Do Ziemi zaczyna docierać koronalny wyrzut masy CME, który powstał po rozbłysku M3.7, do którego doszło 4 listopada. Pierwsze wzmożenie siły wiatru słonecznego wykryto już wczoraj w godzinach wieczornych. W krótkim czasie jego prędkość wzrosła do 700 km/s co odpowiada sztormowi słonecznemu na poziomie G2.

Napór naładowanych cząstek ze Słońca rozpoczął się około 17:35 UTC kiedy to jako pierwszy wyższe poziomy odebrał satelita pierwszej linii ostrzegania, ACE. Według jego wskazań prędkość wiatru słonecznego wzrosła z 400 km/s co jest typowym wynikiem, do niemal 700 km/s. Ogólna siła pola magnetycznego generowanego w ten sposób podniosła się z 5 nT do 19 nT.

Według astrofizyków wiatr słoneczny pozostanie na podwyższonym poziomie przez następne 3 dni, od 7 do 9 listopada. Efekt wywołany pierwotnie przez przelatujący komponent plazmy z CME zostanie bowiem zintensyfikowany z powodu aktywności dziury koronalnej, otworu w słonecznej magnetosferze, z którego wypływa stały strumień szybko poruszających się wysokoenergetycznych cząstek.

Obecnie indeks planetarnych fluktuacji Kp waha się na poziomie 6 i to od jego ewentualnego wzrostu zależy czy dzisiaj w nocy będzie się dało zaobserwować zorzę polarną nad Europą. Oprócz tego silna burza magnetyczna może wywierać wpływ na ziemskie sieci energetyczne, prowadząc do ich unieruchomienia. Tradycyjnie takie emisje są niebezpieczne dla satelitów na niskich orbitach.

Podczas burzy magnetycznej często też gorzej czują się ludzie, na których zjawisko to zawsze jakoś wpływa. Jedni jakoś sobie z tym radzą, a inni narzekają na bóle na przykład głowy. Prawdopodobnie jest to spowodowane zaburzeniami w przepływie krwi w naczyniach kapilarnych, które wykryto badając wpływ burz magnetycznych już w przeszłości.