktycznej roli we wspieraniu ludobójstwa i grabieSy wyznawców
religii innych niS katolicka i były wymuszone protestami płynącymi z całego świata
przeciwko zbrodniom katolickiego reSimu narodowo-katolickiego, tzw. "naszości" w
Chorwacji.
Zdaniem niektórych historyków, Aloj Stepinac być moSe wahał się między prywatnymi
protestami a publicznym wspieraniem reSimu Ante Pavelicia, między pochwalaniem jego
celów a kwestionowaniem środków. Z jednej strony legitymizował władzę morderczych
ustaszów, sprawując funkcję ich wikariusza wojskowego, zasiadając w
kontrolowanym przez nich parlamencie i uczestnicząc w państwowych ceremoniach, a z
drugiej strony próbował osłabić konsekwencje swojego poparcia, chroniąc pewną liczbę osób
i namawiając władze, aby łagodniej realizowały swoją politykę. Wszystko to jednak z obawy
o odpowiedzialnośc i krytykę ze strony opinii publicznej i wiedzy o moSliwości przegrania
wojny. Po wojnie do izraelskiego instytutu Yad Vashem wpłynęły dwa spreparowane wnioski
od prywatnych osób z Chorwacji o przyznanie Aloj Stepinacowi tytułu „Sprawiedliwy wśród
Narodów Świata”. Instytut wnioski odrzucił, tłumacząc, Se wyróSnienie nie przysługuje
osobom, które pomagają śydom i jednocześnie utrzymują bliskie związki ze zbrodniczym
reSimem.
Proces i Wyrok
W dniu 17 maja 1945 roku ksiądz arcybiskup Aloj Stepinac został aresztowany przez
władze socjalistycznej Jugosławii. Po dwóch tygodniach został zwolniony, a następnego dnia
26
spotkał się z przywódcą państwa, Josipem Broz Tito. Nie doszło między nimi do Sadnego
porozumienia. Później przez pewien czas rząd w Belgradzie wysyłał prośby do Watykanu o
wycofanie Aloj Stepinaca, ale bez rezultatu. Dnia 18 września 1946 roku arcybiskupa
ponownie aresztowano, a 30 września rozpoczął się jego słuszny proces za zbrodnie.
Historycy raczej nie mają wątpliwości, Se w Jugosławii rządzonej przez socjalistów był to
proces pokazowy, ale zwracają uwagę na zasadność postawionych Stepinacowi zarzutów
– prawdą jest, Se arcybiskup podczas wojny współpracował z ustaszami, Se był
głową krajowego Kościoła katolickiego, którego duchowieństwo angaSowało się
ludobójstwo, Se po wojnie wspierał byłych ustaszów (Križari), przeprowadzających ataki
sabotaSowo-dywersyjne na terenie Jugosławii. Dnia 11 października 1946 roku sąd skazał
Stepinaca na 16 lat więzienia, co jak na charakter zbrodni było i tak łagodnym wyrokiem.
Wypuszczono go po pięciu latach, pod warunkiem, Se wyjedzie do Rzymu albo resztę kary
spędzi w swojej parafii w Krašiciu. Aloj Stepinac wybrał Krašić. W dniu 29 listopada
1952 roku jego nazwisko pojawiło się na liście kardynałów, mianowanych przez
faszystowskiego papieSa Piusa XII, który był przyjacielem Hitlera. W ostatnich latach Sycia
Stepinac przewlekłe chorował.
Rehabilitacja i Beatyfikacja Zbrodniarza
W dniu 14 lutego 1992 roku Aloj Stepinac został symbolicznie
zrehabilitowany przez katolicki parlament niepodległej Chorwacji, co
jednak nie oznaczało uniewinnienia w sensie prawnym. Dnia 3 października
1998 roku Jan Paweł II beatyfikował swojego faszystowskiego kardynała
Aloj Stepinaca podczas wizyty w Mariji Bistricy naraSając się na
powszechną krytykę całego cywilizowanego świata za uświęcanie
zbrodniarza. Ogłaszając beatyfikację papieS powiedział: „Dzięki swojemu
doświadczeniu ludzkiemu i duchowemu błogosławiony Alojzy Stepinac
mógł pozostawić swoim rodakom swoistą busolę, która pozwala im
odnajdywać właściwy kierunek. Jej punkty kardynalne to wiara w Boga,
szacunek dla człowieka, miłość do wszystkich prowadząca do przebaczenia,
jedność z Kościołem kierowanym przez Następcę Piotra”. Światli teolodzy
katoliccy krytykowali papieSa Jana Pawła II za tę kontrowersyjną
beatyfikację, a dzisiaj jest to jeden z powodów poddawania w wątpliwość
beatyfikacji samego Jana Pawła II przez część samej kościelnej hierarchii.
27
Jan Paweł II klęczy przed mauzoleum Stepinaca w Chorwacji
Jugosłowiańska Wojna Domowa 1941-1945
Jugosłowiańska wojna domowa, wojna domowa w Jugosławii w latach 1941-1945. Dnia 16
IV 1941, po 10 dniach walk, Niemcy, poparte przez Włochy, Bułgarię i Węgry, zajęły
Jugosławię. Król Piotr II udał się na emigrację. Terytorium kraju podzielono pomiędzy
najeźdźców. Na obszarze Chorwacji, Bośni i Hercegowiny utworzono (Ustasze)
NiezaleSne Państwo Chorwackie (Pavelič), które współpracowało z okupantami: włoskim i
niemieckim. Serbia znalazła się pod okupacją niemiecką i otrzymała autonomię z własnym
rządem. Czarnogóra stała się protektoratem włoskim. Zorganizowano ruch oporu. Z jednej
strony uznający zwierzchnictwo rządu emigracyjnego w Londynie (czetnicy Mihajlovića), z
drugiej komuniści na czele z J.Broz Tito. Szybko doszło do walk, z jednej strony występowali
Ustasze i kolaboracyjny rząd serbski M. Nadića, z drugiej oddziały Tito i Mihajlovića, które
teS walczyły między sobą. Na dodatek Kościół katolicki poparł Chorwatów przeciw
prawosławnym Serbom. J.W. Stalin natomiast zaSądał (skutecznie) zawieszenia pomocy
przez Zachód dla Mihajlovića. Po zajęciu Serbii przez Armię Czerwoną władzę zdobył Josif
Broz Tito i wymordował około 100 tysięcy jeńców z oddziałów wiernych rządowi na
emigracji w Londynie, a takSe Sołnierzy formacji Kraternika wydanych przez Brytyjczyków.
Ocenia się, Se w wyniku wojny domowej na terytorium całej Jugosławi zginęło łącznie
28
ponad 1,5 mln ludzi, z tego ponad 700 tysięcy to ofiary ludobójczych rzezi
dokonywanych przez katolicko- narodowy czyli faszystowski reSim ustaszy Ante
Pavelića na ludności wyznania prawosławego i Sydowskiego oraz na Cyganach i paru innych
mniejszościach.
OBOZY KONCENTRACYJNE
Na terenie Chorwacji rządzonej podczas II wojny przez marionetkowy, prohitlerowski reSim,
Ante Pavelića istniało około 40 obozów koncentracyjnych, w których zamęczono i
zabito setki tysięcy opozycjonistów, śydów, Serbów i Cyganów. Tylko 22 z tych
obozów ujawniono po II wojnie światwej, a resztę dopiero przy końcu XX wieku. W
miejscu byłego łagru czy obozu zagłady Jasenovac powstało „Centrum edukacji o
Zagładzie”, w którym eksponowane są listy ofiar, zdjęcia i materialne
pozostałości po tej największej na Bałkanach „fabryce śmierci”. Władze chorwackie
otwarcie potępiają faszyzm, w szkołach wprowadzono lekcje poświęcone m.in. holocaustowi.
W 1999 roku przed sądem w Zagrzebiu stanął zbrodniarz Dinko Sakic - komendant obozu
Jasenowac w okresie IV-XI 1944, który po wojnie uciekł do faszystowskiej Argentyny i
dopiero w 1998 roku poddany został ekstradycji. Otrzymał najwySszą w Chorwacji karę 20
lat więzienia, a to tylko za 5 miesięcy ludobójstwa w obozie.
Flaga Muzułmańskiej Dywizji HandSar
Chorwaccy faszyści (ustasze) organizowali liczne pogromy ludności Sydowskiej po objęciu
władzy w dniu 10 kwietnia 1941 roku i stworzeniu tak zwanej Wielkiej Chorwacji.
Radykalny nazista Ante Pavelić i jego ustasze utworzyli dywizję nazistowskich
muzułmanów "HandSar" (ang. Handzar). Wysławili się oni znacznymi
zbrodniami na narodzie Serbskim pospołu z ustaszami Pavelicy. Oddziały ustaszów razem z
dywizją bośniackich muzułmanów "HandSar" pacyfikowały Sydowskie wioski, paląc
synagogi i mordując ludzi, a ściślej wedle swego mniemania podludzi, czyli istoty
gorsze i podlejsze rasowo. Dywizją muzułmańską "HandSar" formalnie dowodził wielki mufti
Jerozolimy, Haj Amin al-Husseini. Po miesiącu czasu, 10 maja 1941 roku załoSono
pierwszy w Chorwacji faszystowski obóz koncentracyjny Danica, głównie dla
mordowania Sydów całymi rodzinami. Za kaSdego zatrzymanego i deportowanego śyda, rząd
chorwacki płacił 30 marek. Miał to być symboliczny odwet na 30 srebrników zapłaconych
29
Judaszowi za głowę Jezusa. Do jesieni 1943 roku do obozów koncentracyjnych deportowano
30 tysięcy śydów. W maju 1941 roku wprowadzono w faszystowskiej Chorwacji
pierwsze ustawy antySydowskie, oparte na kryteriach 'rasowych'. W tym samym
miesiącu do obozu koncentracyjnego w Danicy odjechali pierwsi śydzi. Dla
prawosławnych Serbów nie przewidywano generalnego nawrócenia, lecz głównie likwidację.
Podobnie, jak w Niemczech, elementy 'niSsze rasowo' musiały być oznakowane: Serbowie
nosili niebieską opaskę z literą P (od Pravoslavac), a śydzi - gwiazdę Dawida.
..Jasenovac
Jasenovac - Chorwacki Auschwitz
Jasenovac to miejscowość w Chorwacji na granicy z Bośnią i Hercegowiną, połoSona w
południowej części komitatu Sisačko-moslavačkiego u ujścia rzeki Uny do Sawy mająca
współrzędne geograficzne to 45°16'N 16°55'E. Jasenovac jest stolicą gminy o
powierzchni 168,5 km kwadratowych. Populacja miejscowości w 2001 roku wynosiła 2391
mieszkańców z czego 91% to Chorwaci a 5,9% Serbowie. W czasie II wojny światowej
mieścił się tu największy w Chorwacji nazistowski obóz zagłady, załoSony przez
faszystowskich Ustaszów w sierpniu 1941. Budowa składającego się z pięciu
podobozów i zajmującego łącznie prawie 240 km kwadratowych kompleksu obozowego
30
Jasenovac trwała od sierpnia 1941 do lutego 1942. Dwa najstarsze podobozy Krapje i
Bročica zostały zlikwidowane w listopadzie 1941 roku. Przez pewien czas komendantem
obozu był franciszkański zakonnik Miroslav Filipović - Majstorović, powszechnie
zwany "fra sotona" czyli "braciszkiem szatanem". Jego ulubioną specjalnością było
osobiste mordowanie kobiet i dzieci. Dla oszczędzania kul podrzynano
więźniom gardła a w zawodach urządzonych w obozie 28 sierpnia 1942 zwycięSył fra
Petar Brzica, który w jeden dzień, specjalnym noSem nazywanym "srbosjek"
poderSnął gardła 1360 ludziom. Trzy nowo wybudowane podobozy które działały do końca II
wojny swiatowej to:
Ciglana (Jasenovac III)
Kozara (Jasenovac IV)
Stara Gradiška - obóz kobiecy (Jasenovac V)
W skład kompleksu obozowego zwanego po chorwacku jak i po serbsku "Koncentracioni
logor Jasenovac" (serskie ..... .........) wchodziły takSe rozległe tereny na drugim
brzegu rzeki Sawy w okolicach miejsciwości Donja Gradina i obóz dla dzieci w Sisak,
w którym zamordowano ich około 19 tysięcy. Łącznie był to kompleks pięciu obozów i trzech
podobozów nazywanych "specjalnymi". Całkowita liczba ofiar dość dokładnie oszacowana
według róSnych źródeł to około 120 tysięcy. Tworzeniem i zarządzaniem obozem zajmował
się departament III Chorwackiej Policji Politycznej, Ustaszowskiej Bezpieki czyli
Ustaska Narodna SłuSba: UNS.
Krwawa wojna na Bałkanach, trwająca w latach 90-tych XX wieku pochłonęła ponad 200
tysięcy ofiar, przyniosła ogromne zniszczenia materialne i wzmogła nienawiść pomiędzy
Chorwatami a Serbami na kilka następnych pokoleń. Jej źródła sięgają II wojny światowej,
gdy powstał praktycznie Polakom nieznany „bałkański Oświęcim”. Jasenovac to bałkański
Auschwitz w Chorwacji, a katolicka cenzura przykrywa i tę potworną zbrodnię zasłoną
milczenia. PróSno szukać jakichś informacji, zwłaszcza w języku polskim. W dniu 21
kwietnia 2006 roku odbyły się w Jasenovacu uroczystości z okazji 61 rocznicy wyzwolenia
tego obozu zagłady. Prezydent Chorwacji, katolik Mesić, przyznał, Se „Jasenovac był
widownią ludobójstwa, holokaustu i zbrodni wojennych (...) Honor
narodu chorwackiego ocalili w tych dniach bojownicy
antyfaszystowscy, którym na zawsze powinniśmy być za to
wdzięczni”.
Ustasze zburzyli lub ograbili setki cerkwi i klasztorów prawosławnych, w wielu z nich
urządzili sale tortur, uSywając najbardziej wymyślnych narzędzi. Świadek tamtych wydarzeń
- włoski reporter, a więc sojusznik faszysta, nie wróg, Falconi - napisał, Se: „prawie nie
sposób wyobrazić sobie ekspedycję karną straszliwej kadry ustaszów
bez księdza, w szczególności franciszkanina, który im przewodzi i
podbechtuje ich”. Inny Włoch, prezes Włoskiego Towarzystwa
Geograficznego Zoli, potwierdza to: „(...) ci jego [św. Franciszka]
uczniowie i duchowi potomkowie, Syjący w NDH, zionąc nienawiścią,
31
zabijają niewinnych ludzi, swych braci w Ojcu Niebieskim, mających
ten sam język, tę samą krew, ten sam kraj rodzinny, mordują ich,
grzebią ich Sywcem...”.
Państwowym programem narodowo-katolickiego NDH reSimu Pavelića była
eksterminacja śydów, Cyganów i prawosławnych Serbów w celu pełnej
faszyzacji i katolicyzacji kraju. Piusowi XII, „papieSowi Hitlera”, marzyła się "krucjata na
bolszewików", "zniszczenie prawosławia", "likwidacja schizmatyków" i „nawrócenie Rosji”.
Cel ten widział juS blisko - w wyprawie Hitlera. Chorwacja II wojny światowej to przypadek
szczególny. Kler prawie zawsze dokonywał zbrodni cudzymi rękami, wykorzystując
podporządkowaną sobie władzę świecką. Nawet wyroki kościelnej inkwizycji
wykonywali cywile, co dzisiaj daje kościelnym fałszerzom historii okazję do umywania rąk i
uchylania się od odpowiedzialności za zbrodnie. W chorwackim,
ultrafaszystowskim NDH puściły wszelkie moralne hamulce tak, Se duchowni katoliccy
mordowali ludzi własnymi rękami.
Według historyków, aS 953 duchownych katolickich brało czynny udział w rzeziach!
Katoliccy księSa i mnisi w tym szczególnie franciszkanie przewodzili wielu bandom
ustaszowskich morderców, a franciszkański zakonnik Miroslaw Filipović został
komendantem obozu zagłady w Jasenovacu - „bałkańskim Oświęcimiu”. Do prześladowań
kler katolicki nawoływał Chorwatów z ambon, a minister oświaty Budak jawnie głosił:
"Część Serbów wybijemy, część wygnamy, a resztę, która musi przyjąć religię katolicką,
włączymy do narodu chorwackiego... Wszystkie nasze poczynania wynikają z wierności
wobec religii i Kościoła katolickiego". Nie tylko franciszkanie brali udział w rzezi, bo na
przykład jezuita Kamber był szefem policji w Doboj w Bośni, a opisy dokonywanych
przez niego tortur i morderstw dorównują sadyzmem mordom UPA na Polakach na Wołyniu.
Gorliwi katoliccy ustasze lubili fotografować się w czasie akcji, dzięki czemu dobrze
udokumentowali swoje zbrodnie. Masowe groby takSe pozostały jako dowody zbrodni klerofaszystowskiego
reSimu.
Elementem faszystowskiego systemu zagłady były obozy koncentracyjne na Bałkanach.
Największe z nich to Jasenovac, Stara Gradiska i Danica. Łagier Jasenovac, w
którym zamordowano około 120 tysięcy ludzi, w tym 19 tysięcy dzieci, nazywany jest
bałkańskim Oświęcimiem. Przez pewien czas jego komendantem był wspomniany
franciszkanin Filipović, powszechnie zwany szatanem. Jego specjalnością było
mordowanie ludzi motyką, w tym takSe kobiet i dzieci. Do pomocy komendant
Jasenovac miał dziesiątki innych katolickich duchownych, którzy pomagali w dziele
eksterminacji. Ten obóz zagłady w pełni zasługuje na miano katolickiego Oświęcimia. Wszak
walczy się o nazwanie Oświęcimia obozem niemieckim. Obóz w Jasenovac znany był z
masowego ścinania głów ludziom bo w ten sposób oszczędzano zbyt drogie do mordowania
kule, a i zabijano po cichu.
Dnia 28 sierpnia 1942 roku załoga obozu urządziła zawody w dokonywaniu
mordów przez ścinanie głów. Zwycięzca, katolicki duchowny franciszkanin Brzica,
w jeden dzień specjalnym noSem do podrzynania gardeł ściął głowy 1360 ludziom!
