W 2000 roku w atmosferze znajdowało się więcej wody niż w 1950 roku, a to oznacza, że oceany stały się bardziej słone. Od tego czasu procesy te mogły się jeszcze pogłębić, ale już obraz jaki wyłania się po analizie 50 lat danych stwarza powody do poważnych dyskusji na temat dynamiki zmian na Ziemi.

Paul Darek z Lawrence Livermore National Laboratory w USA w pracy badawczej wykazał, że wzrost temperatury powierzchni morza o pół stopnia zwiększa jego parowanie o 4% więcej niż wykazywano to w poprzednich badaniach.

Oczywiście w miejscach gdzie temperatura się zwiększył wzrosło też zasolenie, ponieważ zwiększyła się koncentracji soli jednak w miejscach z dużą ilością deszczu przybywa wody słodkiej.

Badania nie są proste, ponieważ nastręczają wiele problemów jak na przykład ustalenie stabilnego i stałego poziomu, z którego dokonujemy pomiarów. Dodatkowo potrzebna jest gęsta sieć sond badawczych.

Grupa naukowców kierowana przez Dareka opracowała technologię pomiaru w oparciu o zmiany zasolenia w czasie. Dzięki temu dysponując próbkami z przeszłości można tworzyć wykresy długoterminowych trendów.

W badaniach, o których mówimy uwzględniono 1,7 miliona pomiarów zasolenia, wykonanych z powierzchni statków w drugiej połowie XX wieku. Dynamika zmian w czasie nie jest znana, ale nowe badania szczegółowe, zdjęcia i boje pomiarowe rozmieszczone na oceanach w XXI wieku pozwalają uchwycić ogólny obraz sytuacji.

To, co dzieje się na morzu jest też istotne dla lądu, bo wszyscy funkcjonujemy w połączonym ekosystemie wielu zależności. Nadmiernie dużo wody w atmosferze to odpowiednio dużo przypadków suszy na lądach. Stanowi to również ryzyko występowania bardzo rzęsistych opadów, a przecież takie zjawiska widujemy nawet w Polsce.