Na naszych oczach zmienia się historia Europy. Nie wiem, czy to jest dobra sytuacja, czy zła, ale fakt jest taki, że idą zmiany. Afryka Północna i Bliski Wschód zapragnęły zamieszkać w Europie Zachodniej i jak widać to pragnienie spełnia się na naszych oczach.

Nie wiemy jakie skutki przyniesie to zjawisko, ale teraz już widać, że emigranci nie uciekają tylko przed wojną, ale szukają też łatwiejszego życia dla siebie i swoich bliskich. GDYBYM UCIEKAŁA Z KRAJU OGARNIĘTEGO WOJNĄ, TO DZIĘKOWAŁABYM BOGU ZA PIERWSZE BEZPIECZNE MIEJSCE DLA MNIE I RODZINY. Jak wiemy uciekinierzy z Syrii pogardzili naszą gościnnością i uciekli do bogatych Niemiec. Na nic zdały się dobre warunki mieszkaniowe i zapewniona praca. Oni chcą tam, gdzie dostaje się jeszcze lepsze warunki, socjale, przywileje, a u nas na chleb trzeba zapracować.

Od kilku dni napotykam w mediach na różne przepowiednie, które mówią o nadchodzącej wojnie w Europie. Ma to być starcie chrześcijaństwa z islamem. Niby z przymróżeniem oka patrzę na takie artykuły, ale w głowie zaczyna czaić się strach. Przypominają się mi relacje ludzi, którzy doświadczyli okrucieństwa II wojny i oni często mówią o tym, że nikt nie wierzył w to, że ta wojna wybuchnie. Nikt na to nie był przygotowany, choć wszyscy o tym mówili.

Traktaty były podpisane, Polska była już 20 lat niepodległa i dosyć silna, a jednak Niemcy uderzyli. Teraz mamy wojnę na wschodniej Ukrainie i napływ dziesiątek tysięcy emigrantów po zachodniej stronie granicy. Nikt tego nie kontroluje, nie spisuje, nie prześwietla i w sumie nie wie, kogo gości w swoich granicach. Ilu fanatyków islamskich dostało się do Europy? Kiedy pokażą swoje pazury i zaczną wprowadzać w nasze życie swoje normy? Kiedy zaczną kąsać rękę, która ich karmi? Bo to, że do tego dojdzie, jestem pewna.

Rozumiem, że musimy pomóc tym, którzy uciekają przed pewną śmiercią, ale dlaczego otwieramy szeroko ramiona dla ludzi, o których nic nie wiemy? To są dylematy z którymi bije się dzisiaj każdy z nas. Bądźmy ludźmi kiedy oczekuje od nas tego sytuacja, ale pomagajmy w mądry sposób. To są ludzie tacy jak my, ale ich system wartości, zwyczaje, prawo i kultura są zupełnie inne i to miejmy na uwadze. Nakarmić, ubrać, podać pomocną dłoń, pomóc przetrwać ten czas. Po wojnie odesłać ICH WSZYSTKICH do domu. To jest jedna droga do bezpieczeństwa i normalności ich i naszej.