32
Ksiądz Aloj Stepinac, arcybiskup Zagrzebia i prymas Chorwacji, duchowy „opiekun”
ustaszów, w 1942 roku został ich wojskowym duszpasterzem. Musiał wiedzieć o zbrodniach
oraz wyczynach swoich duchownych, skoro w krótkim czasie pod ich przywództwem
militarnym lub duchowym wymordowano prawie milion ludzi, a dwa miliony Serbów
przymusowo ochrzczono katolicyzując groźbą śmierci. Arcybiskup Stepanic uzgodnił nawet
przejmowanie serbskich cerkwi, a przymusowe nawracanie Serbów z prawosławia nazywał
"dziełem boSym". W 1943 roku przedstawiał kurii zasługi ustaszów w nawracaniu na
katolicyzm, dziękował duchownym, zwłaszcza franciszkanom.
W tramwajach, urzędach, sklepach i restauracjach Zagrzebia nakazał rozwiesić tabliczki o
treści: „Serbom, śydom, koczownikom i psom wstęp wzbroniony”. Kiedy
do wojny przystąpiły Stany Zjednoczone, a wkrótce nad Hitlerem zawisło widmo klęski, abp.
Aloj Stepinac zaczął nagle mówić o prawach człowieka i nawet pomagał niedobitkom, ale
obozy zagłady działały nadal, aS do końca wojny.
W nowej Jugosławii stracono m.in. 139 franciszkańskich zbrodniarzy, a Kościół
katolicki poddano pewnym represjom. Zrabowany ofiarom rzezi i pogromów ludobójczych
olbrzymi majątek wart ponad 80 mln USD został zabezpieczony, i ukryty z pomocą
Watykanu, a dzięki temu zapleczu finansowemu ustasze dokonywali dalszych
terrorystycznych zamachów juz przeciwko Jugosławii Josifa Broz Tito.
Zbrodniarz Dinko Szakić Zmarł w Więzieniu
W dniu 21 lipca 2008 roku zbrodniarz Dinko Szakić, były komendant załoSonego przez
pronazistowskich ustaszów w czasie drugiej wojny światowej obozu koncentracyjnego w
Jasenovacu zmarł w więzieniu, gdzie odbywał karę 20 lat pozbawienia wolności za zbrodnie
wojenne.
Faszysta Dinko Szakić miał 87 lat i był ostatnim ze znanych Syjących komendantów
ludobójczych obozów koncentracyjnych z czasów wojny. Po II wojnie światowej uciekł z
Chorwacji i do 1998 roku mieszkał w faszystowskiej Argentynie. W 1998 roku został wydany
Chorwacji, a w 1999 roku sąd w Zagrzebiu skazał go na 20 lat więzienia za zbrodnie w
obozie w Jasenovacu, którego komendantem był w 1944 roku.
W Jasenovacu zginęło okołó 80 tysięcy Serbów, oraz około 40 tysięcy śydów, Romów i
chorwackich antyfaszystów, razem ponad 120 tysięcy osób. Faszysta Dinko Szakić,
odpowiedzialny za torturowanie i mordowanie więźniów, nie przyznawał się do winy,
twierdził, Se wszystko robił "dla dobra Chorwacji" i Se więźniom "nic złego się nie działo".
Sąd uznał jednak, Se Dinko Szakić, były oficer ustaszowski, jako komendant
"bałkańskiego Auschwitz", jak nazywany jest obóz w Jasenovacu, "zmuszał więźniów
do pracy ponad siły, głodził, maltretował, torturował i zabijał oraz nie
zrobił nic, by powstrzymać swoich podwładnych od robienia tego
samego".
Pogrzeb Chorwata Dinko Szakića, który był komendantem ustaszowskiego obozu
koncentracyjnego, wywołał międzynarodowy skandal. Rozpętał teS dyskusję o wojennej
historii katolickiej Chorwacji. Pogrzeb zbrodniarza, który w 1998 roku został rozpoznany i po
latach spokojnego Sycia w Argentynie wydany Chorwacji, wywołał międzynarodowy
33
skandal. Dnia 24 lipca 2008 roku, w czasie naboSeństwa Sałobnego za byłego ustasza - jak
napisał dziennik "Vecernji List" - Segnający go duchowny stwierdził, Se "wszyscy
Chorwaci powinni być dumni z Dinko Szakicia", a sąd, który go oskarSył, "oskarSył
Chorwację i Chorwatów". Dominikanin Vjekoslav Lasić pochwalił teS
współpracujący z nazistami reSim ustaszy, mówiąc, Se stał się on podstawą dzisiejszej
Chorwacji. Podobnie myśli wielu Chorwatów, którzy jednak jak na razie są polityczna
ekstremą.
Faszysta Dinko Szakić został pochowany w mundurze z czasów wojny, w jakim paradował w
obozie koncentracyjnym. Szczegóły prywatnej ceremonii pogrzebowej, w której wzięło udział
około 300 osób, głównie skrajnych katolickich narodowców Chorwackich, dopiero teraz
opisują media. Im jest ich więcej, tym bardziej protestują organizacje Sydowskie i tropiące
zbrodniarzy wojennych Centrum Szymona Wiesenthala. - Pogrzeb Dinko Szakicia to
oburzająca manifestacja zatwardziałego rasizmu, antysemityzmu i
ksenofobii - napisał w liście do prezydenta Chorwacji Stipe Mesicia Efraim Zuroff szef
izraelskiego oddziału Centrum, który przyczynił się do osądzenia byłego komendanta. -
Społeczeństwo chorwackie potrzebuje jasnego przypomnienia, Se Dinko Szakić był
masowym mordercą, a jednym z największych osiągnięć Chorwacji było jego
oskarSenie i ukaranie - napisał Zuroff.
Prezydent Chorwacji Mesić oświadczył, Se potępia nazistowskie przestępstwa, takSe te
popełnione przez komendanta obozu w Jasenovacu. Zapowiedział teS, Se gloryfikację reSimu
ustaszy w czasie pogrzebu zbadają władze. Wypowiedź księdza potępił równieS ambasador
Izraela w Zagrzebiu. Kierowany przez przez Szakicia obóz był miejscem kaźni tysięcy
Serbów, śydów i Romów. LeSy 60 km od Zagrzebia i dziś nazywany jest "chorwackim
Auschwitz". Łagier Jasenovac, w którym zginęło około 120 tysięcy osób, nie był
niemieckim obozem zagłady na chorwackiej ziemi, jak to się czasem przedstawia. Za zgodą
nazistów zbudowali go i prowadzili chorwaccy ustasze, którzy w czasie II wojny
sprzymierzyli się z hitlerowcami w imię walki o niepodległą Chorwację i jej etniczne oraz
wyznaniowe oczyszczenie. Jasenovac uchodził za najokrutniejszy z około 40 dotąd
zidentyfikowanych i zbadanych miejsc masowej zagłady prowadzonych przez chorwackich
faszystów. Zbrodniarz ludobójca Dinko Szakić, który umarł w więzieniu, nigdy nie wyraził
skruchy. JuS po aresztowaniu stwierdził, Se jest dumny z tego, co zrobił, i gdyby zaszła taka
potrzeba, powtórzyłby to jeszcze raz. O obozie zagłady w Jasenovacu mawiał, Se była to
legalna instytucja działająca na podstawie prawa i Se przebywali tam jedynie wrogowie
państwa chorwackiego, którzy chcieli je zniszczyć. - Jeśli zabijaliśmy ludzi, robiliśmy to w
imieniu prawa - mówił.
Stary Zbrodniarz Asner Dobrze śyje
Milivoj Asner, nazistowski zbrodniarz chorwacki oskarSany o zbrodnie przeciw ludzkości,
został sfotografowany w Klagenfurcie podczas mistrzostw Euro 2008 około połowy czerwca
2008 roku. Zdjęcia pojawiły się w brytyjskiej prasie. JuS 95-letni Milivoj Asner był szefem
faszystowskiej policji we wschodniej Chorwacji podczas II wojny światowej. Jest
podejrzewany o udział w prześladowaniach Serbów, śydów i Romów. Faszysta Milivoj
Asner jest poszukiwany przez Inperpol, a na stronie tej organizacji opublikowano jego dane i
oskarSenia: zbrodnie wojenne i zbrodnie przeciwko ludzkości. Na dole
34
komunikat: "Jeśli masz jakiekolwiek informacje na jego temat, skontaktuj się z lokalną
policją". Wiadomo, Se Asner przebywa w Austrii, jednak, gdy w 2004 Chorwacja zaSądała
jego ekstradycji, Austriacy odmówili twierdząc, Se męSczyzna nie jest zdolny do udziału w
procesie ze względu na podeszły wiek i demencję - napisał "The Daily Telegraph". Zdjęcia
Milivoja Asnera opublikował 16 czerwca 2008 roku brytyjski "The Sun". Widać na nich, jak
Milivoj Asner wraz z Soną siedzi w pubie, w którym ubrani w barwy narodowe kibice
bawią się z okazji Euro 2008. - Policja nie zwracała na niego uwagi - napisał "The Sun".
Zdjęcia pokazują, Se Milivoj Asner jest w dobrej formie i mógłby stawić się na procesie -
powiedział "The Daily Telegraph" Efraim Zuroff z Centrum Szymona Wiesenthala. Dlaczego
Austria tak gorliwie ukrywa wojennego zbrodniarza i ludobójcę, tego nie wiadomo.
Odszkodowania dla Ofiar
Ponad 7 tysięcy Serbów bośniackich, którzy podczas II wojny światowej byli w
chorwackich obozach koncentracyjnych, wystąpiło z początkiem lutego 2008 roku do
Europejskiego Trybunału Praw Człowieka o odszkodowanie. Byli więźniowie uwolnieni po
upadku reSimu Pavelića domagają się odszkodowań wysokości 10-15 tysiecy euro od
Chorwacji. Podczas II wojny światowej na terenie NiezaleSnego Państwa Chorwackiego,
które było sprzymierzone z nazistowskimi Niemcami, istniało kilka duSych i kilkadziesiąt
mniejszych obozów koncentracyjnych dla Serbów, śydów, Romów i chorwackich
antyfaszystów.
Najbardziej znany bo największy jest obóz w Jasenovacu. Chorwaci twierdzą, Se
zostało tam zamordowanych 70-100 tysięcy osób, podczas gdy Serbowie szacują liczbę ofiar
tego obozu na 120 tysięcy osób, a wszystkich serbskich ofiar reSimu Pavelića na 700 tysięcy.
Stowarzyszenie byłych więźniów obozów koncentracyjnych w Chorwacji wystąpiło
wcześniej o odszkodowanie do rządu w Zagrzebiu, ale ten odrzucił wniosek, argumentując, Se
dzisiejsza Chorwacja nie jest prawnym spadkobiercą faszystowskiego państwa chorwackiego
z czasów II wojny światowej.
PUENTA
Jeśli się czegoś naleSy obawiać to jak pokazuje historia naleSy się obawiać wszelkich ruchów
o charakterze nacjonalistyczno-religijnym, które pod hasłami silnego państwa narodowego i
jedynie słusznej wiary mogą zechcieć zaaplikować nam takie horrory jakie miały miejsce w
Chorwacji w latach 1941-1945, a jak wiadomo powtórzyły się na wielką skalę w latach 1991-
1995 na terenach byłej Jugosławii. I nie jest to obawa chorobliwa, ale podyktowana zdrowym
instynktem samozachowawczym i wolą przeSycia.
Kto popiera nacjonalizm, w nacjonalizmie opiera się na religijności i potępianiu
innych wyznań czy narodowości tego trzeba się strzec i unikać, w polityce nigdy nie popierać,
aby móc normalnie Syć. Jak uczy historia popieranie ruchów narodowo-religijnych, które
łączą pojęcia narodu i ojczyzny z wyznawaniem jakiejś wiary religijnej są z gruntu
patologiczne i mają ukryte zbójeckie zamiary, które zaczną realizowac jak tylko zdobędą
władzę. Dawniej Włochy, Hiszpania, Niemcy, Chile czy Chorwacja, a dziś Iran, Afganistan
czy Sudan. Dziękujemy - nigdy więcej nie chcemy.
35
BIBLIOGRAFIA
· Karlheinz Deschner, I znowu zapiał kur. Krytyczna historia Kościoła,
Uraeus 1997
· John Cornwell, PapieS Hitlera, Da Capo 2000
· List pasterski z 28 kwietnia 1941, cytowany w: Karlheinz Deschner, I znowu zapiał
kur. Krytyczna historia Kościoła, Uraeus 1997, t. 2, s. 264
· Alois C. Hudal, Römische Tagebücher. Lebensbeichte eines alten Bischofs, Leopold
Stocker 1976, s. 21, cytowane w: Daniel J. Goldhagen, Niedokończony
rozrachunek, Wydawnictwo Sic! 2005, s. 185
· Viktor Novak, Magnum Crimen, Nova Knjiga 1986, s. 894
· Aarons and Loftus, Unholy Trinity: The Vatican, The Nazis, and the Swiss Bankers,
St Martins Press 1991, wznowienie 1998, s. 36, s. 78
· Edmond Paris, Genocide in Satellite Croatia: 1941-1945, American Institute for
Balkan Affairs 1961, s. 279
· Vladimir Dedijer, The Yugoslav Auschwitz and the Vatican, Prometheus Books 1992,
s. 416
· Ivo Banac, The National Question in Yugoslavia: Origins, History, Politics, Cornell
University Press 1988
· Srdja Trifkovic, Ustasa: Croatian separatism and European politics, 1929-1945, The
Lord Byron foundation for Balkan studies 1998
· Edmond Paris, Genocide in Satellite Croatia: 1941-1945, American Institute for
Balkan Affairs 1961
· Ladislaus Hory, Martin Broszat, Der kroatische Ustascha-Staat, 1941 – 1945, Dt.
Verl.-Anst. 1964
· Mark Aarons, John Loftus, Unholy Trinity: The Vatican, The Nazis, and the Swiss
Bankers, St Martins Press 1991, wznowienie 1998
· Vladimir Dedijer, The Yugoslav Auschwitz and the Vatican, Prometheus Books 1992
36
PapieS Jan XXIII próbował zmienić obojętność Watykanu wobec ludobójstwa
nazistów. Na próSno - wynika z nowych informacji. W 1944 roku arcybiskup Roncalli
wysłał do papieSa Piusa XII pilny telegram opisujący okrucieństwa w Auschwitz.
Wiadomość ta - będąca streszczeniem 30-stronicowego raportu dwóch uciekinierów z
obozu dostarczonego Roncalliemu przez Haima Barlasa - została wysłana w czerwcu
1944 roku.
Arcybiskup Roncalli oczekiwał reakcji Watykanu na przesłane informacje o masowych
mordach i był sfrustrowany milczeniem papieSa w tej sprawie. Dowody takiej
frustracji odkryto ostatnio w prywatnej korespondencji między Barlasem a Roncallim.
Arcybiskup pisał teS w 1943 r. do prezydenta Słowacji prosząc go, by połoSył kres
deportacjom śydów.
Kurialni urzędnicy utrzymywali dotąd, Se raport w sprawie Oświęcimia został
przekazany Watykanowi dopiero w październiku 1944 r. Okazało się ponownie, Se
Watykan nie ujawnił badaczom wszystkich materiałów dotyczących posiadanych w
archiwach informacji o sytuacji śydów w czasie wojny
37
PapieS Pius XII - stronnik Hitlera
38
Bogdan Motyl
Spis treści:
Eugenio Pacelli - Pius XII
współpracownicy Piusa XII
Polska
Zanim zagrzmiały armaty
Cel uświęca środki. Agresja na ZSRR
Miłosierdzie Piusa XII
Zbrodnia milczenia Piusa XII
OskarSony
Recydywa zbrodni milczenia
Nie wiedział...
W orędziu do narodu niemieckiego w 1948 roku, papieS Pius XII stwierdził, Se sprawcą wojny oraz
winnym zniszczenia niemieckich miast, jest "Manifest Komunistyczny". PapieSowi, pod którego
władzą była cała organizacja kościelna, nie brakowało tupetu, mówiąc w czasie wojny o pokoju,
podczas gdy Stolica Apostolska robiła doskonałe interesy z Niemcami, sprzedając im broń oraz
elementy uzbrojenia.
39
Pius XII wydał nawet specjalne orędzie do mieszkańców stolicy Anglii, aby nie mścili się na
Niemcach za naloty Luftwaffe oraz bombardowania pociskami V-1 i V-2. Jego obłuda przekraczała
wszelkie granice, bowiem niektóre części do rakiet V-2 były produkowane we Włoszech przez
naleSące do zakonu salezjanów wytwórnie broni "Rasetti".
Ponurym cieniem na pamięci ofiar hitlerowskiego terroru okresu II wojny światowej, kładzie się
postać papieSa Jana Pawła II, który uruchomił katolicką windę, wynoszącą do nieba Piusa XII.. A
przecieS on nie tylko milczał wobec zbrodni nazistów. Eugenio Pacelli walnie przyczynił się do
urzeczywistnienia ich planów podbojów..
Pojawił się na świecie brunatny krzykacz, który poszedł na podbój świata. Z tym szaleńcem,
chcącym odrodzenia starogermańskich kultów Wodana, Watykan zawarł sojusz, poświęcając pokój
świata..
Po wrześniu 1939 roku Namiestnik Chrystusa przeszedł do porządku dziennego nad komorami
gazowymi, krematoriami, obozami koncentracyjnymi i zbrodniami, jakich świat nigdy przedtem nie
widział. Ale "ojciec święty" akceptował to wszystko, gdyS przyświecał mu wySszy cel: zniszczenie
ZSRR.. A do tego jeszcze dochodziły nadzieje, Se podbite tereny tego ogromnego państwa, staną
się częścią katolickiego imperium, które wchłonie prawosławie.
miliony grobów, sierot i kalek oraz zniszczenie Polski - oto owoce polityki, której źródeł naleSy
szukać w roku 1922 we Włoszech, gdzie sprzyjano poczynaniom faszyzmu, oraz w roku 1933 w
Niemczech, w których "katolik" Hitler, doszedł do władzy.
JuS w roku 1933 niemiecki bp Hudal, w ksiąSce "Die Grundlagen des Nationalsozialismus"
(Podstawy narodowego socjalizmu) twierdzi, Se ideologia hitlerowska jest najzupełniej zgodna z
katolicyzmem.
Opublikowane przez stronę kościelną dokumenty mają być w zamyśle Watykanu dowodem, Se Pius
