Rozbłyski słoneczne i towarzyszące im koronalne wyrzuty masy powodują wiele spektakularnych efektów z zorzami polarnymi włącznie. Jednak w przestrzeni kosmicznej strumień protonów oraz innych cząstek ze Słońca to wielki kłopot.

W taki strumień cząstek dostała się ostatnio sonda kosmiczna MSL przewożąca miedzy innymi nowej generacji zrobotyzowany łazik marsjański Curiosity. Wszystkie instrumenty sondy zanotowały napór ze strony protonów.

To, co wydarzyło się między 23 a 27 stycznia nazwane zostało największą burzą radiacyjną od 7 lat. Ostatni porównywalny sztorm słoneczny był w Halloween 2003. Stanowiło to, więc rzeczywisty sprawdzian dla elektroniki i dla zabezpieczeń pojazdu.

Na pokładzie Curiosity znajduje się instrument, Radiation Assesment Detector (RAD). To urządzenie miało mierzyć poziomy promieniowania na powierzchni Marsa, gdy już pojazd wyląduje tam w okolicy 6 sierpnia 2012.

Zazwyczaj statki kosmiczne otoczone są promieniowaniem z różnych obiektów w przestrzeni wokół nich. Ale nagły wzrost ich strumienia był w tym przypadku tak gwałtowny i nagły, że mógł nawet uszkodzić delikatną aparaturę pomiarową zamontowaną w łaziku a więc w obiekcie wewnątrz sondy.

Badacze planują teraz analizę danych z RAD z tymi, jakie podczas burzy radiacyjnej zebrały inne sondy badawcze w okolicy. Ma to być porównane do danych na Ziemi. Nadal też spodziewamy się, że już w sierpniu będziemy mogli prowadzić pomiary również na powierzchni Marsa. Im więcej punktów odniesienia tym lepiej dla badania.

Konstruktorzy RAD twierdzą, że zawsze celem głównym były pomiary na planecie, ale dziesięciomiesięczny okres podróży też  jest w stanie dostarczyć ciekawych danych, co widać na tym przykładzie. Dzięki porównaniu wielkości promieniowania wewnątrz MSL oraz na zewnątrz będzie też można ustalić wielkość potrzebnego ekranowania dla zapewnienia ludziom bezpiecznej podróży na Marsa.