Zespół astronomów zaprezentował nową teorię, która nieco lepiej wyjaśnia jak mogło dojść do powstania Księżyca. Według niej, nasz jedyny naturalny satelita utworzył się z grubego dysku materii w kształcie donuta, z którego wyłoniła się również nowa Ziemia.

Istnieje wiele teorii, które w lepszym lub gorszym stopniu wyjaśniają narodziny Księżyca. Najpopularniejsza z nich zakłada, że 4,5 miliarda lat temu dawna Ziemia zderzyła się z Theią - planetą wielkości Marsa, a Księżyc jest efektem ubocznym tej kolizji.

Na przestrzeni lat opracowano również teorie, które głoszą, że nasz naturalny satelita i Ziemia mogły powstać w tym samym czasie z dysku protoplanetarnego. Niektórzy naukowcy zastanawiają się, czy Księżyc mógł zostać po prostu przechwycony siłą grawitacji. Nie brakuje także zwolenników teorii pustego Księżyca.

Tymczasem Ziemia i Księżyc, jak wynika z badań, posiadają zbliżony skład chemiczny, lecz nie jest on identyczy. Powyższe tezy posiadają więc pewne luki i nie jesteśmy w stanie potwierdzić żadnej z nich. Jednak teraz powstała nowa teoria, która rozwiązuje niektóre problemy i została poparta modelami komputerowymi.

Zespół astronomów z Uniwersytetu Kalifornijskiego w Davis, któremu przewodziła Sarah Stewart twierdzi, że naturalny satelita Ziemi narodził się w tzw. synestii. Jest to nowy termin opisujący obiekt astronomiczny powstający po gwałtownej kolizji dwóch ciał niebieskich. Efektem takiego zderzenia jest gruby dysk w kształcie donuta złożony głównie ze stopionych skał, krążący wokół centralnego punktu. Z czasem obiekt ten stygnie i powraca do kształtu zbliżonego do kuli.

Zdaniem astronomów, obiekt synestialny mógł zapoczątkować narodziny Księżyca oraz nowej Ziemii. Modele wskazują, że istnienie obiektów synestialnych jest możliwe. Należy tu jednak zaznaczyć, że astronomowie nigdy nie zaobserwowali takiego zjawiska - synestia to czysto hipotetyczny obiekt.

Powyższa teoria wyjaśnia dlaczego Ziemia i Księżyc posiadają podobny skład chemiczny, a także dlaczego nasz naturalny satelita jest pozbawiony np. potasu, sodu, cynku i innych pierwiastków, w przeciwieństwie do naszej planety. Oczywiście jest to tylko i wyłącznie teoria, którą należałoby potwierdzić badaniami i obserwacjami kosmosu. W pierwszej kolejności, astronomowie musieliby zaobserwować synestię.