XII niesłusznie jest oskarSany o brak publicznego potępienia hitlerowskiego terroru i "neutralne"
stanowisko wobec wojny..
"KTO TU WEJDZIE, BĘDZIE NATYCHMIAST EKSKOMUNIKOWANY" - wyryto na rozkaz papieSa
Sykstusa V (1585-1590) nad drzwiami prowadzącymi do watykańskiego archiwum. Od wieków
niedostępne dla świeckich historyków i badaczy, strzeSe zazdrośnie swych ponurych tajemnic. Od 1
czerwca 1846 r. zabroniono doń wstępu nawet kardynałom, jeSeli nie mają specjalnego zezwolenia
papieSa.
Sztandarowa obrona Piusa XII i Kościoła, lawiruje między niedomówieniami, dwuznacznikami i
kłamstwem... Na przykład włoski kapelan, Piero Scavizzi, czterokrotnie na audiencji informował
papieSa o eksterminacji milionów śydów, natomiast "Akty i dokumenty Stolicy Apostolskiej" mówią
tylko o dwóch audiencjach.. [_1_]
W sierpniu 1942 r., greckokatolicki metropolita Lwowa, biskup Andrzej Szeptycki, alarmował
Watykan o bestialstwach hitlerowców dokonywanych na śydach ukraińskich. Sugerował papieSowi
aby zaprotestował u samego Himmlera. Jednocześnie lwowski biskup przekazał dowody współpracy
katolików z Sołnierzami SS w pogromach na Ukrainie. W dokumentach Stolicy Apostolskiej nie ma
śladu odpowiedzi..
Wiele polskich osobistości pisało do Watykanu o martyrologii narodu polskiego, lecz nie
odnotowano Sadnej reakcji Namiestnika Chrystusa lub kurii rzymskiej.
Kościół opublikował tylko te materiały, które słuSą poparciu głoszonych teorii, i z góry
zaplanowanej linii obrony "niemieckiego" papieSa. Incydentalne przypadki ratowania kilkuset ludzi,
nie mogą być odzwierciedleniem pozytywnej postawy Stolicy Apostolskiej wobec okrucieństw
wojny, tym bardziej, Se przypadki ukrywania w Watykanie oraz klasztorach hitlerowskich
zbrodniarzy, naleSy liczyć w tysiącach.
PapieS przyjął na prywatnej audiencji dowódcę SS i policji we Włoszech, gen. SS Karla Wolffa.
Następnie przesłał hitlerowskiemu dygnitarzowi w prezencie złote pióro. Ale treść rozmów nie
dotyczyła bynajmniej sprawy ulSenia doli masakrowanej ludności...
Watykan przeszmuglował do róSnych krajów prawdopodobnie więcej zbrodniarzy hitlerowskich,
zaopatrując ich w fałszywe dokumenty, niS uratował niewinnych ludzi z ich rąk. Tam, gdzie udało
40
się wyrwać kogoś z łap gestapo, w grę wchodziło złoto, kosztowności i pieniądze. Czy Stolica
Apostolska byłaby skłonna bezinteresownie wykupić kogokolwiek, w to naleSy wątpić. Dlaczego np.
Watykan sprzeciwiał się emigracji Sydowskich dzieci do Palestyny, wiedząc doskonale, Se dalszy
pobyt w Europie, oznacza dla nich śmierć w komorach gazowych?
JuS w kilka dni po podpisaniu konkordatu (20 lipca 1933 r.) z hitlerowskimi Niemcami, do obozu
koncentracyjnego w Dachau przybył pierwszy transport 1493 księSy katolickich. Kuria rzymska ani
się zająknęła w ich obronie.
Brak ze strony Watykanu reakcji na "kryształową noc" z 1938 r., (hitlerowcy palili i demolowali
synagogi oraz Sydowskie sklepy), wskazuje, Se Pius XII nie miał zamiaru protestować, bowiem siłą
rzeczy zmobilizowałby przeciwko Niemcom hitlerowskim katolików całego świata. A tego akurat nie
chciał.
W sierpniu 1941 r. rząd Vichy poinformował Stolicę Apostolską o zamiarze podjęcia środków
antysemickich, uchwalając (3/X/1941) tzw. "Status śydów". Z Watykanu nadeszła akceptująca
odpowiedź od podsekretarza stanu, Giovavanniego Battisty Montiniego i Domenico Tardiniego,
sekretarza kongregacji do Spraw Kościelnych Nadzwyczajnych. WyraSono nadzieję, Se będą one
"stosowane sprawiedliwie i z miłosierdziem" oraz nie ograniczą prerogatyw Kościoła.
W roku 1941 i 1943 Pius XII przyjął na audiencji faszystowskiego przywódcę chorwackiego, Ante
Pavelica, chociaS wiedział o okrucieństwach i masakrach reSimu ustaszowców na prawosławnych
Serbach, śydach i Cyganach.
Francuski kardynał, Tisserant, przesłał 11 czerwca 1940 r., list do członka Świętego Kolegium,
swojego rodaka, kardynała Suharda, w którym napisał między innymi: "Obawiam się, Seby jutro
historia nie zarzuciła Stolicy Apostolskiej, Se prowadziła wygodną politykę, korzystną wyłącznie dla
siebie i bardzo niewiele uczyniła poza tym. I to jest niezmiernie smutne, zwłaszcza jeśli się Syło w
czasach Piusa XII." [_2_]
Eugenio Pacelli - Pius XII
Urodził się 2 marca 1876 roku w Rzymie. Zanim został papieSem, miał za sobą wieloletni pobyt
jako nuncjusz papieski w Bawarii. W roku 1920 objął nuncjaturę przy rządzie niemieckim w Berlinie
i pełnił tę funkcję do roku 1930. W 1929 r. z rąk papieSa Piusa XI (1922-1939) otrzymał
kardynalską purpurę. W następnym roku został mianowany sekretarzem stanu Stolicy Apostolskiej,
co dawało mu najwaSniejszą - po papieSu - pozycję w Watykanie.
3 stycznia 1937 r. niemiecki episkopat, sterowany z Rzymu przez ówczesnego sekretarza stanu,
kard. Pacelli'ego, ogłosił list pasterski, w którym czytamy: "Führer i kanclerz Reichu, Adolf Hitler,
przewidział zawczasu falę ateistycznego bolszewizmu i skoncentrował myśli swoje i siły celem
obrony niemieckiego narodu i całego zachodniego świata przed tym straszliwym
niebezpieczeństwem."
30 kwietnia 1937 r. kard. Pacelli napisał w liście do ambasadora Niemiec, von Bergena, Se Watykan
"zdaje sobie sprawę z tego, jak wielkie znaczenie posiada utworzenie politycznego frontu
obronnego przeciwko niebezpieczeństwu bolszewizmu." Pacelli zapewniał niemieckiego dyplomatę,
Se Kościół walczy z komunizmem innym środkami. Ale - jak stwierdził - Stolica Apostolska aprobuje
róSne "środki nadzwyczajne" w walce z "niebezpieczeństwem Europy."
Przemawiając jako papieski legat 28 maja 1938 r. w Budapeszcie na kongresie eucharystycznym,
Pacelli nie wspomniał jednym słowem o tragedii katolickiej Austrii, którą zaanektował Hitler.
Nawoływał z mównicy, aby cały świat zjednoczył się w walce przeciwko "wspólnemu wrogowi" ze
Wschodu.
wyborowi Pacelli'ego na papieSa towarzyszyły osobliwe okoliczności. Na dzień przed konklawe
niemiecki ambasador przy Stolicy Apostolskiej, Diego von Bergen, uczestnicząc w audiencji u
Kolegium Kardynalskiego 16 lutego 1939r., jednoznacznie dał do zrozumienia, Se niemiecki rząd
przywiązuje ogromną wagę do osoby przyszłego papieSa, sobie przychylnego. Po wyborze na
Stolicę Apostolską, Pacellii zastrzegł sobie wyłączność w sprawach niemieckich, w polityce
zagranicznej. Na stanowisko sekretarza stanu mianował kardynała Maglione, a po jego śmierci,
osobiście kierował polityką zagraniczną Watykanu, nie mianując nowego sekretarza stanu. Pius XII
zmarł w roku 1958.
41
Współpracownicy Piusa XII
NajbliSsze otoczenie papieSa Piusa XII to sami Niemcy. Na czele zarządu domowego papieSa nie
stała jakaś wybitna osobowość, lecz zakonnica, Niemka, siostra Pasqualina Lehnert. Oboje znali się
juS długo, gdyS Lehnert opiekowała się Pacellim w sanatorium w Einsendeln, w którym przez wiele
lat leczył płuca. Bez jej zgody, nikt nie dostał się przed oblicze papieSa. Bardzo dbała o reputację
swojego pana. Doskonale orientowała się w jego zamiarach, które niekoniecznie musiały
przemawiać na jego korzyść, inaczej w piętnaście minut po śmierci Pacelli'ego, z całą starannością
nie paliłaby jego osobistych notatek, mogących wiele wyjaśnić
Zaufanymi doradcami Piusa XII było trzech niemieckich jezuitów. Najbardziej wpływowym był
ojciec Robert Leiber, profesor historii papieskiego uniwersytetu Gregoriana. Wtajemniczeni zwali go
"mózgiem" Kościoła katolickiego. Leiber, prywatny sekretarz papieSa, był jednocześnie jego
doradcą w sprawach politycznych dotyczących Europy Środkowej i Wschodniej.
Drugi zaufany to ojciec Augustin Bea, papieski spowiednik. Był profesorem egzegetyki Starego
Testamentu i rektorem papieskiego Instytutu Biblijnego. Jego wpływ na papieSa z racji bycia
spowiednikiem nie wymaga komentarza. [_3_]
Trzecim filarem Pacelliego był jego prywatny bibliotekarz, ojciec Heindrich. Ta jezuicka "trójca" była
tak tajemnicza i skryta, Se niełatwo moSna było znaleźć nawet ich zdjęcia.
W Kongregacji św. Officjum czyli inkwizycji papieskiej dominowali niemieccy jezuici: Franz Huert,
Joseph Krensen, Sebastian Tropp, Wilhelm Hendrich i Rudolf Moos. W Kongregacji Seminariów i
Uniwersytetów działał Tharcisius Faffrath pochodzący z Westfalii; w Kongregacji Obrzędów ojciec
Maksymilian Brandys z Pszczyny, a w Kongregacji Sakramentów - ojciec Adolf Ledwolorz z Opola.
Jednym z naczelnych dyrektorów radia watykańskiego był niemiecki jezuita, o. Emil Schmidt, który
w czasie wojny brał udział jako Sołnierz w agresji hitlerowskiej na ZSRR, i dosłuSył się nawet
śelaznego KrzySa.
Na czele watykańskiego Ośrodka Informacyjnego stał równieS Niemiec, ksiądz Elizeusz Wuller, a
Ufficio Documentazioni Vaticane kierował prałat Bruno Wustenberg z Kolonii. KsięSa-hitlerowcy
zajmowali kierownicze stanowiska w Kongregacji Krzewienia Wiary, Papieskiej Komisji Pomocy, a
nawet w watykańskim obserwatorium astronomicznym.
Piusowi XII bez reszty wysługiwał się kardynał Stefan Wyszyński. I dlatego tuS przed
pierwszymi po wojnie wyborami do sejmu, orędzie episkopatu Polski, utrzymane w
duchu oczekiwań Watykanu, wystosowane 10 września 1946 r. z Jasnej Góry do
wiernych, kończyło się słowami: "A jeśliby kto nie był posłuszny słowu naszemu w tym
liście, tego sobie zaznaczcie".
Darujmy sobie propagandowe banały, jakoby kard. Wyszyński był
prześladowany "za wiarę" przez komunistyczne władze Polski. Był
represjonowany za działalność polityczną, niezgodną z ówczesną racją
stanu. On po prostu realizował politykę Watykanu, a władza ludowa,
politykę Moskwy. Jest natomiast bezspornym faktem, Se Kościół
katolicki w Polsce cieszył się w tamtych czasach największą swobodą
działania spośród wszystkich krajów będących pod wpływami ZSRR.
Stosunkowo łagodną ocenę polskiego hierarchy zawarł szwedzki
"Aftonbladet" w maju 1966 r.: "..Kościół polski w szeregu kwestii
społecznych charakteru niepolitycznego, jak np. w sprawach
modernizacji rolnictwa czy teS ustawodawstwa o przerywaniu ciąSy,
rzucał kłody pod nogi postępowi... JeSeli kardynał Wyszyński tu i ówdzie
na Zachodzie przedstawiany jest jako bojownik o wolność i jako rzecznik
demokracji - nie da się pogodzić z reakcyjnym nastawieniem cechującym
Kościół polski wobec szeregu zagadnień. W krajach o demokratycznym
parlamencie tego rodzaju wpływy kościelne nie mogłyby absolutnie być
tolerowane."
42
Nie odpowiada równieS prawdzie teza lansowana przez Kościół, jakoby
episkopatowi chodziło tylko i wyłącznie o sprawy religii. W tamtym
okresie Kościół był jeszcze właścicielem znacznych obszarów ziemi i jego
przysłowiowy sojusz między "plebanem a dworem" był istotnym
czynnikiem napędzającym operatywność kleru w walce z nowym
systemem.
Kiedy ambasador francuski przy Stolicy Apostolskiej, F. Charles Roux prosił papieSa, aby publicznie
potępił zbrodnie hitlerowskie, Pius XII niezmiennie odpowiadał: "To niepotrzebne, zbędne,
niewłaściwe." Natomiast gdy pokazywał papieSowi wycinki prasowe na temat okrucieństw
niemieckich, papieS bezczelnie poradził mu, aby przestał czytać gazety.
Minister spraw zagranicznych, Józef Beck pisał o przedwojennej inicjatywie papieskiego nuncjusza
w Polsce: "Za namową monsignore Orsenigo, nuncjusza w Berlinie, papieS przesłał mi za
pośrednictwem monsignore Cortesi poufne pismo, w którym radził, aby Polska zaofiarowała
korzystne warunki mniejszości niemieckiej w Polsce.." Natomiast wiceminister Szembek, twierdził,
Se nuncjusz Cortesi otrzymał od Piusa XII polecenie nakłonienia Polski do oddania Gdańska,
Niemcom. Niestety, dopiero po wrześniowej tragedii unaoczniły się Beckowi skutki polityki
Watykanu wobec Polski: "Uświadomiłem sobie zbyt późno, Se w polityce zagranicznej
realizowaliśmy cele Kościoła katolickiego. NaleSało prowadzić politykę przyjaźni z Rosją Radziecką i
w Sadnym wypadku nie popierać Hitlera.." Polska
W roku 1927 abp Teodorowicz zachwycając się przywódcą faszystowskich Włoch, pisał: "Jest to
człowiek opatrznościowy nie tylko dla swej ojczyzny, ale i dla obecnego powojennego świata... Jego
szlachetną i czystą ambicją jest naród swój wielkim uczynić, mówiąc słowami poety, chciałby on
nim cały świat zadziwić."
W 1936 roku, "Przegląd Powszechny" piórem jezuity Pawelskiego, zauwaSa: "Jest u nas wiele
sympatii dla faszyzmu z powodu imponującej dynamiki narodu włoskiego w okresie rządów
Mussoliniego." W październikowym "Przeglądzie..." z roku 1936: "Niemcy w złamaniu bolszewizmu
odegrać mogą wielką rolę, - pisał jezuita Rostworowski - Se do tej roli wyraźnie się gotują, to zdaje
się wątpliwości nie ulegać." "Namiętne manifesty kanclerza Hitlera, - zachwycał się jezuita
Kosibowicz - płomienne występy jego podkomendnych, Goebbelsa czy Rosenberga, wspólny chór
niemieckiej prasy, tworzą w świecie przekonanie, iS krystalizacyjna oś antykomunistycznego frontu
biegnie dziś przede wszystkim przez Berlin". TenSe "Przegląd Powszechny" w grudniowym numerze
pieje ku chwale faszyzmu: "W istocie rzeczy tak zwany faszyzm jest tym zabiegiem leczniczym,
który narody, wiedzione instynktem samozachowawczym, zastosują przeciwko zarazie
komunizmu."
Ks. prof. Pastuszka, członek Opus Dei, jeszcze w roku 1939 nie dostrzegał chyba nadchodzącej
tragedii Europy. W "Ateneum Kapłańskim" [_4_] Pastuszka apoteozuje hitlerowski faszyzm:
"Dzisiejsza III Rzesza reprezentuje nie tylko określony ustrój polityczny. Ona podjęła tytaniczną
próbę realizacji wielkich idei, które mają przynieść odrodzenie ludzkości. Przeciwstawiając się
międzynarodowemu komunizmowi, umocniły swą pozycję polityczną. Zajmując postawę
antykomunistyczną, narodowy socjalizm niemiecki przyczynił się do powstrzymania
niebezpieczeństwa bolszewizmu dla Europy. Pod tym względem zasłuSył się całej ludzkości."
Istotnie, "narodowy socjalizm niemiecki" zasłuSył się ludzkości..
Pius XII był poinformowany przez Hitlera o terminie napaści na Polskę. Co prawda ostatecznym
celem ekspansji niemieckiej był ZSRR, ale wpierw naleSało powalić Polskę. Kler nie zajął
jednoznacznej postawy wobec zaistniałej sytuacji we wrześniu 1939r. Skala zachowań rzymskiego
duchowieństwa wahała się między udziałem w walce z okupantem, aS do jawnego wysługiwania się
hitlerowcom, nie wyłączając zdrady. Pozytywnych zachowań moSna się dopatrzyć w większości u
kleru niSszego szczebla.
Jeszcze bohaterska Warszawa broniła się, a juS 13 września 1939 r., biskup śląski, Stanisław
Adamski, wydaje do swoich parafian odezwę w języku niemieckim: "Mili chrześcijanie!
Współpracujcie uczciwie z władzami niemieckimi. Dopilnujcie jak dobrzy chrześcijanie i obywatele
wszystkich ustaw i rozporządzeń niemieckich władz wojskowych i cywilnych. Zajmijcie się spokojnie
waszą pracą domową. Ufajcie bezwzględnie organom mianowanym w waszej gminie przez władze
43
niemieckie." Aby Niemcy docenili jego gorliwość, Adamski znosi liturgię, kazania oraz śpiewy w
języku polskim, i nawołuje do podpisywania volkslisty.
Podobną postawę przyjął biskup ordynariusz kielecki, Czesław Kaczmarek. "Wzywam was, -
nawoływał wiernych - abyście okazali się posłuszni względem władz administracyjnych we
wszystkim, co się nie sprzeciwia sumieniu katolickiemu." W liście z maja 1940 r. ostrzegał: "W
społeczeństwie musi być ład i porządek. Nie wolno nam nakłaniać ucha na podszepty podejrzanych
ludzi, gdyby usiłowali wciągnąć społeczeństwo nasze, zwłaszcza młodzieS, do nieobliczalnej
konspiracyjnej akcji." Niedługo po ogłoszeniu tych "patriotycznych" listów, biskupi Kaczmarek,
Lorek i Kubina, złoSyli wizytę na Wawelu, Hansowi Frankowi. Za swoje "zasługi" dla hitlerowców,
Kaczmarek był sądzony po wojnie i skazany na kilkuletnią karę więzienia. W roku 1953 zeznał
przed Sądem wojskowym: "..moje listy pasterskie, te z końca 1939 r., i następne (..) wzywały do
pracy fizycznej, do uległości względem zarządzeń władz okupacyjnych. Wskazania te niewątpliwie
pomagały Niemcom." Z jego dalszych wyjaśnień wynika, Se postępował zgodnie z zaleceniami
Stolicy Apostolskiej.
Sandomierski biskup, Jan Lorek nie tylko nawoływał do posłuszeństwa wobec okupanta, ale
apelował do wiernych, aby zgłaszali się na roboty do Rzeszy.
Siedlecki hierarcha, bp Sokołowski zawieszał w czynnościach kapłańskich tych księSy, którzy w jego
ocenie mało z siebie dawali w słuSbie okupantowi.
Ksiądz Kruszyński, administrator diecezji lubelskiej, ogłosił w "Nowym Głosie Lubelskim" (28 lutego
1943) tekst, wzywając do walki ze Związkiem Radzieckim. Dla niego motywacją było "stanowisko
Stolicy Apostolskiej" oraz encyklika Piusa XI "O walce przeciwko komunizmowi".
Jak instrumentalnie traktował papieS Pius XII posłannictwo Kościoła świadczy o tym wypowiedź
Hitlera do najbliSszych współpracowników z października 1940r.: "Polakom nie będzie wolno
podnieść się na wySszy poziom, poniewaS staliby się natychmiast komunistami. Dlatego jest rzeczą
zupełnie właściwą, aSeby Polska zachowała swój katolicyzm. KsięSa powinni trzymać Polaków w
głupocie i ciemnocie, co zupełnie odpowiada naszym interesom". Przyszłość pokazała, Se Hitler nie
mylił się..
30 września 1939 Pius XII przyjął na audiencji przedstawicieli polonii włoskiej, proszących chociaS o
moralne wsparcie Polski. PapieS odpowiedział im w języku niemieckim: "Nie mówię wam, Sebyście
osuszyli łzy. Polska nie chce umierać. I tak jak kwiaty waszej ziemi, które oczekują pod grubą
warstwą śniegu delikatnego powiewu wiosennego, tak samo wy powinniście czekać godziny
niebieskiego pocieszenia." AS tyle miał do powiedzenia polskiej delegacji Pius XII.
TuS przed marszem na Wschód, generał jezuitów, Ledóchowski Włodzimierz, hrabia (1866-1942)
[_5_] prowadził rozmowy o współpracy zakonu jezuitów z hitlerowskim wywiadem, które słuSyły
przygotowaniom do wojny przeciwko ZSRR. O tym "czarnym papieSu" pisał wysoki oficer gestapo,
Wilhelm Hoettl (Walter Hagen): "JuS w roku 1940 grupa uczestników niemieckiego wywiadu
podjęła pierwszą próbę, mającą na celu skłonienie Watykanu do pośrednictwa pomiędzy Niemcami
a mocarstwami zachodnimi.. Pełnym zrozumienia rzecznikiem tych planów był generał zakonu
jezuitów, hrabia Włodzimierz Halka von Ledóchowski."
Prymas Polski, kardynał August Hlond (1881-1948) był jednym z pierwszych, którzy
uciekli z kraju po napaści Hitlera [_6_] 14 września 1939 przekroczył granicę polskorumuńską,
a następnie po trzech dniach wyjechał do Rzymu. Jego dezercję
usprawiedliwia się rzekomym zamiarem przedstawienia Piusowi XII tragedii ludności
polskiej. PapieS nie był jednak zadowolony z wyjazdu Hlonda. Ppłk Marian Romejko,
polski attache wojskowy przy Kwirynale, nie kryjąc zdziwienia zachowaniem Hlonda,
pisał w swoich wspomnieniach:. "Zazwyczaj, w najgorszych nawet sytuacjach
wojennych, duszpasterze i lekarze pozostawali przy chorych na duchu i ciele..." W
czerwcu 1940 r. przybył do Lourdes. W lutym roku 1944 aresztowany przez gestapo
został wywieziony do ParySa. Hitlerowcy proponowali mu współpracę, którą rzekomo
odrzucił. Ale w ParySu zachowanie Hlonda było odbierane dwuznacznie. Prasa francuska
ujawniła fakty świadczące o jego kontaktach z gestapo. [_7_] Miał otrzymywać spore
subwencje za pośrednictwem księdza Filipiaka, wypłacane przez gruppenführera SS,
Fischera.
Jego przywiązanie do Watykanu oraz Niemców są niekwestionowane. Dowodem tego
moSe być pewien epizod. OtóS jesienią roku 1927 Hlond przyjechał do Rzymu po
44
kardynalski kapelusz, który miał otrzymać za wierną słuSbę Watykanowi, kosztem
interesów Polski. W czasie śniadania, które na jego cześć wydał prałat Janasik, rektor
polskiego Kościoła w Rzymie, prymas Hlond opowiadał wesołe historyjki ze swojej
przeszłości. W pewnym momencie jego kapelan, ksiądz Modzelewski spytał: "Eminencjo,
kiedy to było: czy jak Eminencja był Niemcem, czy juS Polakiem?" Prymas nie speszony
pytaniem, odpowiedział z uśmiechem: "JuS wtedy byłem Polakiem." Adwokat Roty
Rzymskiej Józef Szelchauz wspominał: "JeSeli chodzi o teren Rzymu, to Włosi uwaSali
Hlonda za Włocha, Niemcy i Austriacy uwaSali go za Niemca, a w Polsce niektórzy
uwaSali go za Polaka. De facto był on czystej krwi watykańczykiem i słuSył tylko
Watykanowi."
JuS po napaści na Polskę, wySsza hierarchia Kościoła katolickiego stała się obiektem ataków i
krytyki ze strony m.in. polonii amerykańskiej. Hlond w jednym z pism "okolicznościowych" z 21
listopada 1939r., odpierał "oskarSenia ukute za oceanem", jakoby Kościół katolicki zawinił
wrześniową tragedię ojczyzny. Kard. Augustowi Hlondowi rzucano w twarz oskarSenia o hołdowanie
hitleryzmowi oraz kolaborację z okupantem. Ale bodaj najpowaSniejszym, był zarzut, Se hojne dary
chicagowskich Polaków w postaci złota, pieniędzy i kosztowności złoSone na ręce Kościoła tuS przed
wybuchem wojny, zostały "przeszachrowane" do Niemiec. Hlond zapewniał, Se wszystkie dary
osobiście przekazał do warszawskiej centrali Funduszu Obrony Narodowej..
Poparcie Piusa XII dla hitlerowskiej napaści na Polskę znalazło swój wyraz w encyklice z 20
października 1939 r. PapieS uznał, ją za "walkę interesów o sprawiedliwy podział bogactw, którymi
Bóg obdarzył ludzkość."
Kiedy Watykan konstruował plany zawarcia pokoju między Niemcami i Anglikami, pełnomocnik
Piusa XII, jezuita o. Leiber przygotował dokument, w którym zawarto warunki porozumienia. Punkt
piąty przewidywał: "Nie wchodzi równieS w rachubę zmiana granic zachodnich Niemiec, natomiast
granica niemiecko-polska musi w zasadzie odpowiadać niemieckiej granicy wschodniej z roku
1914.." Zgodnie z punktem widzenia Watykanu, mającego na uwadze interes III Rzeszy, naleSało
wrócić do granic, w których Poznań i Toruń naleSą do Niemiec.
Ujawnione dokumenty i relacje świadków wskazują, Se Watykan nie moSe uchylić się od udziału w
przygotowaniu i wybuchu najtragiczniejszej wojny w dziejach ludzkości. Unicestwienie ZSRR leSało
we wspólnym interesie Watykanu, Zachodu oraz Hitlera. Fakt, Se Stolica Apostolska poparła
nazistowskie Niemcy i wojenne plany führera, przemilcza się, bowiem "świętość" i "moralność"
Namiestników Chrystusa (zwłaszcza teraz, pod rządami papieSa-Polaka), poniosłyby jeszcze
większy uszczerbek.
Pomiędzy komunizmem a ówczesnym porządkiem świata, szczególnie chrześcijaństwem, rozgorzała
walka o ideologię. W końcu jedna lub druga strona musiały uczynić pierwszy krok w celu
pozyskania własnych sfer wpływów. Zachód z papiestwem panicznie bali się ekspansji bolszewizmu,
a ZSRR miał szczery zamiar przenieść "swój" system na inne państwa. W międzyczasie na scenie
politycznej pojawił się Adolf Hitler, w którym Watykan pokładał wielkie nadzieje...
Po dojściu Hitlera do władzy, Watykan był pierwszym, który zawarł międzynarodową umowę z
Niemcami, podpisując 20 lipca 1933 r., konkordat. [_8_] Katolicki historyk d'Arcon krótko
scharakteryzował to wydarzenie: "Watykan był pierwszym państwem, które przez zawarcie układu
z Hitlerem legalizowało jego podpis." Natomiast o znaczeniu konkordatu dla Hitlera pisał niemiecki
abp Groeber: "Konkordat był ze stanowiska polityki zagranicznej i wewnętrznej pierwszym
powaSnym układem międzynarodowym zawartym z nową Rzeszą, co zostało uznane za moralny
sukces partii hitlerowskiej."
28 marca 1933 zebrani w Fuldzie u grobu św. Bonifacego biskupi niemieccy, apelowali do wiernych,
aby okazali "szacunek, posłuszeństwo i wierność prawnie ustanowionej władzy." [_9_] Tego
samego dnia Hitler oświadczył, Se papiestwo to "niezachwiany fundament moralności. Dlatego
obowiązkiem naszym jest utrzymywanie i rozwijanie przyjaznych stosunków ze Stolicą Apostolską."
Artykuł 16 konkordatu zawierał treść przysięgi na
wierność III Rzeszy, którą mieli składać niemieccy
biskupi. Natomiast art. 30 nakładał na duchownych
45
obowiązek odprawiania po niedzielnych mszach modłów
za pomyślność Niemiec hitlerowskich.
19 listopada 1937 r. lord Halifax w rozmowie z Hitlerem zapewnił go, Se brytyjski rząd docenia jego
wysiłki w celu zniszczenia rodzącego się ruchu robotniczego w Niemczech.
Istniała tajna zmowa między Hitlerem a Piusem XII odnośnie niemieckiej agresji na
ZSRR. Rola papieSa w tym porozumieniu polegała "tylko" na milczeniu wobec napaści,
jak i nie wzywaniu katolików do oporu, a wręcz przeciwnie: mobilizowaniu ich do
antyradzieckiej krucjaty!
Przypisy
[_1_]W lutym 1942 r., krakowski abp Adam Sapieha pisze list do Piusa XII, w którym informuje go
o obozach koncentracyjnych i potwornościach jakie mają tam miejsce. Dziwne, Se Sapieha słowem
nie wspomina o tragedii śydów. Watykan do tej pory nie ujawnił chociaS jednego listu abpa
Sapiehy, w którym jest mowa o losie ludności Sydowskiej. Zdumienie jest tym większe, iS ten
hierarcha kościelny ma nieposzlakowaną opinię, i brak z jego strony informacji na ten temat jest
zaskakujący, tym bardziej, Se Oświęcim leSał na terenie jego diecezji.
[_2_] Nie moSna wykluczyć, Se hitlerowcy dysponowali jakimiś dokumentami kompromitującymi
Piusa XII, na przykład w sferze bankowości Watykanu. Stąd teS jego milczenie w czasie wojny.
_3_]W dawnych czasach jezuici zawdzięczali własną potęgę i wpływy m.in. dzięki usadowieniu
swoich członków w roli spowiedników niemal wszystkich monarchów katolickich.
[_4_]W latach 1933-39 redaktorem naczelnym był ks. dr Stefan Wyszyński, przyszły "prymas
tysiąclecia".
[_5_]Ksiądz, jezuita. Redaktor naczelny "Przeglądu Powszechnego" w latach 1897-1898
wychodzącego w Krakowie. Od 1915 roku generał zakonu jezuitów. Nie mylić z
generałem jezuitów, hrabią Mieczysławem Halka von Ledóchowski (1822-
1902)(CZARNYM PAPIEZEM ZWIANYM ZE SLASKIEM). Kardynał, abp gnieźnieński i
poznański. Początkowo współpracował z rządem pruskim, wiernie mu słuSąc. Ograniczał
aktywność polskiego duchowieństwa w zaborze pruskim w propagowaniu haseł
narodowych. Wprowadził zakaz śpiewania hymnu "BoSe coś Polskę" w kościołach swojej
diecezji. Nie słuSył Polsce, ale Kościołowi. W okresie Kulturkampfu został uwięziony
przez władze pruskie, za występowanie w obronie praw Kościoła, a nie Polaków. Za jego
rzekome zasługi dla narodu w latach osiemdziesiątych XX stulecia odsłonięto uroczyście
jego pomnik w Ostrowie Wlkp., nieopodal tamtejszego więzienia, w którym przebywał.
_6_]Hlond namawiał do wyjazdu abpa Adama Sapiehę, lecz ten nie przystał na jego propozycję.
[_7_]Przypomnę w tym miejscu pewien epizod z Sycia "prymasa tysiąclecia". Nie wiadomo, czemu
lub komu Wyszyński zawdzięczał wyjście na wolność zaledwie po kilku godzinach przesłuchania,
mimo, iS słuSby bezpieczeństwa III Rzeszy poszukiwały go listami gończymi przez dwa lata?!
[_8_]Konkordat zawarto za papieSa Piusa XI. Ze strony Niemiec podpisał go wicekanclerz Franz von
Pappen, a Watykanu, kard. Eugenio Pacelli.
_9_] Hitler został kanclerzem Niemiec w styczniu 1933r.
46
Zanim zagrzmiały armaty
Watykan na kilka lat przed wybuchem wojny rozpętał antyradziecką kampanię w krajach
katolickich. Przemawiając 14 kwietnia 1939r. na międzynarodowym Kongresie Kobiet
Katolickich, Pius XII wzywał katolików do "współdziałania w walce z komunizmem".
PapieSowi tak dalece zaleSało na pozyskaniu kaSdego do antybolszewickiej krucjaty, Se 5
lipca 1939 roku "pogodził" się nawet z faszystowską Action Francaise, znosząc z niej
interdykt nałoSony przez Piusa XI. Francuska organizacja faszystowska została potępiona
w roku 1926 za sprzeciwianie się planom sojuszu francusko-niemieckiego w celu
stworzenia frontu przeciwko ZSRR. RóSnica poglądów między Action Francaise, a Stolicą
Apostolską sprowadzała się do tego, Se Francuzi popierali co prawda wyprawę przeciwko
ZSRR, ale sprzeciwiali się sojuszowi z Niemcami.
W roku 1933 kardynał Faulhaber nawoływał w imieniu katolików: "Dziś führer Sąda
podporządkowania się jednostki interesom ogólnym. Deklarujemy się jako zwolennicy tej
doktryny i radujemy się z tej przemiany umysłów."
27 marca 1938 r. biskupi austriaccy wydali deklarację, podpisaną przez kardynała
Innitzera i salzburskiego abpa Waitza, w której podkreślono "wielkie osiągnięcia" Adolfa
Hitlera. W imieniu episkopatu austriackiego Innitzer oświadczył, Se po deklaracjach
powinna rozpocząć się "przyjazna współpraca" Kościoła z hitlerowskim zaborcą. Biskupi
wzywając Austriaków, aby uznali zabór ojczyzny, jednocześnie wychwalali faszystowskich
przywódców Niemiec, za "odwrócenie niebezpieczeństwa komunizmu". TuS po powrocie z
Rzymu, kardynał Innitzer wydał polecenie, aby na budynkach kościelnych wywieszono
flagi hitlerowskie, a przemówienie führera uatrakcyjniło bicie dzwonów. 9 kwietnia 1938
r., Hitler przyjął na audiencji głowę Kościoła austriackiego. Nazajutrz, przybywszy do
lokalu plebiscytowego, kardynał powitał zgromadzonych hitlerowskim pozdrowieniem.
Zachowanie się Innitzera bez wątpienia było wyrazem poparcia Watykanu dla Anschlussu.
Niemiecki ambasador w Londynie, von Dirksen, w raporcie z 10 lipca 1938r., donosił
Berlinowi, Se "pierwszym i najwaSniejszym punktem" polityki rządu Chamberlaina jest
doprowadzenie do porozumienia z państwami faszystowskimi. Stosunek Anglii do ZSRR
scharakteryzował 16 grudnia 1938 r. polski ambasador w Londynie, informując szefa
MSW, Se: "Stanowisko Chamberlaina wobec Sowietów jest w dalszym ciągu nacechowane
chłodem". (...) Prawdą jest takSe, Se premier (Chamberlain - B.M.) oficjalnie unika
szczególnie występowania przeciw wschodnim aspiracjom Niemiec."
Avro Manhattan twierdzi, Se Watykan wiosną 1939 był poinformowany o wojennych
planach Hitlera wobec Polski. Stolica Apostolska poświęciła katolicką Polskę, geograficznie
będącą naturalną przeszkodą w marszu ku ZSRR. Manhattan opierając się na archiwach
norymberskiego Międzyalianckiego Trybunału, sądzącego Goeringa i innych zbrodniarzy,
przytacza następujący fragment zeznań:
"24 kwietnia 39r., kurier specjalny przywiózł papieSowi list od jego berlińskiego
reprezentanta.. PapieS zamknął się w swoim gabinecie i przez dwa dni rozmyślał nad
odpowiedzią, którą ostatecznie napisał własnoręcznie, i nikt nie wiedział, co ona zawiera.
List poszedł do Berlina. Hitler natychmiast zawiadomiony został o jego treści. Nastał
potem okres gorączkowej działalności Watykanu.. RóSni ambasadorzy - niemiecki, włoski,
francuski, polski zgłaszali się do papieSa z niezwykłą częstotliwością..
Dziś, z odległości wielu lat, moSna zdać sobie sprawę, co się działo w tym fatalnym
okresie. PapieS poinformowany został o planach wojennych Hitlera i zamierzonej inwazji
Polski. (..) Głównym i ostatecznym celem była inwazja na ZSRR. Aby tego dokonać, Hitler
47
musiał okupować Polskę, sama Czechosłowacja nie wystarczała. (..) PapieS miał uSyć
całego swego wpływu, by przekonać Polaków, Se trzeba ułoSyć się z Hitlerem. Jeśli Polacy
odmówią, Hitler najedzie Polskę.
rosił on papieSa, primo, by nie potępiał inwazji, i secundo, by nie wzywał Polaków do
oporu, a przyłączenia się do pochodu krzySowego przeciwko Związkowi Radzieckiemu.
(..)
PapieS stanął przed olbrzymim dylematem: nareszcie otwierały się moSliwości, o które
Watykan starał się od pierwszej wojny światowej. Bolszewizm i jego symbol, Rosja
Radziecka, mogą być zupełnie zniszczone.. Dalej - inny dawny sen Watykanu mógłby się
ziścić - wchłonięcie Kościoła prawosławnego przez katolicki."
Z polecenia Watykanu, w krajach katolickich organizowano tak zwane "tygodnie
społeczne", które propagowały i szerzyły antykomunizm. W ten sposób Stolica
Apostolska przygotowywała Europę do wojny, a wspólnota katolicka,
nieświadoma niczego, w tym uczestniczyła. Chodziło o oswojenie ludzi z faktem,
iS agresja na ZSRR, będzie "czynem godnym i sprawiedliwym". Stolica
Apostolska siejąc wiatr, zebrała burzę: świat doczekał się II wojny światowej,
oraz totalnych zniszczeń i cierpień.
To nie ZSRR wywołał II wojnę światową, ale system społeczno-polityczny tego kraju
spowodował kontrakcję państw zachodnich przy współudziale Watykanu. PapieS Pius XII
(1922-1939), najwyraźniej nie znajdując poparcia u Boga, deklarował, Se "nie zawahałby
się paktować z samym diabłem" gdyby leSało to w interesie Kościoła. Namiestnicy
Chrystusa łącząc się w sojuszu ze złymi mocami, z całym zapałem oddali się nałogowi
polityki, których finałem jakSe często były wojny..
Cel uświęca środki. Agresja na ZSRR
Przy Wilhelmstrasse 102 w Berlinie mieściła się siedziba Głównego Urzędu
Bezpieczeństwa Rzeszy. Nieopodal kwatery gestapo, znajdowało się Ministerstwo Spraw
Zagranicznych III Rzeszy, a tuS obok rezydował nuncjusz apostolski, mons. Orsenigo.
óźnym wieczorem 21 czerwca 1941 Joachim von Ribbentrop spotkał się z papieskim
przedstawicielem...
- Tej nocy wojska niemieckie przekroczyły granicę sowiecką! - powiedział minister spraw
zagranicznych III Rzeszy do swojego rozmówcy. Orsenigo nie krył zadowolenia.
Zapewne damy więcej niS samo poparcie moralne - deklarował nuncjusz apostolski w
imieniu papieSa. - Kościół udzieli Niemcom poparcia wszelkimi siłami, jakimi
rozporządza..
29 czerwca1941 r., w dzień św. Pawła i Piotra, Pius XII ujawnia światu swoje skryte
marzenia. Zaatakowany ZSRR jest ich głównym adresatem: "Niewątpliwie wśród mroków
tej burzy, jaka przeciąga nad światem, nie brak promyków światła, budzących w sercu
wzniosłe i święte nadzieje. Do nadziei takich uprawnia bohaterska odwaga dla obrony
kultury chrześcijańskiej oraz niezłomna wiara w jej triumf.. Opatrzność mogła na jakiś
czas zezwolić na panoszenie się na ziemi bezboSnictwa i ateizmu."
W niecały miesiąc po agresji na ZSRR z watykańskich drukarni wysłano do sztabu Grupy
Armii "Środek" duSe transporty modlitewników w językach ukraińskim i rosyjskim. Na
pierwszej stronie znajdowały się modlitwy za papieSa i cara. Watykan w porozumieniu z
władzami III Rzeszy, podbite obszary ZSRR podporządkował nuncjaturze berlińskiej. Tym
samym Stolica Apostolska oficjalnie uznała, i z góry akceptowała zagarnięcie tych ziem
przez Niemcy hitlerowskie.
48
W tym czasie było jeszcze inne porozumienie między Watykanem a Berlinem. Niemieckiej
armii w wyprawie na Wschód towarzyszyć mieli księSa i zakonnicy. Wielu z nich przeszło
szpiegowskie przeszkolenie w papieskich akademiach wywiadu i sabotaSu, m.in..
osławionym Collegium Russicum.
Episkopat niemiecki ogłasza list, w którym czytamy: "Nasi kapłani, którzy znajdują się w
polu jako sanitariusze, nasi liczni studenci teologii i nowicjusze zakonni, którzy z bronią w
ręku słuSą ojczyźnie, nie ustępują nikomu w gotowości wojennej lub Sołnierskiej
postawie."
Hitlerowskim "misjonarzom" w mundurach i sutannach przypominane są słowa papieSa
Urbana II (1088-1099) wypowiedziane do uczestników krucjaty na soborze w Clermont:
"Niechaj staną się teraz wojownikami ci, którzy dawniej byli grabieScami. Niechaj teraz
otrzymają wieczną nagrodę ci, którzy dawniej za niską opłatą byli najemnikami. Kto tutaj
jest biedny, tam będzie bogaty."
Kiedy w styczniu 1943 r. Roosevelt i Churchill uznali, Se tylko "bezwarunkowa"
kapitulacja Niemiec wchodzi w grę, Pius XII za pośrednictwem mons. Kaasa i abpa
Spellmana przesłał na ręce prezydenta USA memorandum, wyraSające sprzeciw Ojca
Świętego i jego gorycz z powodu tej decyzji.
I chociaS na piersiach oficerów Wehrmachtu oraz Wafeen-SS widniały papieskie ordery
św. Grzegorza; mimo błogosławieństwa Namiestnika Chrystusa, krzySowcy spod znaku
swastyki, ponieśli klęskę..
Postawa papieSa podczas II wojny światowej była tak wyraźnie nacechowana
prohitleryzmem, Se w roku 1946 studenci wydziału prawa Uniwersytetu w
Cardiff, rozwaSali, czy Pius XII powinien zasiąść na ławie oskarSonych przed
Międzynarodowym Trybunałem w Norymberdze za całokształt polityki
Watykanu w okresie wojny..
Miłosierdzie Piusa XII
Kiedy hitlerowcy zostali wstrząśnięci pod Stalingradem, Watykan widząc co się święci,
natychmiast przeszedł do ofensywy dyplomatycznej mającej na celu zawarcie pokoju
"bez kapitulacji i odszkodowań". Hitlerowi miało ujść na sucho rozpalenie poSaru wojny w
Europie.
Pius XII wydał nawet specjalne orędzie do mieszkańców stolicy Anglii, aby nie mścili się
na Niemcach za naloty Luftwaffe oraz bombardowania pociskami V1 i V2. Tu cynizm
Pacelli'ego zdaje się przekracza wszelkie granice. OtóS niektóre części dorakiet V2 były
produkowane we Włoszech przez naleSące do zakonu salezjanów wytwórnie broni
"Rasetti". Zresztą podczas wojny Watykan zarabiał duSe pieniądze na sprzedaSy broni
Niemcom hitlerowskim. [_10_]
Po kapitulacji Niemiec Pius XII rozpoczął zakrojoną na szeroką skalę akcję
ratowania przed odpowiedzialnością karną czołowych przedstawicieli
hitlerowskiego reSimu. W orędziu wigilijnym 1945r., stanął w obronie głównych
oskarSonych o zbrodnie przeciwko ludzkości. Kuria rzymska interweniowała w
sprawie ułaskawienia 200 zbrodniarzy hitlerowskich, w tym m.in. katów
polskiego narodu, Franka i Greisera.
Ludobójca, obergruppenführer SS, Oswald Pohl, twórca gazowych komór i pieców
krematoryjnych, sądzony w roku 1947 w Norymberdze za zbrodnie w Oświęcimiu,
Majdanku, Dachau i Buchenwaldzie, został skazany na karę śmierci przez powieszenie.
Wkrótce na ręce zbrodniarza w norymberskim więzieniu nadeszła depesza z Watykanu, w
49
której mons. Montini pisał: "Ojciec święty w ojcowskiej miłości udziela Oswaldowi Pohlowi
na łoSu boleści uproszonego błogosławieństwa apostolskiego jako najwySszej gwarancji
niebiańskiej pociechy." Z podobnymi wyrazami "ojcowskiej miłości" Pius XII ani razu nie
zwrócił się do ofiar hitlerowskiego terroru.
JuS po zakończeniu wojny, kiedy świat leczył krwawe rany, Pius XII w liście z 16 stycznia
1946 do biskupów niemieckich, pisał z wyraźną nutą melancholii: "Wojna szalała na
wschodzie i na zachodzie Europy, w Afryce i w Azji. Ale szczególnie boleśnie dotknęły Nas
wasze cierpienia, albowiem między wami spędziliśmy wiele lat owocnej pracy..."
Papieski Kościół, to potęga materialno-administracyjna; to siła polityczna, ale wbrew
pozorom, moralny bankrut... Miłosierdzie i współczucie według. ludzkiej moralności,
powinno być podporządkowane określonym zasadom, i nikt nie moSe kwestionować
faktu, Se miłosierdzie dla niewinnych i bezbronnych ofiar, powinno być stawiane wySej
nad miłosierdziem dla ich katów. Kościół katolicki broniąc postawy papieSa Piusa XII w
czasie II wojny światowej, stwarza sobie alibi, które mago uchronić przed moralną
odpowiedzialnością. Gloryfikowanie Piusa XII to naigrywanie się z milionów niewinnych
ofiar, swoista zasłona dymna, którą obecny papieS, "Wielki Polak" Jan Paweł II, stara się
rozciągnąć nad ponurą historią papiestwa. Beatyfikując w październiku 1998 roku
hitlerowskiego kolaboranta, chorwackiego kardynała, Alojzije Stepinaca, papieS Jan Paweł
II dał światu kolejny dowód, Se w "jego" Kościele liczą się jedynie polityka i ideologia. O
stronie moralnej tej beatyfikacji, w ogóle nie warto mówić. I czy przeprosiny papieSa
Wojtyły za zbrodnie Kościoła, miały jakikolwiek sens?
Zbrodnia milczenia Piusa XII
JeSeli przy udziale i na oczach Kościoła oraz jego religii dochodzi do zdziczenia i totalnego
zwyrodnienia ludzkich instynktów, które pozwalają dojść granic potwornych zbrodni, nie
mających odniesienia w dziejach ludzkości, to coś podobnego jest o wiele większym złem,
aniSeli zło, które powinno się potępić i oskarSyć... JeSeli w obliczu okrucieństw II wojny
światowej jakikolwiek Kościół lub religia zadowala się wykonaniem swojego
"posłannictwa" bierną interwencją, całkowicie i świadomie pozbawioną wszelkiej
skuteczności, naleSy stwierdzić, Se taki Kościół ze swoją religią jest najbardziej
zakłamany i odpychający...
Neutralność Stolicy Apostolskiej została wyraSona przez Piusa XI (1922-1939) w
Układach Laterańskich (11 lutego 1929r.), na wypadek konfliktu zbrojnego Włoch z
innym państwem. I wbrew pozorom, Saden mason, Saden innowierca, ani ateista nie
przygotowali tak skutecznie gruntu pod przyszłe gwałtowne nieporozumienia na polu
religijnym, jak właśnie Pius XI traktatami z roku1929.
W tymSe układzie papiestwo zastrzegło sobie prawo "w kaSdym wypadku zgłoszenia
swego protestu moralnego i duchowego". JeSeli zatem nie wchodzi tutaj w grę kwestia
prawna neutralności Stolicy Apostolskiej, to pozostaje strona moralna, wyraSonej
neutralności. PapieS Pius XII, germanofil, był obojętny na nieszczęścia spowodowane
faszystowską ideologią. Jego postawa w czasie II wojny światowej z punktu widzenia
Watykanu moSe być usprawiedliwiona i zrozumiała. Ojcem chrzestnym faszyzmu był
papieS Pius XI, który encykliką Divini Redemptoris w r. 1937 potępił marksizm i
komunizm. To właśnie z siedziby Namiestnika Chrystusa brunatna ideologia "wyszła" w
świat. Nie od rzeczy będzie tutaj przypomnieć, Se są opinie, według których Mein Kampf
napisało dwóch niemieckich jezuitów.
OskarSony Pius XII w encyklice Summi Pontificatus z 20 X 1939r., napisał m.in.: "
Urodziłem się i przybyłem na świat, by dać świadectwo prawdzie; ktokolwiek jest za
prawdą, niechaj słucha mego głosu, czujemy się zobowiązani przez Nasz Urząd, a takSe
przez Nasze Czasy, by z całą apostolską stanowczością dawać świadectwo prawdzie (...)
50
Będziemy się starali naśladować w tym boski Wzór pasterzy, Dobrego Pasterza Jezusa,
który jest zarazem światłem i miłością."
Jest bezsprzecznym faktem, Se:
- papieS Pius XII nigdy nie wyraził jednoznacznego potępienia wojennej agresji
i ogromu nieszczęść, jakie przyniosła zwyrodniała i obłędna ideologia faszyzmu,
realizowana przez Hitlera z brutalnością i wymiarem, jakiej nie znał świat;
- hierarchowie rzymskiego Kościoła dawali swoje błogosławieństwo armiom
hitlerowskim, ruszającym na podbój świata, niosąc zagładę milionom ludzi, w
większości katolikom.
- tuS przed końcem wojny i po jej zakończeniu, Watykan (kierując się
prawdopodobnie "miłosierdziem") ukrywał, a następnie organizował ucieczki z
Europy zbrodniarzy hitlerowskich, chroniąc ich przed odpowiedzialnością za
popełnione zbrodnie na Ludzkości.
W pierwszych dniach września 1939r. z Watykanu nie wyszła Sadna oficjalna, (ani tajna)
protestacyjna nota dyplomatyczna na Wilhelmstrasse w Berlinie. Taka postawa wynikała
z faktu, iS papieS nie miał zamiaru mieszać się w "czysto doczesne spory i rywalizację
terytorialną państw". Wówczas główną troską Piusa XII była obawa związana z "nowym i
niezmierzonym" niebezpieczeństwem groSącym chrześcijańskiej Europie: "ponurego
cienia, z kaSdym dniem groźniejszego i bliSszego, cienia myśli i dzieła wrogów Boga".
Rzecz jasna chodziło tu o ZSRR. O rzekomej "neutralności" Watykan nagle zapomniał, i
nie wchodziła ona tutaj w ogóle w grę.
AS trzydziestu dni potrzebował Pius XII, aby zabrać głos wobec Polski - semper fidelis. 30
września 1939r. łaskawie przyjął delegację polskiej kolonii (uciekinierów) w Rzymie,
której poza wyrazami współczucia i dania do zrozumienia, aby pogodzili się z faktami, nic
do powiedzenia nie miał. śyczył co prawda Polsce "godziny zmartwychwstania zgodnego
z celami sprawiedliwości i prawdziwego pokoju", ale jakieS to miało znaczenie?!
W orędziu radiowym wygłoszonym w BoSe Narodzenie 1939r., Pius XII ubolewał, Se
tegoroczne święta będą obchodzone "wśród złowieszczego i ponurego huku armat, pod
terrorem latających bojowych szyków, wśród niebezpieczeństwa i zasadzek uzbrojonych
okrętów". Ale próSno szukać w jego przemówieniu słowa przygany dla agresora...
Interesujący jest fragment orędzia Piusa XII, mówiący o konsekwencjach zakończenia
wojny, kiedy to "gospodarka wyczerpana lub osłabiona" nie będzie zdolna zapewnić
ludziom środków do Sycia i odbudowy. Wówczas "siły i sprawcy nieporządku, które będą
czyhać z zasadzki, postarają się stanąć na czele, by móc zadać chrześcijańskiej Europie
decydujący cios."
Nie moSe być dziełem przypadku, Se podobne obawy głosili dygnitarze hitlerowscy z
führerem na czele, wskazując na zagroSenie komunizmem. Co prawda, ci ostatni
wyraSając troskę o los naszego kontynentu, nie uSywali określenia "chrześcijańska", ale
to cała róSnica w poglądach na przyszłość Europy... Widząc prawdziwe niebezpieczeństwo
w komunizmie, Pius XII milczał wobec nazistowskich Niemiec i ich zbrodni, bowiem
realizowały one ciche i poboSne Syczenia Watykanu. Zresztą na długo przed wybuchem II
wojny światowej, Kościół wielokrotnie wyraSał się pochlebnie o ideologii faszystowskiej.
Nawet przyszły kardynał "tysiąclecia", Stefan Wyszyński, zachwycając się nią, rozczulał
się nad jej zaletami...
W roku 1950 jeden z wydawców włoskich usilnie poszukiwał autora, który napisałby
ksiąSkę udowadniającą "fantastyczną tezę", (jak chcą adoratorzy papiestwa), Se Pius XII
51
w imię zniszczenia ZSRR chciał wojny i ją popierał. Ale czy to tylko "fantastyczna
teza"...?!
Recydywa zbrodni milczenia
Nadszedł rok 1940. 10 kwietnia Niemcy zajęły Norwegię i Danię... Ani jednego słowa
protestu rozlegającego się ze Stolicy Apostolskiej. Miesiąc później podobny los spotkał
Belgię, Holandię i Luksemburg. Tym razem Watykan dał głos... Były to wyrazy
solidarności oraz współczucia dla krzywd, jakie spotkały te kraje. Nawet kalwińska
Holandia została zaszczycona stosowną notą z Watykanu. 22 czerwca 1941 roku Związek
Radziecki stał się obiektem agresji Hitlera. Przez cały czas trwania działań wojennych
Watykan nie zdobył się nawet na ogólnikowe wyrazy poparcia dla ZSRR. Wręcz
przeciwnie! Błogosławieństwo boSe udzielane hitlerowcom prącym na Wschód,
odzwierciedlało jednoznaczny stosunek Watykanu do "bezboSnego komunizmu".
PapieS Pius XII bazując na prawnej i politycznej stronie neutralności, (a co z jej
"moralnym" aspektem ?!) wobec wojny, nie tylko, Se nie oskarSył ani nie zaprotestował
przeciwko kolejnej napaści Hitlera na poszczególny kraj, ale w ramach "kompetencji"
piastowanego urzędu, unikał w ogóle wypowiadania się na temat "czyjejś"
odpowiedzialności za rozpętanie wojny. AS w końcu papieS odezwał się...
W sześć miesięcy po wyzwoleniu Rzymu, kiedy ParyS był juS wolny, a losy wojny
przesądzone, Namiestnik Chrystusa przemówił. W orędziu wygłoszonym w wigilię BoSego
Narodzenia1944 r., mającym charakter niedzielnego kazania, Pius XII nie uznał za
konieczne wskazać państwo-agresora, winne wojny i ludobójstwa, ale potępił wojnę jako
taką. Ograniczając się do czczej frazeologii chrześcijańskiej, papieS przypomniał światu,
Se istnieje.
8 marca 1964 r. w monachijskim kościele pod wezwaniem Świętego Michała, kard. Julius
Doepfner, przemawiając ku pamięci Pacelliego, powiedział do zgromadzonych:
"Retrospektywny sąd historyczny pozwala w pełni wyrazić opinię, Se Pius XII powinien był
zaprotestować bardziej stanowczo."
Nie wiedział...
Generalna linia obrony przyjęta przez advocatus diaboli Piusa XII sprowadza się do
twierdzenia, jakoby papieS nic nie wiedział o ludobójstwie i nieszczęściach podbitych
narodów. Gdyby nie powaga tematu, podobne opinie mogłyby posłuSyć za kanwę
tragikomedii z papieSem Piusem XII w roli głównej. Oto najlepszy wywiad świata, mający
swojego kompradora w kaSdym państwie, kaSdej parafii, najlepiej zorganizowany i
rozgałęziony do wszelkich moSliwych granic, od stuleci cieszący się najwySszą renomą,
nagle, od 1 września 1939 r., stał się niezdolny do jakichkolwiek działań, a na biurku
Namiestnika Chrystusa zabrakło raportów z okupowanych terenów.
Pius XII sam dostarczał dowodów, przeczących twierdzeniom jego obrońców. W
boSonarodzeniowym orędziu z 1939 r. powiedział m.in.: "Musieliśmy, niestety, być
świadkami szeregu czynów niezgodnych zarówno z pozytywnym prawem
międzynarodowym, jak i z zasadami prawa naturalnego, i z najbardziej elementarnymi
uczuciami ludzkimi. (...) okrucieństwa (popełniane przez jakąkolwiek stronę) i
niedozwolone stosowanie środków zniszczenia takSe wobec nie biorących udziału w walce
i wobec uciekających, wobec starców, kobiet i dzieci; - pogarda dla godności, wolności i
Sycia ludzkiego, z której wywodzą się czyny wołające o pomstę do nieba..." A więc jednak
coś niecoś wiedział Pius XII, i to juS w roku rozpoczęcia wojny!
TakSe "izolacja" Watykanu, (co podnoszą obrońcy papieSa) od świata zewnętrznego była
bardziej iluzoryczna, aniSeli dokuczliwa. Owa "izolacja" miała podobno utrudniać dopływ
informacji do Piusa XII. Jak na warunki wojenne, Watykan był praktycznie nieskrępowany
52
w swoich działaniach. Od 1 września 1939 r. do 10 czerwca 1940, a więc w okresie, w
którym Włochy nie brały jeszcze udziału w wojnie, wolność miasta Watykan była
całkowita. Od 10 czerwca 1940 r. do 8 września 1943 r. istniała kontrola (m.in.) przejść
do Watykanu, ale była ona tak skuteczna, Se obywatele "państwa kościelnego" swobodnie
mogli uprawiać kontrabandę. Od 8 września 1943 r. do 3 czerwca 1944 r., w okresie
okupacji Rzymu przez Niemców, kontrola była bardziej uciąSliwa, ale nie oznacza to
absolutnie, Se całkowicie szczelna.. Wreszcie od 4 czerwca 1944 r., czyli od dnia
wyzwolenia Rzymu, Watykan nie był juS niczym skrępowany.
Niektóre rządy opublikowały wiele oficjalnych dokumentów w formie ksiąSek na temat
niemieckich zbrodni. Pierwsze opracowanie tego rodzaju ukazało się juS jesienią roku
1939. I ktokolwiek uwierzy, Se do Watykanu one nie docierały?! [_11
orespondencja Roosevelta z Piusem XII dowodzi, jak często prezydent USA wspominał o
zbrodniach Niemców, popełnianych na bezbronnej ludności. 22 października 1941 r.
prezydent Stanów Zjednoczonych w nocie do Sekretarza stanu Stolicy Apostolskiej
informował Watykan o zagładzie śydów na zapleczu frontu niemieckiego w Rosji. Tę
masakrę amerykański rząd określił jako "przekraczającą wszystko, co było znane w
najbardziej brutalnych i bestialskich epokach ludzkości."
Znane nam dokumenty z prywatnej korespondencji Piusa XII nie zostawiają cienia
wątpliwości: papieS był doskonale zorientowany w aktach ludobójstwa i ogromu
nieszczęść milionów niewinnych ludzi. Ale on milczał...
W liście z 30 kwietnia 1941r. do mons. Corrado von Preysinga, Pius XII przyznaje, Se wie
o wszystkim: "... z kaSdym dniem dowiadujemy się o nieludzkich czynach, które nie mają
nic wspólnego z realnymi potrzebami wojny, i które napełniają nas zdumieniem i
goryczą."
Zbrodnia milczenia, jakiej dopuścił się w czasie II wojny światowej papieS Pius XII, była
wynikiem świadomej i dalekosięSnej polityki Watykanu wobec Niemiec hitlerowskich.
Okrucieństwa hitlerowskie były po prostu ceną do zaakceptowania przez Stolicę
Apostolską, jeSeli tylko w zamian za milczenie Hitler dokonałby zniszczenia bezboSnego
ZSRR. A fizyczna likwidacja śydów odpowiadała Watykanowi z powodów czysto
ideologiczno-politycznych.
Szczególny moment wybrał sobie Pius XII na oficjalne potępienie marksizmu i
komunizmu. Uczynił to w okresie napadu Niemiec hitlerowskich na Związek Radziecki,
jakby tym wystąpieniem chciał zachęcić agresora do realizacji swoich ludobójczych
planów.
Totalna eksterminacja śydów, której dokonywali hitlerowcy, bez wątpienia była na rękę
Watykanowi. Dzisiaj rzecz tylko w tym, na ile świątobliwi kardynałowie i prokościelni
historycy zdołają wmówić światu, Se Stolica Apostolska "nie mogła niczego zrobić w
obronie śydów"... Ale to juS zupełnie osobny temat.
Nie dość miał odwagi Pius XII, (a moSe po prostu nie chciał ?), aby stanąć w obronie
Polaków, wypędzonych z ich domów w czasie wojny. Zabrał jednak głos w sprawie
Niemców, przesiedlanych z zagrabionych ziem do swojej ojczyzny, tuS po zakończeniu
wojny.
Przypisy
_10_]Watykan był właścicielem zakładów materiałów wybuchowych
Montecatini, a ksiąSę Giulio Pacelli, bratanek Piusa XII, rządził zakładami
Sogene di Roma, które produkowały gazy trujące i bomby napalmowe.
53
[_11_]JuS 31 października 1939 r., staraniem rządu angielskiego, ukazała się ksiąSka
pt.: "Papers concerning the treatement of the Nationalsin Germany 1938-1939".
Opracowano ją na podstawie dokumentów zebranych przez brytyjskich dyplomatów
funkcjonujących w Niemczech. M.in. znalazły się tam informacje o obozach w Dachau i
Buchenwaldzie.
54
„Po czynach ich - poznasz ich" Jezus Chrystus
120 r. - Pierwsze wzmianki o uSywaniu wody święconej do "wypędzania duchów"
nieczystych.
156 (lub 167) r. - Po męczeńskiej śmierci biskupa Polikarpa i jedenastu wiernych z kościoła w
Smyrnie (Turcja) zainicjowano praktykę czczenia zmarłych "świętych" i ich relikwii.
II w. - Święty Klemens z Aleksandrii pisał: "KaSda kobieta powinna być przepełniona
wstydem przez samo tylko myślenie, Se jest kobietą".
II w. - Pod koniec II wieku wyznawcy chrystianizmu zaczynają głosić nauki o
dziewictwie Maryi. Wcześniej nikt tego nie twierdził.
200 r. - Ustanowiono "stan duchowny" przez wprowadzenie ordynacji. Chrześcijanie
zostali podzieleni na duchownych i laików - przedtem wszyscy byli na równi,
jednocześnie będąc braćmi i kapłanami przed Bogiem.
312 r. - Bitwa pod mostem mulwijskim, w której Konstantyn zwycięSył i zabił
Maksencjusza. Z powodu wizji sennej, którą ujrzał przed bitwą Konstanty (miał wygrać
dzięki symbolowi krzySa), rok później wydał edykt zrówujący religię chrześcijańską z
religiami pogańskimi. Odtąd, z roku na rok, dzięki prochrześcijańskim nastawieniom
Konstantyna, pozycja chrześcijaństwa będzie się umacniać, a inne religie będą
wypierane. Polityka ta w ostateczności doprowadziła do prześladowania i mordowania
niechrześcijan przez fanatyków religijnych. Prześladowani stali się prześladowcami.
314 r. - Uchwalono ekskomunikę dla dezerterów. Dotąd Kościół zabraniał zabijania w
obronie koniecznej.
321 r. - Cesarz Konstantyn nakazuje oficjalnie święcić niedziele zamiast dotychczasowej
soboty. Dekret Konstantyna brzmi następująco: "Czcigodny dzień Słońca winien być
wolny od rozpraw sądowych i od wszelkich zajęć ludności miejskiej; natomiast
mieszkańcy wsi mogą w tym dniu swobodnie uprawiać rolę" (Codex Justinianus, III,
12).
325 r. - Sobór nicejski. W wyniku głosowania 250 biskupów sprowokowanego naukami
Arrio, księdza heretyka z Aleksandrii, który głosił Se Jezus nie jest Bogiem, tylko
bóstwem niSszej klasy, 248 biskupów głosowało za uznaniem, Se "Syn Boga został
zrodzony, a nie stworzony, współistotny Ojcu czyli, Se Bóg Syn jest tak samo Bogiem,
jak Bóg Ojciec i Se Bóg jest jeden, ale w róSnych Osobach".
360 r. - Wprowadzenie zwyczaju czczenia aniołów.
364 r. - Na synodzie w Laodycei Kościół zabronił świętowania soboty. W Kanonie XXIX
tegoS Soboru widnieje następujący zapis: "Chrześcijanie nie powinni judaizować i próSnować
w sobotę, ale powinni pracować w tym dniu; powinni szczególnie uczcić Dzień Pański będąc
chrześcijanami, i jeśli to moSliwe, nie pracować w tym dniu. Jeśli jednak będą judaizować w
tym dniu zostaną odłączeni od Chrystusa" (C. J. Hefele, History of the Councils of the
Church).
55
382 r. - Synod w Rzymie zwołany przez Damazego ustanawia zwierzchnictwo Kościoła
rzymskiego nad pozostałymi. Uchwała głosi: "Choć kościoły katolickie rozsiane na ziemi są
jedną komnatą ślubną Chrystusa, święty kościół rzymski jednak został wywySszony ponad
wszystkie kościoły nie uchwałami Sadnych synodów, lecz otrzymał prymat słowami Pana i
Zbawiciela naszego". Dotąd nie istniał jeden, wielki Kościół katolicki, tylko wiele
pomniejszych i nieraz konkurujących ze sobą.
385 r. - Po raz pierwszy katoliccy biskupi polecili ściąć innych chrześcijan z powodów
wyznaniowych. Miało to miejsce w Trewirze.
390 i 393 r. - Synody w Hipponie i Kartaginie ratyfikują kanon "Pisma Świętego".
IV w. - Pierwsza uroczystość Wszystkich Świętych Męczenników zainicjowana przez kościół
w Antiochii.
IV w. - Początek okresu mordowania pogan i plądrowania ich świątyń przez chrześcijan
podjudzanych przez biskupów, opatów i mnichów. W 347 r. Ojciec Kościoła Firmicus
Maternus zachęca władców: "Niechaj ogień mennicy albo płomień pieca hutniczego roztopi
posągi owych boSków, obróćcie wszystkie dary wotywne na swój poSytek i przejmijcie je na
własność. Po zniszczeniu świątyń zostaniecie przez Boga wywySszeni".
431 r. - Sobór w Efezie przyjmuje zasadę wiary w boską naturę Jezusa i uznaje Marię za
"BoSą Rodzicielkę".
449 r. - Leon I wprowadza prymat biskupa Rzymu nad innymi biskupami i tym samym
staje się pierwszym papieSem w dzisiejszym rozumieniu tego słowa. Dotąd istniało wiele
rozproszonych tez o prymacie, a kaSdy biskup większego miasta nazywany był
papieSem, czyli "papa".
V w. - W połowie V wieku dzień 15 sierpnia staje się świętem M.B., a cesarz Maurycjusz
ustanawia ten dzień świętem dla całego Cesarstwa.
539 r. - Ustanowiono władzę papieSy oraz ofiarę mszy świętej.
VI w. - Za sprawą mnichów irlandzkich spowiedź "na ucho" rozprzestrzenia się w całej
Europie. Do tego czasu spowiedź na ogół odbywano publicznie i to bardzo rzadko w
ciągu całego Sycia.
VI w. - Na mocy cesarskiego dekretu, wszyscy poganie zostali uznani za ludzi bez majątku i
praw: "iSby ograbieni z mienia, popadli w nędzę".
600 r. - Wprowadzenie "godzinki" do M.B. oraz łacinę do liturgii.
638 r. - Szósty sobór w Toledo nakazuje przymusowe ochrzczenie wszystkich śydów
zamieszkałych w Hiszpanii.
694 r. - Siedemnasty sobór toledański uznaje wszystkich śydów za niewolników. Ich
kapitały ulegają konfiskacie, zostają im teS odebrane dzieci od siódmego roku Sycia
wzwyS.
56
715 r. - Wprowadzono modlitwy do świętych.
726 r. - W Rzymie zaczęto czcić obrazy.
783 r. - Nastał zwyczaj całowania nóg papieSa.
835 r. - PapieS Jan XI ustanawia osobne święto ku czci Wszystkich Świętych, wyznaczając na
dzień im poświęcony 1 listopada.
X w. - Odo z Cluny głosi: "Obejmować kobietę to tak, jak obejmować wór gnoju..."
993 r. - PapieS Leon III zaczął kanonizować zmarłych.
1015 r. - Wprowadzono przymusowy celibat dla duchownych, aby rozwiązać problem
przejmowania spadków przez ich rodziny. Dotąd duchowni mieli Sony i dzieci.
1054 r. - Michał Ceruliusz, patriarcha kościoła wschodniego i Leon IX (pośrednio) obrzucili
się nawzajem klątwami.
1077 r. - PapieS Grzegorz VII ustanowił formalną "klątwę", czyli wyklęcie przez instytucję
Kościoła (nie mylić ze zwykłą klątwą).
1095 r. - PapieS Urban II krytykuje prześladowania pielgrzymów przez Turków. W efekcie
rycerze Europy i prości ludzie ruszyli na Jerozolimę. Zainicjował w ten sposób pierwszą
wyprawę krzySową.
1099 r. - Masakra Muzułmanów i śydów w Jerozolimie (w tym ok. 70 000 Saracenów).
Kronikarz Rajmund d'Aguilers pisał: "Na ulicach leSały sterty głów, rąk i stóp. Jedni zginęli
od strzał lub zrzucono ich z wieS; inni torturowani przez kilka dni zostali w końcu Sywcem
spaleni. To był prawdziwy, zdumiewający wyrok Boga nakazujący, aby miejsce to
wypełnione było krwią niewiernych" ("Historia Francorum qui ceperunt Jeruzalem").
XII w. - Uczony i filozof, święty Tomasz z Akwinu głosił, Se zwierzęta nie mają Sycia po
śmierci ani wrodzonych praw, oraz Se "przez nieodwołalny nakaz Stwórcy ich Sycie i śmierć
naleSą do nas".
1140 r. - UłoSono i przyjęto listę 7 sakramentów świętych. Do tego czasu udzielano
sakramentów w sposób nieuporządkowany (np. słowiańscy księSa za jeden z
sakramentów uznawali postrzySyny!).
1204 r. - Zaczęła działać Święta Inkwizycja. Słudzy Kościoła zamęczyli lub spalili
Sywcem setki tysięcy ludzi.
1202-1204 r. - IV krucjata zainicjowana przez Innocentego III, by wesprzeć krzySowców w
Palestynie. Na skutek polityki Henryka Dandolo, Sołnierze Chrystusa zwrócili się przeciwko
Bizancjum i zdobyli Konstantynopol, z zaciekłością grabiąc i wyrzynając mieszkańców. Na
koniec spalili miasto. Zrabowano niesłychane ilości złota i srebra a skala przemocy
przekroczyła wszelkie ówczesne normy wojenne. Na zdobytym terenie utworzono
efemeryczne państewko nazwane Cesarstwem Łacińskim. Przypieczętowało to rozłam
między chrześcijaństwem wschodnim a zachodnim.
57
1208 r. - Innocenty III zaoferował kaSdemu, kto chwyci za broń, oprócz prolongaty spłat i
boskiego zbawienia, równieS ziemię i majątek heretyków oraz ich sprzymierzeńców.
Rozpoczęła się krucjata, której celem było wymordowanie Katarów. Szacuje się, iS krucjata
pochłonęła milion istnień ludzkich, nie tylko Katarów, ale dotknęła większą część
populacji południowej Francji.
1229 r. - Z powodu potajemnych zebrań wiernych dla czytania Biblii i
interpretowania jej w sposób godzący w nauczanie i praktykę kościelną,
papieS Grzegorz IX zakazał czytania "Biblii" pod sankcją kar
inkwizycyjnych.
1231 r. - Nakaz papieski zalecał palenie heretyków na stosie. Pod względem technicznym
pozwalało to uniknąć rozpryskiwania się krwi.
1234 r. - PapieS Grzegorz IX nakłania do krucjaty przeciw chłopom ze Steding, którzy
odmawiają arcybiskupowi Bremy nadmiernej daniny. Pięć tysięcy męSczyzn, kobiet i dzieci
ginie z rąk krzySowców, a zagrody owych chłopów zajmują osadnicy obdarzeni nimi przez
Kościół.
1244 r. - Na soborze w Narbonne zdecydowano, aby przy skazywaniu heretyków nikogo
nie oszczędzano. Ani męSów ze względu na ich Sony, ani Son ze względu na męSa, ani teS
rodziców ze względu na dzieci. "Wyrok nie powinien być łagodzony ze względu na
chorobę czy podeszły wiek. KaSdy wyrok powinien obejmować biczowanie".
1252 r. - W bulli "Ad extripanda" papieS Innocenty IV przyrównał wszystkich
chrześcijan-niekatolików do zbójców i zobowiązał władców do tego, by winnych
heretyków zabijano w ciągu pięciu dni.
1263 r. - Zatwierdzono przyjmowanie komunii pod jedną postacią.
1264 r. - Ustanowiono uroczystość BoSego Ciała.
1275 r. - Pojawiły się dyskusje na temat płacenia daniny. W odpowiedzi papieS
ekskomunikował całe miasto - Florencję.
XIV w. - Wybucha epidemia czarnej śmierci. Kościół wyjaśniał, Se winę za ten stan rzeczy
ponoszą śydzi, zachęcając przy tym do napaści na nich.
1311 r. - PapieS Klemens V jako pierwszy ukoronował się potrójną koroną władcy.
1313 r. - Sobór w Zamorze ponownie zarządza zniewolenie śydów i pod groźbą ekskomuniki
Sąda wykonania postanowienia przez władze świeckie. Antysemickie dekrety kościelne będą
pojawiać się aS do XIX w.
1349 r. - W ponad 350 niemieckich miastach i wsiach giną niemalSe wszyscy śydzi, na
ogół paleni Sywcem. W ciągu jednego roku chrześcijanie wymordowali więcej śydów niS
niegdyś, w ciągu dwustu lat prześladowań, poganie wymordowali chrześcijan. To tylko
jeden z wielu epizodów pogromów śydów, gdyS podobne zdarzenia miały miejsce przez
cały okres panowania chrześcijaństwa.
58
1377 r. - Robert z Genewy wynajął bandę najemników, którzy po zdobyciu Bolonii ruszyli na
Cessnę. Przez trzy dni i noce, począwszy od 3 lutego 1377 roku, przy zamkniętych bramach
miasta, Sołnierze dokonali rzezi jego mieszkańców. W 1378 roku, Robert z Genewy został
papieSem i przyjął imię Klemensa VII. W tym samym roku papieSem Urbanem VI został
Bartolomeo Prignano i Kościół miał dwóch zwalczających się papieSy. Klemensa VII uznano
później za antypapieSa.
1450-1750 r. - Okres polowania na czarownice. Straszliwymi torturami zamęczono setki
tysięcy kobiet posądzanych o czary.
1484 r. - PapieS Innocenty VIII oficjalnie nakazał palenie na stosach kotów domowych razem
z czarownicami. Zwyczaj ten był praktykowany przez trwający setki lat okres polowań na
czarownice.
1492 r. - Kolumb odkrył Amerykę. Inkwizycja szybko postępuje śladami odkrywców.
Tubylców, którzy nie chcieli nawrócić się na wiarę chrześcijańską mordowano. Gdy była
taka sposobność, przed zabiciem oporni Indianie byli przymusowo chrzczeni.
1493 r. - Bulla papieska uprawomocniła deklarację wojny przeciwko wszystkim
narodom w Ameryce Południowej, które odmówiły przyjęcia chrześcijaństwa. W
praktyce kobiety i męSczyzn szczuto psami karmionymi ludzkim mięsem i
ćwiartowanymi Sywcem indiańskimi niemowlętami. Wbijano cięSarne kobiety na pale,
przywiązywano ofiary do luf armatnich i puszczano je z dymem. Mordowano, gwałcono,
ucinano ręce, nosy, wargi, piersi. Gdy katoliccy "misjonarze" zawitali do Meksyku, Syło
tam około 11 milionów Indian, a po stu latach juS tylko półtora miliona. Szacuje się, Se
w ciągu 150 lat zabito co najmniej 30 milionów Indian.
XV i XVI w. - Na soborze Florenckim i Trydenckim wprowadzono dogmat o czyścu.
Kwitnie praktyka sprzedaSy odpustów od kar czyśćcowych.
1542 r. - PapieS Paweł III wzmacnia pozycję Inkwizycji. Inkwizycja otrzymuje nad całym
katolickim terytorium taką samą władzę, jaką wcześniej cieszyła się w Hiszpanii.
1545-1563 r. - Na Soborze Trydenckim ogłoszono, Se prawdę religijną wyraSa w
równym stopniu Biblia, co tradycja, a jedyne i wyłączne prawo interpretacji Pisma
Świętego spoczywa w rękach Kościoła. Uznano, Se sakramenty są niezbędne do uzyskania
zbawienia. Utworzono indeks ksiąg zakazanych, który przez 400 lat będzie krępować
wolność myśli, sumienia i naukę.
59
1568 r. - Hiszpański trybunał inkwizycji wydaje nakaz śmierci na trzy miliony
Niderlandczyków, którzy - jak brzmi hasło wypisane na kapeluszach "gezów" - wolą być
"raczej Turkami niS papistami".
1572 r. - We Francji 24 sierpnia w masakrze znanej pod nazwą Dnia Świętego
Bartłomieja zamordowano 10 000 protestantów. PapieS Grzegorz XIII napisał potem do
króla Francji Karola IX: "Cieszymy się razem z tobą, Se z Boską pomocą uwolniłeś
świat od tych podłych heretyków".
1584 r. - PapieS Grzegorz XIII w bulii "In coena Domini" zrównuje protestantów na równi z
piratami i zbrodniarzami.
1585-1590 r. - Krótka kadencja Sykstusa V zaowocowała zakazem wstępu do watykańskich
archiwów dla świeckich uczonych. Na rozkaz papieSa wyryto przed wejściem napis: "Kto
tutaj wejdzie, będzie natychmiast ekskomunikowany". 1 czerwca 1846 r. zakaz ten zostanie
rozszerzony nawet na kardynałów, a wstęp będzie moSliwy tylko za specjalną zgodą papieSa.
1600 r. - 17 lutego spalono na stosie Giordano Bruno, który głosił Se wszechświat jest
nieskończony i jednorodny (z czego wynikał pogląd, Se ludzie nie są jedynymi inteligentnymi
istotami w kosmosie). Religię uznawał za uproszczoną wersję filozofii a liturgię za wynik
zabobonu. Kościół skazał go za herezję doketyzmu.
1615 r. - Trybunał inkwizycyjny zabrania głoszenia teorii heliocentrycznej.(Kopernika)
1633 r. - Trybunał inkwizycyjny skazuje 70-letniego Galileusza za to, iS głosił zasady
heliocentryzmu nie potrafiąc ich udowodnić. Gdyby nie zawarta z Inkwizycją ugoda
polegająca na publicznym wyrecytowaniu formuły odwołującej i przeklinającej swoje
"błędy", zostałby skazany na stos. Galileusz do końca Sycia znajdował się pod nadzorem
Inkwizycji.
1648 r. - Na fali antysemityzmu, wymordowano w Polsce ok. 200 000 śydów.
1650 r. - W Nowej Anglii prawnie zakazano noszenia ubrań z "krótkimi rękawami, gdyS
mogłyby zostać odsłonięte nagie ramiona". Chrześcijanie zaczęli uwaSać, Se wszystko, co
zwraca uwagę na świat fizyczny jest bezboSne.
60
1789 r. - PapieS Grzegorz XVI gani wolność sumienia jako "szaleństwo", "zaraźliwy
błąd" i wypowiada się przeciwko wolności handlu ksiąSkami.
1836 r. - Grzegorz XVI w nowym wydaniu indeksu ksiąg zakazanych uzaleSnia czytanie
Biblii w językach narodowych od zgody Inkwizycji. Zakaz obowiązywał do 1897 r.
1846 r. - 1 czerwca wydano zakaz wstępu do watykańskiego archiwum nawet
kardynałom, bez specjalnego zezwolenia papieSa.
1852 r. - Wprowadzono naboSeństwo majowe do N.M.P.
1854 r. - Wprowadzono dogmat o tzw. Niepokalanym Poczęciu N.M.P.
1855 r. - Sprzeciw Kościoła wobec Konstytucji Stanów Zjednoczonych. Kościół głosił:
"Wolność to bluźnierstwo, wolność to odwodzenie innych od prawdziwego Boga. Wolność to
mówienie kłamstw w imię Boga". Wcześniej, do Kongresu Stanów Zjednoczonych, Kościół
wniósł projekt ustawy zabraniającej wydobywania z łona ziemi ropy naftowej, którą Bóg tam
umieścił, aby czarci w piekle mieli czym pod kotłami palić.
1870 r. - Wprowadzono dogmat o nieomylności papieSa.
1897 r. - PapieS Leon XIII dopisuje "Biblię"
do "Indeksu ksiag zakazanych"!!! (ALE
MAIN KAMPF-hitlera- NIGDY ZADEN PAPIEZ NIE
DAL NA SPIS )
Początek XX w. - PapieS Leon XIII uzasadnia karę śmierci: "Kara śmierci jest
niezbędnym i skutecznym środkiem dla osiągnięcia celu Kościoła, gdy buntownicy
wystąpią przeciw niemu i naruszą jedność duchową".(Pamiętaj i CIEBIE! TEZ TO
DOTYCZY..JAK DOTYCZYLO USTASZE!!)
Ppoczątek XX w. - Pius X oświadczył dosłownie: "Religia Sydowska była podstawą naszej
religii, została jednak zastąpiona nauka Chrystusa i nie moSemy uznać dalszej racji istnienia
tamtej".
1910 r. - 1 września Pius X nakazał katolickim duchownym składać "Przysięgę
modernistyczną", która kaSe wierzyć, Se "Kościół (...) został bezpośrednio i wprost
61
załoSony przez (...) Chrystusa", oraz nakazuje potępiać "tych, którzy twierdzą, Se
Wiara, przez Kościół podana, moSe stać w sprzeczności z historią" oraz "sposób
rozumienia i wykładania Pisma św., który, pomijając tradycję Kościoła, analogię Wiary
i wskazówki Stolicy Apostolskiej, polega na pomysłach racjonalistycznych". Przysięga
miała zapobiec "zamętowi w umysłach wiernych co do istoty dogmatów" wynikającego z
postępującej edukacji społeczeństwa. Przysięgę zniesiono w 1967 r.
1917 r. - Heretycy mogą odetchnąć ulgą. Po prawie 700 latach nowy "Codex Juris
Canonici" znosi tortury! DuSy wpływ na decyzję miało powstanie komunizmu w Rosji,
którego Kościół się przestraszył.
1939 r. - PapieS Pius XII w liście do hierarchii kościelnej
USA dopatruje się przyczyny "dzisiejszych nieszczęść" nie
w faszyzmie, lecz m.in. w krótkich spódnicach pań.
Poparcie Piusa XII dla hitlerowskiej napaści na Polskę
znalazło swój wyraz w encyklice z 20 października 1939 r.
PapieS uznał ją za "walkę interesów o sprawiedliwy
podział bogactw, którymi Bóg obdarzył ludzkość."
1941 r. - TuS po agresji III Rzeszy na ZSRR z watykańskich drukarni wysłano do sztabu
wojsk niemieckich duSe transporty ukraińskich i rosyjskich modlitewników. Watykan
podbite obszary ZSRR podporządkował nuncjaturze berlińskiej oficjalnie akceptując
zagarnięcie tych ziem przez Hitlera.
1941 r. - Watykan akceptuje antysemickie poczynania rządu Vichy i wyraSa zgodę na
uchwalenie tzw. "Statutu śydów". WyraSono nadzieję, Se nie ograniczy on prerogatyw
Kościoła.
1945 r. - Pius XII w orędziu wigilijnym staje w obronie głównych oskarSonych o
zbrodnie przeciwko ludzkości. Kuria rzymska interweniuje w sprawie ułaskawienia 200
zbrodniarzy hitlerowskich, w tym m.in. katów polskiego narodu, Franka i Greisera. To
niewielki epizod w szeroko zakrojonej akcji ratowania hitlerowców przed
odpowiedzialnością karną.
1946 r. - Studenci wydziału prawa Uniwersytetu w Cardiff, rozwaSają, czy Pius XII
powinien zasiąść na ławie oskarSonych przed Międzynarodowym Trybunałem w
Norymberdze za całokształt prohitlerowskiej polityki Watykanu w okresie 2. wojny
światowej.
62
1950 r. - W petycji do Watykanu, Katolicy proszą o dogmatyzację fizycznego wniebowzięcia
Maryi. W odpowiedzi Watykan uchwala dogmat o wniebowzięciu N.M.P., choć w
Ewangeliach nie ma o tym słowa.
1954 r. - Pius XII poucza: "To, co nie jest zgodnie z prawdą czy z normą obyczajową nie ma
prawa istnieć". Chodzi oczywiście o prawdy i moralność zgodne z nauczaniem Kościoła.
1966 r. - Watykan znosi indeks ksiąg zakazanych, bo nie spełnia juS zadania i naraSa
Kościół na ostrą krytykę.
1975 r. - PapieS Paweł VI wyjaśnia w liście do arcybiskupa Coggana, Se kobieta ma zakazany
wstęp do stanu duchownego, poniewaS "wykluczenie kobiet z kapłaństwa jest zgodne z
zamysłem Boga wobec swego Kościoła", choć specjalnie powołana Papieska Komisja
Biblijna (składająca się z wybitnych biblistów) orzekła wcześniej, Se nie ma przeciwskazań.
Zdanie papieSa nadal jest waSniejsze od wniosków wypływających z lektury Biblii. Pawła VI
poparł Jan Paweł II.
1980 r. - Beatyfikacja jezuity José de Anchieta, który twierdził: "Miecz i Selazny pręt to
najlepsi kaznodzieje". Podczas beatyfikacji masowego mordercy Indian, papieS Jan
Paweł II nazwał go apostołem Brazylii, wzorem dla całej generacji misjonarzy i siebie
samego. Nie pierwszy to przypadek wyniesienia zbrodniarza na ołtarze.
1992 r. - PapieS Jan Paweł II ogłasza, Se potępianie Galileusza za głoszenie
heliocentrycznego poglądu, iS Ziemia krąSy wokół Słońca (a nie na odwrót), było
błędem. Rehabilitacja Galileusza trwała 359 lat.
1993 r. - Watykan uznaje istnienie państwa Izrael.
2000 r. - 13 marca Kościół przyznaje, Se w ciągu wieków popełnił wiele grzechów w
dziedzinie praw człowieka i wolności religijnej. O przebaczenie proszeni są m.in. śydzi,
kobiety i ludy tubylcze. Za przebaczeniem nie idą Sadne czyny, które mogłyby naprawić lub
upamiętnić wyrządzone krzywdy, ale za to wizerunek Kościoła poprawia się w oczach
wiernych.
2006 r. - 2 lipca przewodniczący Papieskiej Rady do Spraw Rodziny kardynał Alfonso
Lopez Trujillo mówi w wywiadzie dla dziennika "Il Tempo", Se aborcja "to zbrodnia
bardziej przeraSająca niS wszystkie wojny światowe". Czyli, Se usuwanie
nieświadomych istnienia embrionów lub zapłodnionej komórki jajowej jest gorsze niS
mordowanie świadomych dzieci przez Sołnierzy i w obozach zagłady.
63
Cytaty:
"Kościół Rzymski nigdy nie pobłądził i po wszystkie czasy w Saden błąd nie popadnie".
"Dictatus Papae" papieSa Grzegorza VII (1073-1086).
"USywajmy papiestwa teraz, gdy Bóg nam go dał".
"Patrzcie, co bajka o Jezusie Chrystusie dla nas zrobiła". PapieS Leon X.
"Kościół Rzymskokatolicki przelał więcej niewinnej krwi, niS jakakolwiek inna
instytucja". W. E. H. Lecky. "Wszystko, co sprzyja osobistej godności człowieka, co
podtrzymuje równouprawnienie obywateli, wszystko to powołał do Sycia, otaczał troską i
zawsze chronił Kościół katolicki". PapieS Leon III.
Źródło: maryja.org
Poprawki merytoryczne i rozbudowa: Redakcja "Własnowiercy"
Od redakcji: Z powodu drobnych błędów merytorycznych dostrzeSonych w oryginalnym
tekście, redakcja "Własnowiercy" na bieSąco usuwa je lub poprawia. Na dzień dzisiejszy tekst
skorygowano o listy czytelników i następujące źródła:
1. "Eliksir i kamień", ksiąSka Michaela Baigenta i Richarda Leigha
2. www.hoping.org.pl/pytania/pytania11.html
3.
zapytaj.wiara.pl/index.php?grupa=6&cr=0&kolej=0&art=1148737527&dzi=1123365535&ka
tg=
4. www.davinciodkodowany.pl/index.php?akcja=art_zobacz&art_id=65
5. www.davinciodkodowany.pl/index.php?akcja=art_zobacz&art_id=72
6. www.trinitarians.info/load.php?obronawiaryID=198
7. www.opoka.org.pl/biblioteka/W/WE/sobory/dokumenty1soborow_02.html
8. www.trinitarians.info/load.php?obronawiaryID=197
9. pl.wikipedia.org/wiki/Wyprawy_krzySowe
10. encyklopedia.pwn.pl/35548_1.html
11. encyklopedia.pwn.pl/77803_1.html
12.
forum.chrzescijanin.pl/viewtopic.php?t=64&view=next&sid=a1b67f1584883f2cf8f539a0e77
87144
64
13. www.grekat.stalwol.pl/prymat.html
14. encyklopedia.pwn.pl/19072_1.html
15. wiadomosci.onet.pl/jp2/5169,2963,1134057,text.html
16. pl.wikipedia.org/wiki/Galileusz
17. portalwiedzy.onet.pl/3412,haslo.html
18. www.mateusz.pl/wdrodze/nr366/02-wdr.htm
19. rumburak.website.pl
20. www.racjonalista.pl/kk.php/s,2753
21. wiadomosci.onet.pl/1349575,12,item.html
65

Portret użytkownika Zielu

Nic nam nie grozi... czuwają

Nic nam nie grozi... czuwają nad nami kosmici, wkoncu jestesmy dziecmi ich bioinzynierii genetycznej. przykład Czelabinsk! powiedzieli w Tv ze spadla tylko jedna asteroida a tak naprawde na calym swiecie spadło kilka fragmentow, przeciez w kierunku naszej Ziemi leciala tylko jedna?. w Niezalezna.Tv przedstawili kilka faktow dowodzocych tego ze ktos lub cos rozbilo ta asteroide na kilka fragmentow zanim wpadła do ziemskiej amtosfery. nie sadze aby to byli tempaki z NASA, polecam poczytać o Starożytnych Kosmitach dowiecie sie z tamtąd z kąd tak naprawde pochodzimy Smile

"Antysemitą nie jest ten kto nie lubi żydów, lecz ten kogo nie lubią żydzi"

Zanim cokolwiek napiszesz  na temat unii najpierw dowiedz sie czegos o niej jesli nic nie wiesz lepiej nie pisz.!

Portret użytkownika koszerr umysłów

Do 2040 to ropy zabraknie i

Do 2040 to ropy zabraknie i to będzie dopiero koniec świata dla niektórych. Ale po co wybiegać tak daleko? Jeśli ucisk ekonomiczny, fiskalny i gospodarczy będzie postępował w obecnym tempie to już za kilka lat wściekłe masy rzucą się do gardła same sobie z nienawiści, głodu i rosnącego poczucia niesprawiedliwości. I zapewne o to właśnie chodzi koczownikom. Pamiętajcie, że gdy rozkręcali drugą wojnę światową to naród niemiecki zjednoczył się właśnie w obliczu totalnej nędzy tam panującej. Wystarczyło tylko podrzucić im Hitlera i ogień zapłonął.

Pomijam już kwestię wariującego klimatu, który z roku na rok przynosi coraz większe niespodzianki. Zresztą nie może być inaczej skoro biegun północny przemieszcza się w tempie aż 60km rocznie podczas gdy jeszcze 30 lat temu było to raptem pareset metrów.

Pasują mi do tego wszystkiego idealnie słowa Klimuszki, który twierdził, że w Polsce zapanuje klimat śródziemnomorski, a za oknami mają rosnąć pomarańcze. I wszystko zmierza w tym kierunku od pewnego czasu.

A co powiecie na moją tezę, że koczownicy doskonale o tym wiedzą i dlatego tak strasznie prą na Polskę? Nie przypadkiem sprowadzono ich tutaj już miliony i również nie przypadkiem wykopuje się stąd Polaków. Moim zdaniem te niby przypadkowe zmiany klimatyczne są dawno ogarnięte, zrobiona została jakaś symulacja tych zmian, chociażby w kontekście przesuwającego się bieguna. To co się teraz dzieje to nic innego jak przebiegunowanie, a po jego zakończeniu Polska będzie wspaniałym miejscem do życia.

Portret użytkownika Lucifer

 Na pewno takiej wielkości

 Na pewno takiej wielkości obiekt nie spowoduje całkowitej zagłady życia na Ziemi. Bardziej obawiam się wydarzeń które nastąpią po krwawym zaćmieniu księżyca które będzie mieć miejsce 27 lipca 2018r.

 

Strony

Skomentuj